Κυβέλη (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ +commonscat |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|16|06|2012}}
[[Αρχείο:Cybele formiae.jpg|thumb|right|250px|Μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Κυβέλης. Formia του Λατίου, περ. 60 π.Χ.]]
Η μικρασιακή φρυγική θεότητα Κυβέλη, γνωστή μεταγενέστερτα στους Έλληνες ως [[Ρέα (μυθολογία)|Ρέα]] ήταν θεά γενικά της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της Γης και της γονιμότητας. Ο [[Πίνδαρος]] την προσφωνεί «''Κυβέλα, μάτερ θεών''» (Διθύραμβου απόσπασμα 80).▼
▲Η Κυβέλη ήταν θεά γενικά της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της Γης και της γονιμότητας. Ο [[Πίνδαρος]] την προσφωνεί «''Κυβέλα, μάτερ θεών''» (Διθύραμβου απόσπασμα 80).
Από τους σχετικούς με τη θεά μύθους γνωστότερος ήταν ο του [[Άττις|Άττι]], του νεαρού ευνοούμενού της, που για να κατασιγάσει τη βασανιστική ζηλοτυπία της θεάς έφθασε στο σημείο να αυτοευνουχισθεί. Η Κυβέλη στη συνέχεια μέσα σε θρήνους έθαψε αλλά και αργότερα τον ανάστησε.
Κύρια πατρίδα της λατρείας της ήταν οι Ελληνικές πόλεις των Μικρασιατικών παραλίων (Έφεσος, Σμύρνη. Μίλητο κλπ) αλλά και στη κυρίως Ελλάδα «μητέρα ανθρώπων τε θεών» η Ρέα είχε δικούς της Ναούς κυρίως στη Θήβα, Αθήνα, Ολυμπία, Φυγαλεία κ.ά. Λατρεύονταν επίσης στην πόλη Πεσσινούντα στην Άνω [[Φρυγία]] κοντά στο [[Σαγγάριος|Σαγγάριο]] ποταμό. Εκεί και επί του
όρους Δίδυμο υπήρχε ιερός βράχος με το όνομα '''Άγδος''' εξ ού και το όνομά της Άγδιστις. Στο ίδιο όρος υπήρχε και το
| |||