Η '''Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία''' ιδρύθηκε από το [[Νικόλαος Πολίτης|Νικόλαο Γ. Πολίτη]]. Η επίσημη ίδρυσήίδρυση της Εταιρείας έγινε στις [[11 Ιανουαρίου]] [[1909]], ενώ η άτυπη συνέλευση για το σκοπό αυτό έγινε στις 28 Δεκεμβρίου 1908 στην [[Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος|Εθνική Βιβλιοθήκη]].
ΣτονΌπως κανονισμόορίζεται τηςστον ορίζεταικανονισμό ότιτης «έργο της Εταιρείας είναι η καλλιέργεια και προαγωγή των λαογραφικών ερευνών και σπουδών, ιδίως των αναφερόμενων στη γνώση του ελληνικού και των άλλων λαών της Βαλκανικής».
Η Λαογραφία ως επιστήμη εξετάξειεξετάζει τις «κατά παράδοσιν διά λόγου και πράξεων ή ενεργειών εκδηλώσεις του υλικού, πνευματικού και κοινωνικού βίου του λαού», αλλά ερευνά και «τον ζώντα, παρόντα άνθρωπον» στις ποικίλες εκδηλώσεις του. Πρέπει να τονισθεί ότι στο διάγραμμα της λαογραφικής ύλης, που δημοσίευσε ο Νικόλαος Πολίτης στον πρώτο τόμο του περιοδικού Λαογραφία (1909), μολονότι η Ελλάδα παρέμενε μια αγροτική χώρα (ακόμα το 1951, στην πρώτη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο απογραφή, ο αστικός πληθυσμός αποτελούσε μόνο το 38,60% του συνολικού πληθυσμού), εκείνος ενέτασσε μεταξύ των υπό διερεύνηση ζητημάτων και τα «βιομηχανικά επιτηδεύματα». Το ενδιαφέρον για την κοινωνική διάσταση υπήρχε άρα εξαρχής.
Μετά τον πόλεμο εξάλλου αναπτύχθηκαν σε κατά το μάλλον ή ήττον αυτοτελείς κλάδους, δίπλα σε μια λαογραφία της συνέχειας, η κοινωνική λαογραφία, η φιλολογική λαογραφία, ενώ μια νεωτερική λαογραφία στρέφει κατεξοχήν το ενδιαφέρον της σε φαινόμενα λαϊκού πολιτισμού που διαμορφώνονται κατεξοχήν στον αστικό χώρο και, ευρύτερα, στο πλαίσιο του εξαστισμού (urbanization), ο οποίος εκτείνεται και στην περιφέρεια της χώρας.
