Κλασικός φιλελευθερισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ageor (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 131:
==Σχέση με τον μοντέρνο φιλελευθερισμό==
Πολλοί σύγχρονοι μελετητές του φιλελευθερισμού διατείνονται ότι δεν υφίσταται κάποια ιδιαιτέρως άξια λόγου διαφορά μεταξύ κλασικού και μοντέρνου φιλελευθερισμού. Ο [[Άλαν Γουλφ]] συνοψίζει αυτή την άποψη, η οποία<ref>Alan Wolfe,[http://www.tnr.com/blog/alan-wolfe/false-distinction "A False Distinction"], ''The New Republic'', 2009</ref>:
{{Ρήση|Απορρίπτει κάθε τέτοια διάκριση και επιχειρηματολογεί, αντιθέτως, υπέρ της ύπαρξης μιας συνεχούς φιλελεύθερης θεώρησης που περιλαμβάνει τόσο τον [[Άνταμ Σμιθ]] όσο και τον [[Τζων Μέυναρντ Κέυνς]]. Η ιδέα ότι ο φιλελευθερισμός εμφανίζεται σε δυο μορφές υποθέτει ότι το πιο θεμελιώδες ερώτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι το πόσο η κυβέρνηση επεμβαίνει στην οικονομία... Όταν, αντιθέτως, συζητάμε το σκοπό της ανθρώπινης ύπαρξης και το νόημα της ζωής, ο Άνταμ Σμιθ κι ο Τζον Μέιναρντ Κέινς είναι στην ίδια ομάδα. Και οι δύο κατείχαν μια διευρυμένη αίσθηση του τι έχουμε έρθει να επιτύχουμε στη γη. Και οι δύο τάσσονταν υπέρ του διαφωτισμού. Και οι δύο ήσαν αισιόδοξοι που πίστευαν στην πρόοδο, αλλά ήσαν καχύποπτοι απέναντι στα μεγάλα σχέδια που προέβαλλαν ότι είχαν όλες τις απαντήσεις. Για τον Σμιθ, ο μερκαντιλισμός ήταν ο εχθρός της ανθρώπινης ελευθερίας. Για τον Κέινς ήταν το μονοπώλιο. Ήταν απόλυτα λογικό ο στοχαστής του 18ου αιώνα να συμπεράνει ότι η ανθρωπότητα θα ακμάσει υπό την αγορά. Για ένα στοχαστή του 20ου αιώνα με τα ίδια ιδανικά, η κυβέρνηση αποτελούσε καίριο εργαλείο προς τον ίδιο σκοπό.,, Ο σύγχρονος φιλελευθερισμός αποτελεί τη λογική και κοινωνιολογική απόρροια του κλασικού φιλελευθερισμού.}}
| |||