Ναρκοθέτις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

#Εκείνα στα οποία η πόντιση ναρκών αποτελεί δευτερεύοντα σκοπό.

 

 

Τα ειδικά ναυπηγημένα πλοία για πόντιση ναρκών είναι καταδρομικά, κατά κανόνα ελαφρά εύδρομα (=ταχυκίνητα), προκειμένου να διαφεύγουν μετά την πόντιση πιθανή αεροπορική επιδρομή, και με μεγάλη [[χωρητικότητα πλοίου|χωρητικότητα]] μεταφοράς ναρκών εις βάρος του οπλισμού τους. Εξαιρετικός επιτυχής τύπος τέτοιου σκάφους ήταν ο βρετανικός τύπος [[Αβδιήλ]] [[εκτόπισμα|εκτοπίσματος]] 3.500 τόνων, ταχύτητας 40 [[κόμβος|κόμβων]] με ελαφρύ οπλισμό 8 Α/Α πυροβόλων 102 χιλ. σε δίδυμους κιλλίβαντες. Στη κατηγορία αυτή, αν και στερούσε στη ταχύτητα, ανήκε και το ελληνικό Εύδρομο [[Έλλη (Εύδρομο)|Έλλη]] που τορπίλισε ιταλικό υποβρύχιο στις [[15 Αυγούστου]] [[1940]] στη [[Τήνος|Τήνο]]. Τα δε υποβρύχια – ναρκοθέτιδες έχουν εσωτερική διάταξη τέτοια που επιτρέπει τη μεταφορά 20-40 ναρκών, ανάλογα με το εκτόπισμά τους, που ποντίζουν «εν καταδύσει» από κατάλληλους πρυμναίους σωλήνες μεγάλης διαμέτρου, σε βάρος βέβαια του αριθμού των τορπιλών.

Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται πλοία παντός τύπου από μικρά βοηθητικά μέχρι αντιτορπιλικά που φέρουν τις χαρακτηριστικές σιδηροτροχιές. Τέτοια εγκατάσταση έφεραν και τα ελληνικά αντιτορπιλικά τύπου «Λέων» και τύπου «Ύδρα», άπαντα εκλιπόντα. Αλλά και το παραχωρηθέν ιταλικό καταδρομικό «Ευγένιος της Σαβοΐας» που μετονομάσθηκε σε [[Έλλη (καταδρομικό)|Έλλη]] έφερε παρόμοια εγκατάσταση.

 

 

 

== Δείτε επίσης ==

[[Ναρκαλιευτικό]]