Δονατισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Ιερός (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Δονατισμός''' αποτέλεσε εκκλησιαστικό σχίσμα της τοπικής εκκλησίας της Βορείου Αφρικής, με κεκαλυμμένη αιτία το ζήτημα επιστροφής των [[πεπτωκότες (Χριστιανισμός)|πεπτωκότων]] στην εκκλησία. Το όνομα του σχίσματος δόθηκε από το Μέγα Δονάτο, ο οποίος υπήρξε ευνοούμενος της Λουκίλλας, που ήταν η ηγέτιδα πίσω από την απόσχιση. Ο Δονάτος με την εύνοιά της αλλά και τη συνέργεια τοπικών επισκόπων και πρεβυτέρων εξελέγη σχισματικώς, επίσκοπος Καρθαγένης.
Στην Καρχηδόνα κάποιοι Χριστιανοί, προκειμένου να μη βασανισθούν κατά το διωγμό του Διοκλητιανού (284-305), παρέδιδαν (''traditores'') για κάψιμο τα χριστιανικά τους βιβλία (τα οποία όμως δεν ήταν αυθεντικά / γνήσια, αλλά των αιρετικών). Τούτο για κάποιους αυστηρούς, με αρχηγούς τον Νουμιδίας Δονάτο και τον Καρχηδόνας Δονάτο τον Μέγα, συνιστούσε έκπτωση από το Χριστιανισμό (αρνούνταν μάλιστα την εγκυρότητα των υπ’ αυτών τελουμένων μυστηρίων[1]). Αντίθετα, ο Καρχηδόνας Μενσούριος και ο αρχιδιάκονός του Καικιλιανός συγχωρούσαν την πράξη αυτή, αρνούμενοι την ''εισπήδηση'' στο μαρτύριο[2]. Ο Δονατισμός[3] τελικά καταδικάστηκε από τη Σύνοδο της Αρελάτης (341).
[1] Πρβλ. τη θεωρία του ι. Α υ γ ο υ σ τ ί ν ο υ <''ex opere operato''>, που ανέπτυξε
από αντίδραση ακριβώς στους Δονατιστές.
[2] Από αυτούς προήλθαν αργότερα οι «περιπλανώμενοι» (''Circumcelliones''), που παρακαλούσαν
τους διαβάτες να τους φονεύσουν, ειδάλλως αυτοκτονούσαν.
[3] Οι Δονατιστές, όταν επρόκειτο να μεταλάβουν, κρατούσαν στα χέρια τους ένα
ανθρώπινο κόκαλο, το οποίο προηγουμένως ασπάζονταν.
== Τα αίτια ==
| |||