Γεώργιος Τέρτερ Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
Xaris333Bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ clean up, replaced: Ανδριανούπολη → Αδριανούπολη (2) με τη χρήση AWB
Γραμμή 46:
Με τον θάνατο του [[Μιχαήλ Η']] το [[1282]] άρχισε ξανά τις διαπραγματεύσεις με το [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]], ζητώντας την επιστροφή της πρώτης του γυναίκας Μαρίγια και του γιου τους [[Θεόδωρος Σβετοσλάβ|Θεόδωρου Σβέτοσλαβ]] που ήταν όμηροι. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και στάλθηκε όμηρος στην θέση τους η δεύτερη γυναίκα του Γεώργιου Τέρνερ επίσης Mαρίγια. Αμέσως έκανε τον γιο του Θεόδωρο συναυτοκράτορα και διάδοχο. Μια [[Μογγόλοι|μογγολική]] επίθεση του [[Nογκάι Χαν]] αμέσως μετά (1285) τον υποχρέωσε να ξαναστείλει όμηρο τον γιο του Θεόδωρο, αυτήν την φορά στην αυλή των Μογγόλων. Ο Nογκάι Χαν ταυτόχρονα πάντρεψε τον γιο του Χάκα με την αδελφή του Θεοδώρου και κόρη του Γεωργίου Τέρτερ.
 
Άγνωστοι λόγοι, πιθανότατα οι μογγολικές επιδρομές, στάθηκαν αιτία να καταφύγει στον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β'|Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο]] (1292). Ο Ανδρόνικος Β' αρνήθηκε να τον δεχτεί λόγω των σχέσεων του με τους Μογγόλους. Στην συνέχεια έζησε άσημος κάτω από οικτρές συνθήκες για μια δεκαετία περίπου στα περίχωρα της [[ΑνδριανούποληΑδριανούπολη|ΑνδριανούποληςΑδριανούπολης]], σε πλήρη αφάνεια. Τον θυμήθηκε ο γιος του [[Θεόδωρος Σβετοσλάβ]] με την άνοδο του στον Βουλγαρικό θρόνο το [[1301]], όταν νίκησε σε μάχη βυζαντινό στρατό και συνέλαβε ομήρους 13 ανώτατους κρατικούς λειτουργούς. Σε συνεννόηση με τον Ανδρόνικο τους αντάλλαξε με τον πατέρα του που επέστρεψε στη [[Βουλγαρία]], και έζησε σε μια άγνωστη πόλη άσωτη, πολυτελέστατη ζωή μέχρι τον θάνατό του. Ο χρόνος θανάτου του είναι άγνωστος: μονάχα μια πινακίδα σε εκκλησία κοντά στο Ιβάνιβο αναφέρει το [[1309]] σαν έτος θανάτου του "αυτοκράτορα Σέρτζι".
 
Επί της βασιλείας του συνεχίστηκε η Βουλγαρική παρακμή σε όλα τα επίπεδα, κάτι που είχε ξεκινήσει από τα μέσα του 13ου αιώνα. Στάθηκε ανίκανος να επιβληθεί απέναντι στους ευγενείς της πρωτεύουσας του, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ακολουθήσει σταθερή πολιτική. Απέτυχε τόσο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις όσο και στην απόκρουση των Μογγολικών εισβολών. Έχασε όλες τις κτήσεις του στην [[Θράκη]], ενώ οι εναπομείναντες σε [[Μακεδονία]] μοιράστηκαν σε Βυζαντινές και Βουλγαρικές.