Βίλλυ Μπραντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 59:
Σε μικρή ηλικία εργάζεται ως μαθητευόμενος σε ένα ραφτη. Ο παππούς εργάτης σε αγροκτήματα ανήκει σττους σοσιαλιστές και τον επηρεάζει. Έτσι σε νεαρή ηλικά εντάσσεται στα ''Κόκκινα Γεράκια'' τη νεολαία των σοσιαλιστών. Λαμβάνει υποτροφία για να φοιτήσει στο Λύκειο Γίοχαν χάϊμ. Εντάσσεται στη ''Σοσιαλιστική Νεολαία'' ενώ προσεγγίζει και το Κομμουνιστικό Κόμμα,χωρίς να γίνει μέλος του<ref>Arthur Conte,«Βίλλυ Μπραντ. Μια εξέχουσα προσωπικότης της σύγχρονης ιστορίας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.55(Ιανουάριος 1973), σελ.140</ref>
Συνδέεται με τον σοσιαλσιτή βουλευτή Γιούλιους Λέμπερ τόσο στενά που ο Μπραντ τον θεωρούσε ως ''δεύτερο πατέρα του''<ref>Arthur Conte,«Βίλλυ Μπραντ. Μια εξέχουσα προσωπικότης της σύγχρονης ιστορίας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.55(Ιανουάριος 1973), σελ.140</ref>
Το [[1933]] εγκατέλειψε τη [[Γερμανία]], γιατί ήταν ενάντιος στους [[Ναζί]]: οργάνωσε διαδήλωση διαμαρτυρίας για τη σύλληψη του Λέμπερ από τους [[Ναζί]]. Φεύγει κρυφά με αλιευτικό για τη [[Νορβηγία]]. Συνεργάστηκε με τη γερμανική νορβηγική αντίσταση. Παράλληλα σπουδάζει Δίκαιο και Οικονομία στο Πανεπιστήμιο του Όσλο. Με το ψευδώνυμο ''Βίλλυ Μπραντ'' έρχεται ως ανταποκριτής του σκανδιναβικού τύπου στο Βερολίνο για να παρακολουθήσει του Ολυμπιακούς Αγώνες και να συνεργαστεί με τη νορβηγικήγερμανική αντίσταση. Πηγαίνειστην Ισπανία και μελετά τον Φρανκισμό.<ref>Arthur Conte,«Βίλλυ Μπραντ. Μια εξέχουσα προσωπικότης της σύγχρονης ιστορίας», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.55(Ιανουάριος 1973), σελ.141</ref> Το [[1945]] επέστρεψε στη Γερμανία με νορβηγική υπηκοότητα και έλαβε και πάλι τη γερμανική υπηκοότητα. Εργάστηκε στη δημόσια διοίκηση του [[Βερολίνο|Βερολίνου]] και έγινε δήμαρχος το [[1957]]. Συνέβαλε πολύ στη διαμόρφωση του προγράμματος των [[Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας|Σοσιαλδημοκρατών]]. Διατέλεσε Υπουργός Εξωτερικών σε κυβέρνηση συνεργασίας με τους [[Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας (CDU)|Χριστιανοδημοκράτες]].
 
Το [[1969]] εκλέχθηκε Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας. Κατά τη διάρκεια της καγκελαρίας του υποστήριξε τη δυτικογερμανική συμμετοχή στο [[ΝΑΤΟ]] και στην [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα|ΕΟΚ]] και συνέβαλε στη βελτίωση των σχέσεων με την [[ΕΣΣΔ]]. Η πολιτική του είχε ως στόχο το άνοιγμα της Γερμανίας προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ([[Οστπολιτίκ]]), στάση που επηρέασε τη διεθνή πολιτική σκηνή.