Μάξιμος Μαργούνιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Μάξιμος Μαργούνιος (1549 - 1602)''' ήταν Έλληνας λόγιος του 16ου αιώνα,φωτεινή μορφή της Εκκλησίας, όσο και των θεολογικών γραμμάτων.
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο) της Κρήτη το 1549 και έφερε το κοσμικό όνομα Εμμανουήλ ή Μανουήλ. Ο πατέρας του ήταν έμπορος, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην Βενετία εξασκώντας το επάγγελμά του. Πήρε μαζί και τον γιο του, στέλνοντάς τον για σπουδές στην Πάδοβα. Εκεί, σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία, θεολογία, ιατρική και νομική για οκτώ (8) χρόνια, λαμβάνοντας το στέφανο του νομοδιδάσκαλου. Επέστρεψε στην Βενετία το 1551. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, έμεινε στην Βενετία και ίδρυσε Ελληνικό τυπογραφείο κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, το οποίο τύπωσε πολλά βιβλία. Σύντομα το τυπογραφείο καταστράφηκε από φωτιά, και ο Μαργούνιος επέστρεψε στην Κρήτη, όπου ιερόθηκε ως μοναχός στην Ι.Μ. Αγίας Αικατερίνης, μετοχίου του Σινά, με το όνομα Μάξιμος. Επέστρεψε στην Βενετία και ασχολήθηκε με την έκδοση διαφόρων συγγραμμάτων. Στις 15 Απριλίου 1584, χειροτονήθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία Β' τον Τρανό Επίσκοπος Κυθήρων.
 
Εξαιτίας ραδιουργίας των Λατίνων ξέσπασε οξεία διένεξη μεταξύ Μαξίμου και Γαβριήλ Σεβήρου, η οποία στηρίχθηκε στη θέση του πρώτου, πως θα ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί η ένωση των Εκκλησιών, αν γινόταν ''«ἡ τοῦ δόγματος θεραπεία»'', αν δηλαδή τα δύο μέρη συμβιβάζονταν στο ζήτημα της διδασκαλίας για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, με τον δεύτερο να τον κατηγορεί για Λατινοφρονία. Τελικά, έπειτα από παρέμβαση του Πατριάρχη Ιερεμία Β' του Τρανού, επήλθε η συμφιλίωση και η συνδιαλλαγή τους. Μετά την αποστολή στο Πατριαρχείο της απολογίας του, η Σύνοδος, που συνήλθε τον Οκτώβριο του 1592 στην Κωνσταντινούπολη για την εκδίκαση της υπόθεσής του, τον αθώωσε, προτρέποντας συγχρόνως και τον Σεβήρο σε συμφιλίωση και συνδιαλλαγή, η οποία πραγματοποιήθηκε στα μέσα του 1593. Κοιμήθηκε την 1η Ιουλίου 1602.
 
Μετά το 1600 ήλθεεπανέκαμψε στην Κρήτη, και μόνασε στο εκεί Σιναϊτικό μετόχιομετόχι. Πέθανε στηΔύο χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην Βενετία, όπου εκοιμήθη την 1η τοΙουλίου 1602.
Τον Οκτώβριο του 1592, στη Σύνοδο που συνήλθε τον Οκτώβριο του 1592 στην Κωνσταντινούπολη για τεκδίκαση της υπόθεσής του, τον αθώωσε, προτρέποντας συγχρόνως και τον Σεβήρο σε συμφιλίωση
 
Μετά το 1600 ήλθε στην Κρήτη, και μόνασε στο εκεί Σιναϊτικό μετόχιο. Πέθανε στη Βενετία το 1602.
 
== Συγγράμματα ==
* Έκδοση του Ψαλτηρίου του Δαβίδ (βιβλίο των Ψαλμών, Παλαιά Διαθήκη).
* Λειτουργικό βιβλίο του Αποστόλου, διορθωμένο.
* Μετάφραση της Κλίμακος του Αγίου Ιωάννου του ΣιναϊτουΣινατου.
* Συναξάρι που τιτλοφορείται: ''" Συναξάρια ἤτοι βίοι ἁγίων" ''(1607).
 
== Πηγές - Βιβλιογραφία ==
{{Cite book