Θεωρία αριθμών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αφαίρεση ακατανόητων κειμένων, προφανώς από αυτόματη μετάφραση |
|||
Γραμμή 12:
Οι Ακέραιοι μπορεί να θεωρηθούν: είτε από μόνοι τους είτε ως λύσεις εξισώσεων ([[Diophantine γεωμετρία]]). Οι ερωτήσεις στη θεωρία αριθμών γίνονται συχνά καλύτερα κατανοητές μέσα από τη μελέτη της [[Πλήρης ανάλυση | αναλυτικής]] των αντικείμενων (π.χ., η [[Ζήτα συνάρτηση]]) που κωδικοποιεί τις ιδιότητες των ακεραίων και των πρώτων ή άλλες θεωρίες αριθμών αντικειμένων με κάποιο τρόπο ([[αναλυτική αριθμοθεωρία]]). Κάποιος μπορεί να μελετήσει, επίσης, πραγματικούς αριθμούς σε σχέση με τους ορθολογικούς αριθμούς, π.χ., όπως προσεγγίζεται από την τελευταία ([[Diophantine προσέγγιση]]).
Ο παλαιότερος όρος για τη θεωρία αριθμών είναι [[αριθμητική]]. Από τις αρχές του εικοστού αιώνα, είχε αντικατασταθεί από το "Θεωρία Αριθμών". Ήδη από το 1921, ο T. L. Heath έπρεπε να εξηγήσει: λέγοντας αριθμητική, ο [[Πλάτων]] εννοούσε πως δεν είναι η αριθμητική λογική μας, αλλά η επιστήμη που εξετάζει τους αριθμούς από μόνους τους, με άλλα λόγια, ότι λέμε με τη θεωρία των αριθμών. (Η λέξη «αριθμητική» χρησιμοποιείται από το ευρύ κοινό και σημαίνει "στοιχειώδες υπολογισμοί" έχει αποκτήσει και άλλες έννοιες στη [[μαθηματική λογική]], την [[αριθμητική Πεάνο]], και [[επιστήμη υπολογιστών]], όπως και το [[κινητή υποδιαστολή | κυμαινόμενο αριθμητική σημείο]].) Η χρήση του όρου ''αριθμητική'' για την αριθμητική θεωρία ανέκτησε κάποιο έδαφος κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και αναμφισβήτητα οφείλεται εν μέρει σε γαλλική επιρροή.
== Ιστορία ==
| |||