Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
επέκταση
επέκταση
Γραμμή 9:
Από το συγγραφικό έργο του έχουν διασωθεί μόνο αποσπάσματα.
 
Από το έργο του ''Περίπλους της Ερυθράς Θαλάσσης'' έχει διασωθεί σχεδόν ολόκληρος ο πέμπτος τόμος, μια γεωγραφική πραγματεία για το [[Κέρας της Αφρικής]] και τις χώρες γύρω από την [[Ερυθρά Θάλασσα]]. Σύμφωνα με τον ιστορικό Stanley Burstein, "«η σχετική σοβαρότητα της εργασίας του Αγαθαρχίδη, όταν αυτή συγκρίνεται με προηγούμενα έργα, και ο όγκος των πληροφοριών που μας παραδίδει οδηγούν γρήγορα στο συμπέρασμα ότι το έργο του ήταν πολύτιμη σύνοψη των αποτελεσμάτων των πτολεμαϊκών εξευρενητικών αποστολών."»<ref>Stanley M. Burstein, translator and editor. ''Works Issued by the Hakluyt Society: Agatharchides of Cnidus, On the Erythraean Sea''. Second series, no. 172. London: Hakluyt Society, 1989.</ref> Στο πρώτο βιβλίο του έργου του αυτού γίνεται συζήτηση για την προέλευση του ονόματος της Ερυθράς θάλασσας. Στο 5ο βιβλίο περιγράφεται η ζωή των Σαββαίων της Αραβίας και των Ιχθυοφάγων της Ανατολικής [[Αφρική]]ς, τον τρόπο με τον οποίο οι ελεφαντοφάγοι έπιαναν τους [[Ελέφαντας|ελέφαντες]]. Επίσης περιγράφεται η εργασία των εργατών στα χρυσωρυχεία των βουνών της Αιγύπτου, κοντά στην Ερυθρά θάλασσα. Τα περί Ιχθυοφάγων και χρυσωρύχων έχουν έχουν επίσης παρατεθεί από τον [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρο Σικελιώτη]]<ref>Διόδωρος Σικελιώτης, iii.12-18.</ref>. Ανάμεσα στα άλλα αξιοπερίεργα ζώα, αναφέρει την [[καμηλοπάρδαλη]], την οποία τοποθετεί στη χώρα των Τρωγλοδυτών, και τον [[ρινόκερο]]. Υλικό από αυτό το βιβλίο έχουν επίσης παραθέσει, απευθείας είτε έμμεσα, οι [[Αθήναιος ο Τακτικός|Αθήναιος]]<ref name=eme/>, [[Στράβων]], [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιος ο πρεσβύτερος]], [[Αιλιανός ο Τακτικός|Αιλιανός]], [[Ιώσηπος Φλάβιος|Ιώσηπος]]<ref>Ιώσηπος, ''Ιουδαϊκή Αρχαιολογία'', βιβλίο XII, κεφ. 1, 5-6; ''Κατά Απίωνος'', βιβλίο I, κεφ. 22.</ref> και άλλοι συγγραφείς. Αν και το έργο αυτό του Αγαθαρχίδη είχε ήδη από τον 2ο αι. μ.Χ. ξεπεραστεί από αναλυτικότερες εργασίες άλλων συγγραφέων, τον 10 αι. ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Πατριάρχη Φώτιος]] βρήκε ένα αντίγραφό του το οποίο διέσωσε στη [[Μυριόβιβλος|Μυριόβιβλο]]. Ο Φώτιος ισχυρίζεται ότι ο Αγαθαρχίδης έγραψε με ύφος γλαφυρό, προσεγμένο και ευανάγνωστο. Επίσης φρόντιζε οι εξιστορήσεις του να περιέχουν φιλοσοφικές ρήσεις. Το ύφος αυτό έλαβε ευνοϊκή κριτική από τον Φώτιο.<ref name=eme/>
 
Στη σύνθεση των λόγων του, ο Αγαθαρχίδης ήταν μιμητής του [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]], τον οποίο συναγωνίζεται επάξια σε μεγαλοπρέπεια και ξεπερνά σε καθαρότητα. Γνώριζε τη διάλεκτο των Αιθιόπων{{παραπομπή}}, και φαίνεται να είναι ο πρώτος που ανακάλυψε την πραγματική αιτία των ετήσιων πλημυρρών του [[Νείλος|Νείλου]]<ref>Διόδωρος Σικλειώτης, i. 41.</ref>.
 
Το έργο του Αγαθαρχίδη στη γεωγραφία και ο χειρισμός του υλικού που διέθετε επηρέασαν τον Διόδωρο Σικελιώτη. Ο τρόπος με τον οποίο πέρασε η φιλοσοφία στις εξιστορήσεις του επηρέασε τον [[Ποσειδώνιος ο Ρόδιος|Ποσειδώνιο τον Ρόδιο]].<ref name=eme/>
 
Ο Αγαθαρχίδης με το έργο του αναβάθμισε τον ρόλο της εθνογραφίας, την οποία θεωρούσε βάση της ιστορίας και όχι εργαλείο της γεωγραφίας. Θεωρούσε ότι ο πολιτισμός είχε βλαπτική επίδραση στους αυτόχθονες γηγενείς λαούς στους οποίους επιβαλλόταν. Έτσι εναντιωνόταν έμμεσα στην πτολεμαϊκή πολιτική ενώ ήταν ήταν αντίθετος και στην επεκτατική πολιτική της [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|Ρωμαϊκής Δημοκρατίας]].<ref name=eme/>
 
Ήταν οπαδός της αριστοτελικής περιπατητικής σχολής και πολέμιος του [[ασιανισμός (ρητορική)|ασιανικού ύφους]]. Αντίθετα με το τελευταίο, έδινε προβάδισμα στη φιλοσοφία και γι αυτό έγινε πρόδρομος της διαμάχης μεταξύ φιλοσοφίας και ρητορικής, η οποία συνετάραξε τον πνευματικό κόσμο κατά το τέλος του 2ου και στον 1ο αι. π.Χ. Στη φιλοσοφία όμως δεν τον ενδιέφερε η μεταφυσική αλλά αναζητούσε σε αυτή το εργαλείο ταξινόμησης μεγάλων όγκων από εμπειρικά συλλεγμένα δεδομένα. Στις αναλυτικές περιγραφές των πρωτόγονων λαών, διαφαίνονται συχνά οι επιρροές της φιλοσοφίας των [[Επίκουρος|Επικουρείων]]. Ως πολέμιος του ασιανισμού, που έδινε το προβάδισμα στη [[ρητορική]], υπήρξε ένας από τους προδρόμους της διαμάχης μεταξύ φιλοσοφίας και ρητορικής που τάραξε τα νερά του πνευματικού κόσμου στο τέλος του 2ου και κατά τη διάρκεια του 1ου αι. π.Χ.
 
Προς τιμήν του Αγαθαρχίδη έχει ονομαστεί κρατήρας στη [[Σελήνη]].