Ιπτάμενος Ολλανδός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 7:
Πιστεύεται ότι οι πρώτες διηγήσεις για τον Ιπτάμενο Ολλανδό κυκλοφόρησαν μεταξύ των ναυτικών κατά το [[17ος αιώνας|17ο αιώνα]] και συνδέονται με το γεγονός ότι ο περίπλους της [[Νότια Αφρική|Νότιας Αφρικής]] ήταν το πιο επικίνδυνο τμήμα της χρυσοφόρας ρότας, η οποία συνέδεε τα μεγάλα λιμάνια του [[Ατλαντικός Ωκεανός|Βόρειου Ατλαντικού]] με τις αγορές [[Μπαχαρικό|μπαχαρικών]] (και αργότερα [[Αποικία|αποικίες]]) του [[Ινδικός Ωκεανός|Ινδικού Ωκεανού]]. Η πρώτη γραπτή καταγραφή, όμως, έγινε αρκετά αργότερα από τον [[Τζορτζ Μπάρινγκτον]] (1795). Μικροαπατεώνας που πέρασε για λίγο απ' τη [[σωφρωνιστική αποικία]] ''Μπότανι Μπέι'' (το σημερινό [[Σίδνεϊ]] της [[Αυστραλία]]ς), ο Μπάρινγκτον διέσωσε πως αρκετοί ναυτικοί μιλούσαν για ένα στοιχειωμένο [[Ολλανδία|ολλανδικό]] [[πολεμικό πλοίο]] που εμφανιζόταν έξω απ' το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, περιβεβλημένο με μαύρο σύννεφο. Ενώ όμως αρχικά φαινόταν να τους καταδιώκει, τελικά εξαφανιζόταν όταν έφτανε αρκετά κοντά.<ref>George Barrington, ''A Voyage to Botany Bay'' (1795), Chapter VI</ref>
 
Το 1803, ο [[Σκωτία|Σκωτσέζος]] [[Οριενταλισμός|οριενταλιστής]] [[Τζον Λέιντεν]] κατέγραψε μια «συνήθη [[δεισιδαιμονία]] μεταξύ των ναυτικών», ότι στα [[Γεωγραφικό πλάτος|γεωγραφικά πλάτη]] νοτίως της Αφρικής, οι καταιγίδες συχνά συνοδεύονται από ένα πλοίο-φάσμα που λέγεται ''Ιπτάμενος Ολλανδός''. Το πλήρωμά του υποτίθεται πως βρέθηκε ένοχο για φοβερό έγκλημα, καταδικάστηκε σε [[Λοιμός|λοιμό]] και μέχρι σήμερα διασχίζει την ίδια θάλασσα, περιμένοντας να λήξει η περίοδος της τιμωρίαςποινή του.<ref>John Leyden, ''Scenes of Infancy'' (1803)</ref> Mία δεκαετία αργότερα, ο [[Γουόλτερ Σκοτ]] διέσωσε μια άλλη εκδοχή: Επρόκειτο για ένα πολύ πλούσιο πλοίο, στοπου οποίοστοιχειώθηκε διαπράχθηκεαπό [[φόνος|φόνο]] και [[πειρατεία]], γι' αυτό η εμφάνισή του θεωρείται απ' τους ναυτικούς ως ο χειρότερος από όλους τους οιωνούς.<ref>Walter Scott, σημειώσεις στο ''Rokeby; a poem'' (1813)</ref>
 
Καθώς οι σχετικές λαϊκές αφηγήσεις γίνονταν όλο και πιο δημοφιλείς στις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], δεν ήταν λίγοι οι συγγραφείς που τις χρησιμοποίησαν ως πρώτη ύλη για τη δική τους μυθοπλασία, προσθέτοντας νέα στοιχεία ή μεταφέροντας τη δράση σε άλλες θάλασσες. Ανάμεσα σε αυτούς είναι οι [[Σάμιουελ Κόλεριτζ]] (1798)<ref>Samuel Taylor Coleridge, ''The Rime of the Ancient Mariner'' (1798)</ref>, [[Τόμας Μουρ]] (1806)<ref>Thomas Moore, ''Written on passing Dead-man's Island in the Gulf of St. Lawrence, Late in the evening, September 1804'' (1806)</ref>, [[Χάινριχ Χάινε]] (1826 και 1833)<ref>Heinrich Heine, ''Reisebilder: Die Nordsee'' (1826) και ''Aus den Memoiren des Herrn von Schnabelewopski'' (1833)</ref>, [[Έντγκαρ Άλλαν Πόε]] (1833)<ref> Edgar Allan Poe, ''MS. Found in a Bottle'' (1833)</ref>, [[Ουάσινγκτον Ίρβινγκ]] (1855)<ref>Washington Irving, ''The Flying Dutchman on Tappan Sea'' (1855)</ref> και άλλοι. Σε ένα απόσπασμα του Χάινε βασίστηκε ο [[Ρίχαρντ Βάγκνερ]] για το [[λιμπρέτο]] του [[Όπερα|οπερατικού]] ''[[Ο Ιπτάμενος Ολλανδός (όπερα)|Ιπτάμενου Ολλανδού]]'', ο οποίος παρουσιάστηκε το 1843.<ref>Richard Wagner, ''Autobiographische Skizze'' (1842-3)</ref>