Σιωπή (μυθιστόρημα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{DISPLAYTITLE:''Σιωπή'' (μυθιστόρημα)}}

Η '''''Σιωπή''''' ('''沈黙''' '''Chinmoku?''') είναι [[μυθιστόρημα]] του [[Ιάπωνες|Ιάπωνα]] συγγραφέα [[Σιουσάκου Έντο]] και γράφτηκε το [[1966]]. Για το μυθιστόρημαμυθιστόρημά του αυτό ο Σιουσάκο Έντο κέρδισε το 1966 το Βραβείο Λογοτεχνίας Tanizaki. Θεωρείται το «''υπέρτατο επίτευγμα του Έντο''» <ref name=Reinsma>[http://www.spu.edu/depts/uc/response/autumn2k4/silence.asp "Shusaku Endo’s ''Silence''"] by Luke Reinsma, ''Response'' of [[Seattle Pacific University]],Volume τόμος 27, Numberνο. 4, AutumnΦθινόπωρο 2004</ref>.

Η ''Σιωπή'' μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο πρώτη φορά το [[1971]] σε σκηνοθεσία του Masahiro Shinoda και πρόκειται να μεταφερθεί εκ νέου, αυτή τη φορά από τον [[Μάρτιν Σκορτσέζε]].

Κεντρικός χαρακτήρας του μυθιστορήματος είναι ο Sebastião Rodrigues, ένας [[Πορτογάλοι|Πορτογάλος]] [[Εταιρία του Ιησού|Ιησουίτης]] [[ιεραπόστολος]], ο οποίος, μαζί τον επίσης ιεραπόστολο Francisco Garrpe, φτάνει το 1640 στην [[Ιαπωνία]] για να βοηθήσει τους Ιάπωνες Χριστιανούς που υφίσταντο διώξεις και να συγκεντρώσει περισσότερες πληροφορίες για έναν άλλο ιεραπόστολο, τον Cristóvão Ferreira, που έχει αποστατήσει.

Την περίοδο αυτή οι Ιάπωνες αξιωματούχοι όταν μάθαιναν ότι κάποιοι ήταν Χριστιανοί τουτους συνελάμβαναν και τους έβαζαν να ποδοπατήσουν το ''fumie'', δηλαδή μια εικόνα του Χριστού που ήταν αποτυπωμένη σε ένα κομμάτι ξύλο. Αν το έκαναν τους άφηναν ελεύθερους διαφορετικά τους υπέβαλαν σε [[βασανιστήρια]], μέχρι να δηλώσουν ότι αποστατούν από τοτον Χριστιανισμό. Πιο χαρακτηριστικό βασανιστήριο ήταν το ''anazuri'' -τους κρεμούσαν ανάποδα σε έναν λάκκο και τους άφηναν έτσι για μέρες, γεγονός που προκαλούσε αφόρητους πόνους στους Χριστιανούς ενώ παράλληλα τούς χαράκωναν ελαφρώς στο μέτωπο ή πίσω από τα αυτιά από όπου αιμορραγούσαν όσο ήταν κρεμασμένοι προκειμένου να καθυστερήσουν έτσι τοτον θάνατο και να επιτείνουν τους πόνους.

Οι δύο ιεραπόστολοι φτάνοντας στην Ιαπωνία έρχονται σε επαφή με τοτον χριστιανικό πληθυσμο και, ζώντας κρυμμένοι σε ένα βουνό, ασκούν κρυφά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Καθώς όμως περνά ο καιρός και ο Rodrigues βλέπει τα βασανιστήρια που υφίστανται οι Χριστιανοί, που συχνά φτάνουν μέχρι και τοτον θάνατο, και παράλληλα τη «''σιωπή''» του Θεού μπροστά σε αυτή τη φρίκη αρχίζει να αμφιβάλλει για την ύπαρξή Του. Η «''σιωπή''» του Θεού γίνεται πιο έντονη όταν, αφού συλληφθεί και ο ίδιος και οδηγηθεί στις φυλακές, ένα βράδυ ακούει τα βογγητά των ντόπιων Χριστιανών που τους έχουν κρεμάσει στο anazuri. Τελικά, και μετά από μια συζήτηση με τον Φερρέιρα, στη διάρκεια της οποίας του φανερώνει πως και ο ίδιος πριν αποστατήσει είχε τις ίδιες αμφιβολίες που πήγαζαν από τη «''σιωπή''» του Θεού, ο Sebastião Rodrigues δέχεται να ποδοπατήσει το fumie. Τη στιγμή αυτή, και ενώ ο Rodrigues βρίσκεται σε πολύ έντονη ψυχολογική πίεση, ακούει τοτον Θεό να τον καλεί:

«''ΠοδοπάτησεΠοδοπάτησέ το! Εγώ περισσότερο από τον καθένα γνωρίζω τον πόνο που νοιώθεις στο πόδι σου. ΠοδοπάτησεΠοδοπάτησέ το! Για να ποδοπατηθώ από τους ανθρώπουανθρώπους ήρθα στον κόσμο αυτό. Για να μοιραστώ τον πόνο των ανθρώπων, σήκωσα το σταυρό μου''».

Ο χαρακτήρας του Sebastião Rodrigues είναι βασισμένος σε αληθινό στο πρόσωπο, τον ιεραπόστολο Giuseppe Chiara. Αληθινό πρόσωπο είναι ο Cristóvão Ferreira που, αφού αποστάτησε μετά από βασανιστήρια, παντρεύτηκε μια Γιαπωνέζα και έγγραψε μια πραγματεία ενάντια στοστον Χριστιανισμό.