Ιστοριογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ακριβώς όπως συμβαίνει με την ιστορία, η ιστοριογραφία διαμορφώνεται σε μια διακριτή χωροχρονική τιμή, παραδοσιακά εκείνη ενός ιδιαίτερου [[έθνοςΈθνος (κοινωνιολογία)|έθνους]]-κράτους. Κατά συνέπεια, η ιστοριογραφία παράγει συχνά ερμηνείες των ιστοριογραφικών εξελίξεων σε εθνικά πλαίσια, παραμελώντας τις διεθνείς διαστάσεις των γεγονότων<ref>Lorenz Chris 1999, «Comparative Historiography: Problems and Perspectives», ''History and Theory'', Vol. 38, No. 1 (Feb.), 25-39.</ref>. Στον αντίποδα η [[υλισμός|υλιστική]] φιλοσοφία προσπάθησε να καθορίσει την ιστοριογραφία με όρους ιστορικής συνείδησης. Το ''Κομμουνιστικό Μανιφέστο'' (1848) από τον [[Καρλ Μαρξ]] και τον [[Φρίντριχ Ένγκελς]], για παράδειγμα, ξεκινά με όρους παγκόσμιας ιστοριογραφίας («''Η ιστορία όλων των [[κοινωνία|κοινωνιών]] είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων''») κάτι που εξετάζουν οι συγγραφείς μέσω της αποκαλούμενης μαρξιστικής ιδεολογίας και περνά κατόπιν σε μια εξειδικευμένη ιστοριογραφική κριτική του [[καπιταλισμός|καπιταλισμού]] και άλλων μορφών πολιτικής αλλαγής, στην τελική υπεράσπιση του [[κομμουνισμός|κομμουνισμού]] και της ιδιαίτερης φιλοσοφικής του αντίληψής του για την ιστορική πράξη<ref>Jarzom Mark 1991, «The Crisis of Interdisciplinary Historiography», ''Journal of Architectural Education'', Vol. 44, No. 3 (May), 150-155.</ref>