Αφθαρσία της ύλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
θα συνεχιστεί και άλλο |
|||
Γραμμή 116:
Το ότι είμαστε αναγκασμένοι ουσιατικά να εγκαταλείψουμε την κλασσική μηχανική
αν επιθυμούμε να μελετήσουμε καλύτερα την ύλη το έδειξε πρώτος ο Μπορ:
:Με τον όρο ''σταθερότητα'' εννοώ ότι, οι ίδιες ουσίες έχουν πάντα τις ίδιες ιδιότητες, σχηματίζονται οι ίδιοι κρύσταλοι, οι ίδιες χημικές ενώσεις κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ακόμα και ύστερα από πληθόρα μεταβολών λόγω εξωτερικών επιδράσεων, ένα άτομο σιδήρου, με τις ίδιες ακριβώς, όπως και πριν, ιδιότητες. Αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί με τις αρχές της κλασσικής μηχανικής, σίγουρα δεν μπορεί, αν το άτομο ήταν παρόμοιο με πλανητικό σύστημα. Η φύση έχει σαφώς την τάση να παράγει ορισμένες ''μορφές'' - χρήσιμοποιώ την λέξη ''μορφές'' στην πιο γενική της έννοια - και να αναδημιουργεί αυτές τις ''μορφές'' ακόμα και όταν παραμορφόνονται ή καταστρέφονται.
Ας σταματήσουμε λίγο εδώ και ας κάνουμε μια σύγκριση.
Γραμμή 140 ⟶ 132 :
αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο, και ταυτοχρόνως να εξηγήσει και άλλα φαινόμενα,
ήταν ο Μπόρ:
:Αφετηρία μου δεν ήταν καθόλου η ιδέα ότι, το άτομο είναι ένα πλανητικό σύστημα σε μικρή κλίμακα και σαν τέτοιο ότι διέπεται από τους νόμους της αστρονομίας. Ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά αυτήν την αναλογία κατά γράμμα. Αφετηρία μου ήταν μάλλον η σταθερότητα τής ύλης. Ένα καθαρό θαύμα αν το δεί κανείς από την σκοπιά τής κλασσικής φυσικής.
[[Κατηγορία:Φιλοσοφία]]
| |||