Μπουζούκι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Agrimia (συζήτηση | συνεισφορές)
→‎Σύγχρονη ιστορία: διαχωρισμός της ιστορίας του μπουζουκιού σε υφολογικές ενότητες
Agrimia (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 15:
Στο 2ο μισό του 19ου αιώνα ανιχνεύονται οι ρίζες του ρεμπέτικου τραγουδιού, το οποίο άρχισε να αποδίδεται με τη συνοδεία μπουζουκιού, αλλά όχι αποκλειστικά, όπως έγινε αργότερα. Στα 1935 σχηματίσθηκε η πρώτη επαγγελματική ρεμπέτικη κομπανία (το συνηθισμένο σχήμα με δύο μπουζούκια, μια κιθάρα κι ένα μπαγλαμά ή και παραλλαγές). Στην κομπανία συμμετείχαν ο [[Μάρκος Βαμβακάρης]],που έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε, ο [[Στράτος Παγιουμτζής]] που τραγουδούσε κυρίως, ο [[Ανέστης Δελιάς]] που έπαιζε μπουζούκια, κιθάρα και τραγουδούσε, και ο [[Γιώργος Μπάτης]] που έπαιζε μπαγλαμά και τραγουδούσε. Το ρεμπέτικο, αυτό το μουσικό είδος ταυτίσθηκε με το μπουζούκι και το όργανο αυτό τελειοποιήθηκε και αξιοποιήθηκε στα χέρια μεγάλων εκτελεστών ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Χιώτης, Μητσάκης και πολλοί άλλοι.
 
=== Ο Μανώλης Χιώτης και το τετράχορδο μπουζούκι ===
 
Η μεγάλη αλλαγή στην τεχνική του μπουζουκιού έγινε από τον Μανώλη Χιώτη, που εισήγαγε το τετράχορδο μπουζούκι με το σύγχρονο κούρδισμα, στη δισκογραφία και στο πάλκο τη δεκαετία του 1950. Το τετράχορδο, ως πιο πολυφωνικό, δίνει τη δυνατότητα για περισσότερες και πιο πλούσιες συγχορδίες ενώ, επειδή έχει περισσότερες χορδές, διευκολύνει τον εκτελεστή να παίζει τις κλίμακες κάνοντας μικρότερες διαδρομές στην [[ταστιέρα]] με τα δάχτυλα του αριστερού χεριού.