Αλέξανδρος Ρόσιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 10:
Τον [[Ιανουάριος|Ιανουάριο]] του 1942 Ο Ρόσιος προσχώρησε στην [[Εθνική Αντίσταση]], ως μέλος του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]] και του ΕΛΑΣ. Στην Αντίσταση έγινε γνωστός ως ''Καπετάν Υψηλάντης''. Ήταν κορυφαίο στρατιωτικό στέλεχος της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας. Στα χρόνια αυτά εντάχθηκε και στο [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας]].
 
Μετά τη [[Συμφωνία της Βάρκιζας]], ο Ρόσιος κυνηγήθηκε από τα αγγλικά στρατεύματα, τη [[χωροφυλακή]] και τις ακροδεξιέςένοπλες συμμορίεςομάδες δεξιών. Μάλιστα, στήθηκε μπλόκο στη Σιάτιστα για τη σύλληψή του. Όμως με τη βοήθεια των συντοπιτών του κατάφερε να διαφύγει<ref>Κωστής Παπακόγκος, Καπετάν Μάρκος, Τόμος Ά, Εκδόσεις Παπαζήση, σελ.61-69</ref>. Αναγκάστηκε να μείνει στην παρανομία, ώσπου οι καταδιωκόμενοι αγωνιστέςπρώην ΕΛΑΣίτες συγκρότησαν το Δημοκρατικό Στρατό. Στο [[ΔΣΕ ]] κατά τα χρόνια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|Εμφυλίου]], έπαιξε κεντρικό ρόλο, φτάνοντας μάλιστα στη θέση του υποστράτηγου.
 
{{Απόσπασμα|Στις 11 και 12 Απριλίου 1941 διεξάγεται μάχη του ελληνικού στρατού με τις μηχανοκίνητες γερμανικές φάλαγγες που περνούσαν από την τοποθεσία Νταούλι, με αποτέλεσμα την κατάληψη της Κλεισούρας από τους Γερμανούς. Και έφτασε η θλιβερή ημέρα της 5ης Απριλίου 1944 κατά την οποία η Κλεισούρα δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα. Αντάρτες του Ε.Α.Μ.- Ε.Λ.Α.Σ. που δρούσαν στην περιοχή, με αρχηγό τον καπετάν Υψηλάντη επιτίθενται σε γερμανική φάλαγγα στην θέση Νταούλι σκοτώνοντας τους τρεις προπομπούς στρατιώτες μοτοσικλετιστές. Οι Γερμανοί σε αντίποινα σκορπίζουν τον θάνατο και την φωτιά στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής κωμοπόλεως, σκοτώνοντας 246 αθώα γυναικόπαιδα και γέροντες και καίγοντας 160 σπίτια μέσα σε ένα δίωρο.}}{{πηγή}}
 
Μετά την ήττα του ΔΣΕ και το πέρασμα των μαχητών του στις χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού εξελίχθηκε σε ηγετικό στέλεχος του [[ΚΚΕ]], ένας από τους καθοδηγητές της Κομματικής Οργάνωσης του ΚΚΕ στην [[Τασκένδη]]. Αρχικά υπήρξε ένας από τους υποστηρικτές του [[Νίκος Ζαχαριάδης|Νίκου Ζαχαριάδη]], παίρνοντας θέση υπέρ του κατά τη διαμάχη του με τους [[Μάρκος Βαφειάδης|Μάρκο Βαφειάδη]], [[Μήτσος Παρτσαλίδης|Μήτσο Παρτσαλίδη]], [[Λευτέρης Αποστόλου|Λευτέρη Αποστόλου]] και [[Χρύσα Χατζηβασιλείου|Χρύσας Χατζηβασιλείου]]<ref>3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ 10-14/10/1950, Εκδόσεις Γλάρος, σελ.179-184</ref>.
 
Ωστόσο αργότερα εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο φανατικούς αντιπάλους του Ζαχαριάδη. Ο Ζαχαριάδης κατηγόρησε μεταξύ άλλων τον Αλέξανδρο Ρόσιο για φραξιονισμό και ζήτησε τη διαγραφή του από το ΚΚΕ, μετά τις συγκρούσεις ζαχαριαδικών και αντιζαχαριαδικών στην Τασκένδη<ref>Οι Σχέσεις ΚΚΕ και ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης στο Διάστημα 1953-1977, σελ.95</ref>. Ο Ρόσιος κατά τις συγκρούσεις της [[Τασκένδη|Τασκένδης]] ζητούσε το κεφάλι του Ζαχαριάδη<ref>Αχιλλέας Παπαϊωάννου, Η Απαγορευμένη Εικόνα, Διώκτες και ιεροκτόνοι του Νίκου Ζαχαριάδη, Φιλίστωρ</ref>. Μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη, ο Ρόσιος θα χαρακτηρίσει την πολιτική του ως εχθρική, αντιδιεθνιστική και προδοτική<ref>Υπόθεση Ζαχαριάδη, Καταδίκη και αποκατάσταση του κομμουνιστή ηγέτη, Φιλίστωρ, σελ. 77-82</ref>. Εντούτοις, αργότερα θα έρθει σε νέες συγκρούσεις με την νέα καθοδήγηση του ΚΚΕ υπό τον [[Κώστας Κολιγιάννης|Κώστα Κολιγιάννη]] και θα προσχωρήσει στη νέα εσωκομματική αντιπολίτευση υπό τον Μάρκο Βαφειάδη<ref>Σχέσεις ΚΚΕ ΚΚΣΕ, σελ. 193</ref>. Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος, ο Ρόσιος διαγράφηκε από το ΚΚΕ<ref>Θωμάς Δρίτσιος, Γιατί με σκοτώνεις σύντροφε, εκδόσεις Γλάρος, 1983, σελ 156.</ref>. Αργότερα, εξορίστηκε στο βόρειο [[Καζακστάν]].