Η λέξη '''ψυχοπαθολογία''' έχει διαφορετικά νοήματα. Ένα από αυτά είναι η μελέτη της ψυχικής διαταραχής, της [[κατάθλιψη]]ς και της απροσάρμοστης [[συμπεριφορά]]ς. Σε αυτα τα [[εννοιολογικό πλαίσιο|συμφραζόμενα]] ο όρος απαντάται περισσότερο στην [[ψυχιατρική]] ενώ ο όρος [[παθολογία]] αναφέρεται στις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα κατά τη φάση της [[ασθένεια]]ς. Μία άλλη γενικευμένη χρήση του όρου σχετίζεται με ψυχικά συμπτώματα που παράγονται σε κάποιες φυσικές ασθένειες (π.χ. "η μελέτη της ψυχοπαθολογίας του [[εγκεφαλικό επεισόδιο|εγκεφαλικού]]").
Από την άποψη του [[Συμπεριφορισμός|συμπεριφορισμού]], ψυχοπαθολογία είναι το σύνολο των τάσεων του ατόμου να αντιλαμβάνεται, να σκέφτεται, να αισθάνεται και να ενεργεί με τρόπους που περιορίζουν αντί να αυξάνουν την επαφή του με σημαντικά στοιχεία του [[κοινωνία|κοινωνικού]] και γενικότερα του φυσικού κόσμου (π.χ. τα γεγονότα που συμβαίνουν σε στενές διαπροσωπικές σχέσεις, στην απόκτηση [[γνώση]]ς, στις δημιουργικές δραστηριότητες, στην αποδοχή νέων εμπειριών κ.λπ.). Στη συμπεριφοριστική προσέγγιση, η ψυχοπαθολογία δεν θεωρείται αιτία της ύπαρξης αυτών των προβληματικών συμπεριφορών και της απουσίας ωφέλιμων συμπεριφορών. Ούτε γίνεται αντιληπτή ως απόκλιση από το κανονικό (ανωμαλία). Αντίθετα, θεωρείται το αναμενόμενο αποτέλεσμα της μακροπρόθεσμης αλληλεπίδρασης του ατόμου με τις συνθήκες της ζωής του, αποτελούμενη από διεργασίες συμπεριφοράς που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να είναι προσαρμοστικές.
