Φθορισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 39 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q191807
Γραμμή 7:
Απλός φθορισμός, ή φθορισμός συνήχησης, ή α΄ είδους, λέγεται εκείνος κατά τον οποίο μια ουσία φωτιζόμενη από μια φωτεινή δέσμη εκπέμπει ακτινοβολία του αυτού μήκους κύματος με την ακτινοβολία που απορροφά από την δέσμη. Τυπικό παράδειγμα αποτελούν οι [[ατμός|ατμοί]] [[νάτριο|νατρίου]]. Αν φωτισθεί δοκιμαστικός σωλήνας με λευκό φως, από τον οποίο όμως έχει αφαιρεθεί ο αέρας και περιέχει ατμούς νατρίου (στους 200 βαθμούς), οι ατμοί αυτοί θα απορροφήσουν από την φωτεινή δέσμη ακτινοβολία μήκους κύματος λ= 5.892 ΜΑ (ραβδώσεις D νατρίου). Η απορρόφηση αυτή γίνεται καταφανής με [[φασματοσκόπιο|φασματοσκοπική]] παρατήρηση της εξερχόμενης από τον σωλήνα δέσμης, όπου στο φάσμα απορρόφησης εμφανίζεται η αντίστοιχη σκοτεινή ράβδωση στο κίτρινο τμήμα αυτού. Συγχρόνως μέσα στον σωλήνα παρατηρείται ένα έντονο κίτρινο φως στους ατμούς του νατρίου. Αυτό το εκπεμπόμενο φως είναι και το φαινόμενο του φθορισμού. Κλήθηκε φθορισμός συνήχησης επειδή η απορροφούμενη ακτινοβολία με την εκπεμπομένη έχουν την αυτή [[συχνότητα]].
 
Ο φθορισμός συνήχησης κατά τον οποίο η απορροφουμένη ακτινοβολία αποδίδεται με μεγαλύτερο μήκος κύματος (μικρότερη συχνότητα), αποτελεί οριακή περίπτωση του γενικότερου φαινομένου. Κατά τον φθορισμό συνήχησης τα άτομα μεταπίπτουν απ΄ ευθείας στην αρχική τους κατάσταση εκπέμποντας όλη την απορροφιθείσα φωτεινή ενέργεια πάλι υπό μορφή ακτινοβολίας του αυτού μήκους κύματος. Σε πλλέςπολλές όμαωςόμως των περιπτώσεων είναι δυνατόν να εμφανισθεί ολόκληρο φάσμα φθορισμού. Το [[1852]] ο Στοκς είχε διατυπώσει ότι η εκπεμπομένη από φθορισμό ακτινοβολία έχει μεγαλύτερο μήκος κύματος από την ακτινοβολία ερεθισμού. Σήμερα αυτό ερμηνεύεται με την θεωρία των κβάντων λαμβάνοντας υπ΄όψη ότι το ηλεκτόνιο του ερεθισμένου ατόμου ανυψούμενο αρχικά σε ψηλότερη στάθμη ενέργειας στη συνέχεια επανέρχεται στην αρχική κατάσταση, όχι απ΄ ευθείας όπως στον φθορισμό ΄συνήχησης αλλά μεταπίπτοντας από στάθμη σε στάθμη.<br />
Έτσι αν ατμός ιωδίου φωτισθεί από ακτινοβολία της πράσινης ράβδωσης του υδραργύρου (λ= 5460 άνγκστρομ) αποδίδει ολόκληρο φεγγοβόλο φάσμα μήκους κύματος ίσου με της προσπίπτουσας ακτινοβολίας.
 
=== Φθορισμός εξ ευαισθητοποίησης ===
Το [[1923]] οι, [[Φρανκ]] και [[Καρπ]] ανακάλυψαν μια ενδιαφέρουσα περίπτωση φθορισμού. Αυτοί κατά τα πειράματα που επεχειρούσαν φώτισαν [[μίγμα]] ατμών (υδραργύρου και θαλλίου ή και αργύρου, μολύβδου ή νατρίου) με ακτινοβολία μήκους κύματος 2537 Μ.Α. (μονάδες άνγκστρομ) η οποία απορροφάται μόνο από τους ατμούς του υδραργύρου. Παρατήρησαν λοιπόν ότι κατά την σύγκρουση των ερεθισμένων ατόμων υδραργύρου με τα άτομα άλλων μεταλλικών ατμών πραγματοποιείται μια μεταβίβαση ενέργειας ερεθισμού με συνέπεια αμφότεροι οι ατμοί να καθίστανται φθορίζοντες και να εκπέμπουν όλες τις γραμμές του φάσματος σε μήκος κύματος μεγαλύτερο εκείνου της προσπίπτουσας αεχικάαρχικά ακτινοβολίας. Ο Φρανκ ονόμασε τότε το φαινόμενο αυτό "''Φθορισμό εξ ευαισθητοποίησης''".
* Σημειώνεται πως <u>ευαισθητοποίηση</u> στη [[Φωτοχημεία]] ονομάζεται το φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο ένα σώμα καθίσταται ικανό ν΄ αντιδράσηαντιδράσει (υπό επίδραση άλλου) στη περιοχή του φάσματος στην οποία δεν απορροφά φωτεινή ενέργεια.
 
Από τα πειράματα αυτά και κυρίως του Φρανκ προέκυψε και ένα πολύ μεγάλης σημασίας γεγονός. Η απορροφώμενη κβαντική ενέργεια σχηματίζει μαζί με την θερμική ενέργεια του ατόμου ένα είδος αποθέματος ενέργειας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να φθάση το άτομο στη βαθμίδα ερεθισμού ανώτερη από εκείνη που θα μπορούσε να φθάσει μόνο με την απορρόφηση ακτινοβολίας. Από το γεγονός δε αυτό ερμηνεύονται και οι εξερέσεις του [[Nόμος του Στοκς|νόμου του Στοκς]] κατά τις οποίες παρατηρειται εκπομπή ακτινοβολίας μικρότερου μήκους κύματος (δηλαδή μεγαλύτερης συχνότητας και άρα μεγαλύτερης ενέργειας) από την απορροφηθείσα ακτινοβολία.