Εις άτοπον απαγωγή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Treisijs (συζήτηση | συνεισφορές)
Removed interwikis
Macrian (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Corrected grammatical error
Γραμμή 2:
Η '''απαγωγή σε άτοπο''' ή ''εις άτοπον απαγωγή'' (όρος που διεθνοποιήθηκε από τη [[λατινικά|λατινική]] φράση ''reductio ad absurdum'', μετάφραση της αντίστοιχης ελληνικής ορολογίας των [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και [[Ευκλείδης|Ευκλείδη]]) είναι μία από τις σημαντικότερες μεθόδους [[Μαθηματική απόδειξη|μαθηματικής απόδειξης]]. Ωστόσο, η απαγωγή σε άτοπο δεν εφαρμόζεται αποκλειστικά στα [[μαθηματικά]] και στην [[Συμβολική λογική|τυπική λογική]], αλλά συνιστά ευρύτερα τη [[λογική|συλλογιστική]] μέθοδο κατά την οποία αποδεικνύεται η αλήθεια μιας πρότασης με βάση το γεγονός ότι η αντίθετή της είναι ψευδής ή λανθασμένη<ref>[http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%22%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE+3%22&dq= Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΘ, 1988]</ref>.
 
Χρησιμοποιήθηκε από τον Αριστοτέλη σε συνδυασμό με την [[αρχή αποκλειόμενου μέσου]] και την [[αρχή μη-αντίφασης]]. Επίσης υπήρξε η αγαπημένη μέθοδος απόδειξης του Ευκλείδης|Ευκλείδη. Σημαντική πηγή επιχειρημάτων της «εις άτοπον απαγωγής» αποτελούν οι πλατωνικοί διάλογοι, καθώς και οι αντινομίες του [[Ιμμάνουελ Καντ|Καντ]].
 
Συνήθως, η αντίθετη της προς απόδειξη πρότασης δεν είναι άμεσα ή φανερά λανθασμένη η ίδια, οδηγεί όμως σε [[Αν και μόνο αν|ισοδύναμα]], εμφανώς λανθασμένα συμπεράσματα.