Κωνσταντίνος Βολανάκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
Οι γονείς του Βολανάκη κατάγονταν από την Βολάνη, ένα μικρό χωριό της περιοχής του [[Ρέθυμνο|Ρεθύμνου]]. Σπούδασε στο Γυμνάσιο της [[Σύρος|Σύρου]], απ' όπου αποφοίτησε το [[1856]]. Την ίδια χρονιά, με παρότρυνση των μεγαλύτερων αδελφών του, πήγε στην [[Τεργέστη]] για να δουλέψει ως λογιστής κοντά στον μεγάλο οίκο εμπορίας ζαχάρεως Αφεντούλη. Ο Αφεντούλης εκτίμησε τις καλλιτεχνικές ικανότητες του νεαρού Βολανάκη από τα πάμπολλα σκαριφήματα με βάρκες, πλοία και λιμάνια που ο τελευταίος έφτιαχνε μέσα στις σελίδες των λογιστικών βιβλίων. Έτσι, αντί να απολύσει τον άτακτο λογιστή, ο Αφεντούλης ανέλαβε να τον στείλει στην [[Βαυαρία]] για να σπουδάσει ζωγραφική στην Ακαδημία του [[Μόναχο|Μονάχου]] κοντά στον [[Καρλ φον Πιλότυ]] (Karl von Piloty) το [[1860]]. <ref>"Πειραϊκόν Ημερολόγιον" Αρχείο Πειραϊκών Σπουδών (1966) τομ.1ος σελ.66 </ref>
Μετά την αποφοίτησή του από την Ακαδημία του [[Μόναχο|Μονάχου]], ο Βολανάκης εργάστηκε στο [[Μόναχο]], την [[Βιέννη]] και την [[Τεργέστη]]. Το [[1883]] επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] εγκαταστάθηκε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]]. Σε αυτό συνετέλεσε και η πίεση της γυναίκας του ''"η οποία δεν άντεχε τον κρύο χειμώνα του Μονάχου".'' Ομως ο κουμπάρος του Νικόλαος Γύζης τον απέτρεψε να γυρίσει στήν Αθήνα, γιατί ''"εκεί οι πίνακες ζωγραφικής πωλούνται εξευτελιστικώς εις τον Κήπο των Τιτάνων".'' Από την ίδια χρονιά και μέχρι το [[1903]] δίδαξε στην Σχολή των Ωραίων Τεχνών (μετέπειτα [[Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών]]) της [[Αθήνα]]ς αρχικά το μάθημα της Στοιχειώδους Γραφής και αργότερα το μάθημα της Αγαλματογραφίας. Στο μεταξύ τόσο της πολυμενούς οικογένειάς του όσο και των χαμηλών τιμών πωλήσεως των πινάκων του, πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του φτωχός. Είναι χαρακτηριστικό, ότι λόγω της πενίας αντέστρεψε το σύνηθες, και αντί να αγοράζουν τους πίνακές του και μετά οι πελάτες να πηγαίνουν στον κορνιζά, αυτός συνεργάσθηκε με τον κορνιζά Λούτσο στόν Πειραιά, και ζωγράφιζε πίνακες που να ταιριάζουν σε μέγεθος με τις ξυλόγλυπτες κορνίζες του! Ταλαιπωρημένος από μιά κήλη, τελικά πέθανε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] το [[1907]], ενώ ''"στην κηδεία του παρευρέθησαν μόνο 5-6 άτομα".'' <ref> "Κωνσταντίνος Βολανάκης" Λεύκωμα του Λυδάκη Στέλιου, Εκδόσεις Αδάμ - Πέργαμος, ISBN: 960-500-192-6, Σελίδες: 217, Έτος Έκδοσης: 1997"</ref>
== Περιγραφή του έργου του==
| |||