Νίκος Κιτσίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Λέων (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Λέων (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 43:
Ο '''Νίκος Κιτσίκης''' ([[Ναύπλιο]], [[14 Αυγούστου]] [[1887]], [[Αθήνα]], [[26 Ιουλίου]] [[1978]]), ήταν [[Έλληνας]] [[πολιτικός μηχανικός]], [[Ελληνική Γερουσία|γερουσιαστής]], [[Βουλή των Ελλήνων|βουλευτής]], καθηγητής και πρύτανης του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου]], σύζυγος της [[Μπεάτα Κιτσίκη|Μπεάτας Κιτσίκη]]. Θεωρείται ως ο πατέρας της ελληνικής στατικής. Ο υιός του, [[Δημήτρης Κιτσίκης]], είναι σήμερα καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της [[Οττάβα|Οττάβας]]. Ο Νίκος είναι αδελφός του αρχιτέκτονα [[Κώστας Κιτσίκης|Κώστα Κιτσίκη]], μέλους της επιτροπής ''Σύνταξης Νέου Πολεοδομικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης'' μετά την [[Μεγάλη πυρκαγιά της Θεσσαλονίκης 1917|μεγάλη πυρκαγιά του 1917]].
== Βιογραφία ==
Γραμμή 52:
Μετά το τέλος των σπουδών του, εργάστηκε ως μηχανικός σε γερμανική εταιρεία στο Βερολίνο (1911-1913) και το 1913 επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] εθελοντικά για να πάρει μέρος ως απλός στρατιώτης στον [[Β' Βαλκανικός Πόλεμος|Β' Βαλκανικό Πόλεμο]]. Το 1916, σε ηλικία 29 ετών, εξελέγη τακτικός καθηγητής σιδηρών γεφυρών και έργων εκ σιδηροπαγούς σκυροδέματος του ΕΜΠ. Είναι ο δημιουργός του κλάδου της Στατικής. Εγκαινίασε τις νεώτερες μεθόδους, όπως η φωτοδιαγνωστική.
Διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής Δημοσίων Έργων το 1917-1920 με υπουργό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου και βοήθησε στην μετάκληση στην Ελλάδα γνωστών Ελλήνων μηχανικών του εξωτερικού, συνέβαλε δε στην ανοικοδόμηση της [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκης]]. Το 1921-1928, ως τεχνικός διευθυντής της βρετανικής εταιρείας Μακ Αλπάιν (1921-1928) κατασκεύασε το [[Ηράκλειο Κρήτης|λιμάνι του Ηρακλείου]].Προς τιμήν του, το 2003, ανηγέρθη στο λιμάνι το άγαλμά του. Στην πόλη αυτή γνώρισε την γυναίκα του, την Ηρακλειώτισσα Μπεάτα Πετυχάκη, την μελλοντική [[Μπεάτα Κιτσίκη]] (1907-1986), που αργότερα έγινε γνωστή στην [[Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα)|Αντίσταση]] ως αγωνίστρια του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου]] (ΕΑΜ) και στον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφύλιο]] στον [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|Δημοκρατικό Στρατό]] (ΔΣΕ) και [[Θανατική ποινή|καταδικάσθηκε σε θάνατο]] το 1948 ως μέλος του [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας|Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος]] (ΚΚΕ).
Τὸ 1931 και πάλι το 1935 εξελέγη παμψηφεί πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος και ξεκίνησε πρόγραμμα για την βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας. Οι διαλέξεις του στην Αρχαιολογική Εταιρεία έμειναν ιστορικές επειδή έθεσαν τις βάσεις για όλα τα μετέπειτα ελληνικά αναπτυξιακά προγράμματα.Εξεδόθηκαν σε βιβλίο 2.000 σελίδων, με τον γενικό τίτλο Η οικονομική έρευνα των μεγάλων τεχνικών ζητημάτων", και τις είχαν παρακολουθήσει ανελλιπώς ο πρωθυπουργός [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] και [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου Δεκεμβρίου 1929|μέλη του υπουργικού συμβουλίου]].Την ίδια εποχή εξελέγη παμψηφεί γερουσιαστής του τεχνικού κόσμου (1929-1935) και μετά, για οκτώ χρόνια (1937-1945) υπήρξε τεχνικός διευθυντής του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ). Υπήρξε από το 1937 μέχρι το 1945, εκλεγμένος παμψηφεί, αντιπρύτανης και πρύτανης του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.
| |||