Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Oι Έλληνες καραβοκύρηδες (πλοιοκτήτες) αξιοποίησαν τη ρωσοτουρκική συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774), που επέτρεπε την ελεύθερη κίνηση πλοίων με ρωσική σημαία στα Στενά του Βοσπόρου, και την περιορισμένη παρουσία αγγλικών και γαλλικών πλοίων στη Μεσόγειο, εξαιτίας των ναπολεόντειων πολέμων. Έτσι απέκτησαν τον έλεγχο σημαντικού μέρους του εμπορίου.<ref>http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C105/65/517,1890/</ref>Η '''συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή''' (τούρκικα:Küçük Kaynarca Antlaşması) πήρε το όνομά της από το ομώνυμο [[Βουλγαρία|βουλγαρικό]] χωριό, (σήμερα ονομάζεται ''Kainarca''), κοντά στη Σιλιστρία, στο οποίο υπογράφηκε το [[1774]], που ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου μεγάλου ρωσοτουρκικού πολέμου (1768-74), στον οποίο η [[Ρωσία]] κατέλαβε την Αζοφική, την Κριμαία και τη Βεσσαραβία. Υπό τον κόμητα στρατάρχη [[Πέτρος Ρουμιάντσωφ|Πέτρου Ρουμιάντσωφ]], ή Ρουμιαντζώφ, οι Ρώσοι επέδραμαν στη [[Μολδαβία]] και νίκησαν τους Οθωμανούς στη Βουλγαρία. Οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να ζητήσουν ειρήνη και στις [[21 Ιουλίου]] [[1774]] υπογράφτηκε η ομώνυμη Συνθήκη ειρήνης. Με τη συνθήκη αυτή η Ρωσία διαμόρφωσε τη διπλωματική βάση για περαιτέρω επέμβαση στα εσωτερικά της οθωμανικής αυτοκρατορίας<ref>[http://www.britannica.com/eb/article-9046348/Treaty-of-Kucuk-Kaynarca ''Brittanica on line'' Treaty of Kucuk Kaynarca]</ref>.