Νικόλαος Μαυρογένης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 18:
Το [[1788]] διορίστηκε, ύστερα από την φυγή του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου προς τους [[Αυστρία|Αυστριακούς]], και πρίγκιπας της [[Μολδαβία|Μολδαβίας]]. Αργότερα χρίστηκε από τον Σουλτάνο αρχιστράτηγος των τουρκικών στρατευμάτων στον δεύτερο Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Παρά τις πρώτες επιτυχίες του στον πόλεμο τελικά δεν κατόρθωσε να κερδίσει. Στις 26 Ιουλίου του [[1790]] έγινε η μάχη του [[Καλαφάτη]] στην οποία ο Οθωμανικός στρατός συνετρίβει από τους Αυστριακούς. Ο πρίγκιπας Νικόλαος Μαυρογένης αναγκάστηκε να διατάξει υποχώρηση με αποτέλεσμα την άτακτη φυγή του από την Βλαχία. Με το τέλος του πολέμου είχε βρεθεί χωρίς τον θρόνο, χωρίς την αυτοκρατορική έυνοια και φυσικά χωρίς τον πιστό του φίλο Γιουσούφ πασά ο οποίος είχε πεθάνει λίγες μέρες νωρίτερα.
==Το έργο του κατά την περίοδο της ηγεμονίας του==
Πραγματοποίησε κοινοφελή και εκπολιτιστικά έργα. Μέσα μόλις σε ένα χρόνο κατόρθωσε να φέρει στην πρωτεύουσα πόσιμο νερό από πηγές έξω από το Βουκουρέστι με πήλινους σωλήνες, αφού μέχρι τότε οι κάτοικοι έπειναν νερό από τον ποταμό Ντιμπόβιτσα. Έχτισε θερινή έπαυλη έξω από την πόλη, όπου αργότερα βρισκόταν η ''Πιάτσα Βικτόρεϊ'' και το Υπουργείο των Εξωτερικών. Έκτισε ναός και μονή της Ζωωοδόχου Πηγής. Επίσης δημιούργησε τυπογραφείο στο προαύλιο της Μονής.<ref>Ευριπίδης Μωραϊτάκης, «Στα ανάκτορα των Ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.55(Ιανουάριος 1973), σελ.28</ref>
==Το τέλος του==
| |||