Αντιμόνιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επέκταση του άρθρου που έχω ξεκινήσει |
μ Επέκταση του άρθρου που έχω ξεκινήσει |
||
Γραμμή 164:
Ένα τεχνούργημα, που λέγεται ότι είναι μέρος ενός αγγείου, φτιαγμένο από αντιμόνιο που χρονολογείται ότι είναι περίπου από το 3000 π.Χ. βρέθηκε στην Telloh, στους Χαλδαίους (μέρος του σημερινού [[Ιράκ]]), και ένα επιχαλκωμένο αντικείμενο από αντιμόνιο που χρονολογείται ανάμεσα στο 2500 π.Χ. και στο 2000 π.Χ. έχει βρεθεί στην Αίγυπτο <ref name=kirk>Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology, 5th ed. 2004. Entry for antimony.</ref>. Ο Austen, σε μια διάλεξη του Herbert Gladstone το [[1892]] <ref name=moorey>{{cite book|last=Moorey|first=P. R. S.|year=1994|title=Ancient Mesopotamian Materials and Industries: the Archaeological Evidence|place=New York|publisher=Clarendon Press|page=241|url=http://books.google.com/?id=P_Ixuott4doC&pg=PA241|isbn=978-1-57506-042-2}}</ref>, σχολίασε ότι «το μόνο που γνωρίζουμε για το αντιμόνιο τη σήμερον ημέρα είναι ότι είναι ένα πολύ εύθραυστο και κρυσταλλοειδές μέταλλο, το οποίο μετά δυσκολίας μπορεί να διαμορφωθεί έστω σε ένα βάζο,και γι'αυτό το λόγο αυτό το αξιοσημείωτο "εύρημα" ( το αντικείμενο που αναφέρεται παραπάνω ) πρέπει να αντιπροσωπεύει τη χαμένη τέχνη του να κάνεις το αντιμόνιο εύπλαστο.»
Ο Moorey δεν πειθόταν ότι το αντικείμενο είναι όντως βάζο, ανέφερε ότι ο Selimkhanov, μετά την ανάλυση του αντικειμένου του Tello ( που δημοσιεύτηκε το 1975 ) " προσπάθησε να συσχετίσει το μέταλλο με Καυκασιακό φυσικό αντιμόνιο " (γηγενές μέταλλο) και ότι " όλα τα αντικείμενα από την περιοχή του Καυκάσου είναι μικρά προσωπικά κοσμήματα ". Αυτό αποδυναμώνει τη θεωρία περί της χαμένης τέχνης της "μετατροπής του αντιμονίου σε κάτι εύπλαστο" .
Η πρώτη ευρωπαϊκή περιγραφή μιας διαδικασίας απομόνωσης του αντιμονίου βρίσκεται στο βιβλίο De la pirotechnia του 1540 από τον Vannoccio Biringuccio. Αυτό το βιβλίο προηγείται του διασημότερου βιβλίου του 1556 του Agricola, το De re metallica. Από αυτό το βιβλίο, έχει αποδοθεί στον Agricola συχνά αν και εσφαλμένα η ανακάλυψη του μεταλλικού αντιμόνιου. Το βιβλίο Currus Triumphalis Antimonii ( Το θριαμβώδες άρμα του αντιμόνιου ) το οποίο περιγράφει την παρασκευή του μεταλλικού αντιμόνιου δημοσιεύτηκε στη Γερμανία το 1604. Υποτίθεται ότι γράφτηκε από ένα [[Βενεδικτίνοι|βενεδικτίνο]] μοναχό, ο οποίος υπέγραφε με το όνομα Βασίλειος Βαλεντίνος τον 15ο αιώνα. Εαν ήταν αυθεντικό, θα ήταν προγενέστερο αυτού του Biringuccio.
Το καθαρό αντιμόνιο ήταν γνωστό στον άραβα Jābir ibn Hayyān από τον 8ο αιώνα.
==Παραπομπές==
| |||