Βασίλειο της Σερβίας (Μεσαίωνας): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ αφαιρέθηκε η Κατηγορία:Ιστορία της ΠΓΔΜ,προστέθηκε η Κατηγορία:Μεσαιωνική ΠΓΔΜ (με το HotCat) |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 6:
Ο Στέφανος Β΄ διαδέχτηκε τον πατέρα του στο [[Μεγάλο πριγκιπάτο της Ράσκας]], ο αδελφός του Βουκάν ήταν ηγέτης της περιοχής Ζέτα (σημερινό [[Μαυροβούνιο]]). Ο μικρότερος αδελφός του Ράστκο ήταν μοναχός με το όνομα Σάβας. Το 1217 ο Στέφανος στέφτηκε από τον [[Πάπας|πάπα]] με αποτέλεσμα να γίνει ο πρώτος βασιλιάς της Σερβίας. Η στέψη του θεωρήται ότι ήταν προσπάθεια από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια. Σε σχέση με την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία]] ο Στέφανος κατάφερε να εξασφαλίσει αυτοκεφαλία (ανεξαρτησία) για την εκκλησία της Σερβίας και δημιουργήθηκε η πρώτη σερβική αρχιεπισκοπή το 1219. Κατά το ίδιο έτος ο Σάβας δημοσίευσε το πρώτο Σύνταγμα στην Σερβία τον [[Νομοκανόνας του Αγίου Σάββα|νομοκανόνα του Αγίου Σάββα]] ([[σερβικά]] : Zakonopravilo)<ref>http://www.alanwatson.org/sr/petarzoric.pdf Alan Watson Foundation</ref><ref>{{cite web|url=http://www.search.com/reference/Nomocanon |title=Nomocanon |publisher=Search.com Reference |date= |accessdate=2010-07-25}}</ref><ref>{{cite book|url=http://books.google.com/books?id=QDFVUDmAIqIC&pg=PA118 |title=The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest |author=John V. A. Fine |isbn=978-0-472-08260-5 |year=1994 |accessdate=2010-07-25}}</ref>. Ο νομοκανόνας του Αγίου Σάββα ρύθμιζε το αστικό δίκαιο με βάση το ρωμαϊκό δίκαιο<ref>{{cite book|url=http://www.constitution.org/sps/sps.htm |title=The Civil Law: Vol. I |publisher=Constitution.org |author=S. P. Scott |year=1932 |accessdate=2010-07-25}}</ref><ref>{{cite web|author=Yves LASSARD, Alexandr KOPTEV |url=http://web.upmf-grenoble.fr/Haiti/Cours/Ak/ |title=The Roman Law Library |publisher=Web.upmf-grenoble.fr |date= |accessdate=2010-07-25}}</ref>, και το κανονικού δικαίου με βάση τις Οικουμενικές Συνόδους και βασικός σκοπός του ήταν να οργανώσει τη λειτουργία του νέου σερβικού βασιλείου και της Εκκλησίας της Σερβίας . Έτσι, οι Σέρβοι απέκτησαν δύο μορφές ανεξαρτησίας πολιτική και θρησκευτική.
Η επόμενη γενιά των Σέρβων ηγεμόνωνοι γιοι του Στέφανου ο Ράντοσλαβ ο Βλάντισλαβ και ο Ούρος Α΄ σηματοδότησε μια περίοδο στασιμότητας στη δομή του κράτους. Και οι τρεις βασιλιάδες ήταν περισσότερο ή λιγότερο εξαρτημένοι από τα γειτονικά κράτη το Βυζάντιο , την [[Βουλγαρία]] και την [[Ουγγαρία]]. Οι δεσμοί με τους Ούγγρους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο γεγονός ότι τον [[Στέφανος Ούρος Α΄|Ούρο Α΄]] διαδέχθηκε ο γιος του Ντραγκούτιν και παντρεύτηκε Ουγγαρέζα πριγκίπισσα. Αργότερα όταν ο Ντραγκούτιν παραιτήθηκε υπέρ του νεότερου αδελφού του Μιλούτιν το 1282, αυτός επιτέθηκε στην βορειοανατολική Βοσνία στην περιοχή της [[Μάτσβα]] και στη πόλη του [[Βελιγράδι|Βελιγραδίου]] που τις κατείχε η [[Αυστροουγγαρία]], ενώ κατάφερε να κατακτήσει και την βορειοανατολική Σερβία . Έτσι ορισμένες από αυτές τις περιοχές έγιναν μέρος του σερβικού κράτους, για πρώτη φορά.
Ο βασιλιάς Μιλούτιν ήταν ένας ικανός διπλωμάτης κι έκανε πολλούς εθιμικούς διπλωματικούς και δυναστικούς γάμους. Παντρεύτηκε πέντε φορές με Ουγγαραρέζες Βουλγάρες και βυζαντινές πριγκίπισσες. Είναι γνωστός και για τα έργα του από τα οποία είναι τα καλύτερα δείγματα της μεσαιωνικής σερβικής αρχιτεκτονικής, το μοναστήρι Γκρατσάνιτσα στο Κοσσυφοπέδιο, ο καθεδρικός ναός στη Μονή Χιλανδαρίου στο Άγιον Όρος , η Εκκλησία του Αγίου Αρχαγγέλου στην Ιερουσαλήμ κλπ. Λόγω των κληροδοτημάτων του ο Μιλούτιν έχει ανακηρυχθεί άγιος παρά την ταραχώδη ζωή του. Τον διαδέχτηκε στο θρόνο ο γιος του Στέφανος που επεέκτεινε το βασίλειο στα ανατολικά προσαρτώντας την πόλη της [[Νις]] και τις γύρω περιοχές, και στα νότια με την απόκτηση εδαφών στα σημερινά Σκόπια, ο Στέφανος ήταν αντάξιος του πατέρα του και έχτισε το μοναστήρι Visoki Dečani στα Μετόχια, το πιο μνημειώδες παράδειγμα της Σερβικής μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής.
== Βασιλείς ==
| |||