Μπεάτα Κιτσίκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μπεάτα Κιτσίκη''' γεννημένη Μερόπη Πετυχάκη, στο [[Ηράκλειο]] της [[Κρήτη|Κρήτης]], στις 14 Ιουλίου 1907, απεβίωσε στην [[Αθήνα]] στις 7 Φεβρουαρίου 1986, αγωνίστρια των δικαιωμάτων των γυναικῶν από [[λενινισμός|μαρξιστική-λενινιστική]] σκοπιάγυναικών, απόλυτα δοσμένη στην κομμουνιστική πάλη κατά την διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφυλίου πολέμου]], 1944-1949, κατά του καθεστώτος του [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεωργίου Παπανδρέου]] που υπεστηρίχθη το 1944 από τα βρετανικά όπλα. Σύζυγος του [[Νίκος Κιτσίκης|Νίκου Κιτσίκη]] και μητέρα του [[Δημήτρης Κιτσίκης|Δημήτρη Κιτσίκη]].

Ο πατέρας της ο Εμμανουήλ Πετυχάκης (1842-1915) ήταν κρητικός αλλά είχε εγκατασταθήεγκατασταθεί στο [[Κάϊρο]] ως επιχειρηματίας. Εκεί νυμφεύθηκε την Κορίννα, κόρη του Δαυΐδ Αντωνιάδη, κόμη ντ' Αντόνιο, ελληνοϊταλό από την [[Τεργέστη]]. Η Κορίννα είχε γεννηθήγεννηθεί το 1861 στο Κάϊρο και πέθανε στην Αθήνα το 1925. Η μητέρα της, η Άννα ήταν Γαλλίδα και είχε 16 παιδιά: 8 βαπτίσθηκαν καθολικά και 8 όρθόδοξαορθόδοξα, μεταξύ αυτών δε και η Κορίννα.

Ο Εμμανουήλ Πετυχάκης είχε 12 παιδιά, όλα γεννημένα στο [[Κάϊρο]] έκτόςεκτός το τελευταίο, την Μπεάτα, που γεννήθηκε στο [[Ηράκλειο]] το 1907. Ο Εμμανουήλ Πετυχάκης είχε επιστρέψει με την οικογένειά του στην Κρήτη επειδή τα παιδιά του πέθαιναιπέθαιναν από τύφο στην [[Αίγυπτο]]. Στο Ηράκλειο πέθανε το 1915 αφήνοντας χήρα την Κορίννα, 19 χρόνια νεότερή του. Τον αντικατέστησε με τον δικηγόρο της οικογενείας, τον [[Αριστείδης Στεργιάδης|Αριστείδη Στεργιάδη]] που ήταν συνομήλικός της (1861-1949), τον μετέπειτα ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη (1919-1922) που έτσι έγινε ο πατριός της Μπεάτας. Ο Στεργιάδης πήρε μαζί του την Μπεάτα στην Σμύρνη το 1919. Επιστρέφοντας στο Ηράκλειο εγνώρισεγνώρισε το 1921 τον ήδη τότε τακτικό καθηγητή στο Πολυτεχνείο [[ Νίκος Κιτσίκης|Νίκο Κιτσίκη]] που είχε έρθη στο Ηράκλειο για να χτίση το λιμάνι. Ο Κιτσίκης την πήρε μαζί του στην Αθήνα και τη νυμφεύθηκε το 1923. Η Μπεάτα έζησε έκτοτε στην κολωνακιώτικη αστική κοινωνία της πρωτεύουσας<ref>Έλλη Παππά, ''Νίκος Κιτσίκης. Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός'', Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, 1986, σ. 15</ref> και έκαμε τρία παιδιά: την Μπεάτα, την Έλσα και τον Δημήτρη.

Την 1η Μαΐου 1948, ο υπουργοςυπουργός Δικαιοσύνης [[Χρήστος Λαδάς]], που είχε υπογράψει τη θανατική της καταδίκη, δολοφονήθηκε από μέλος της [[ΟΠΛΑ]]<ref>Γ. Μαρμαρίδης, "Πως έγινε η δολοφονία του Χρήστου Λαδά". ''Ακρόπολις'', 1ης Μαΐου 1978</ref>. Οι εφημερίδες της εποχής αμέσως κατηγόρησαν την Μπεάτα ότι από την φυλακή είχε δώσει διαταγή στην ΟΠΛΑ να προβεί στην δολοφονία του υπουργού.<ref>Αντ. Σβώκος, "Διατί εδολοφονήθη ο Χρ. Λαδάς", ''Βραδυνή'', 1 Νοεμβρίου 1954</ref>

Σὲ μία συνάντηση τοῦ Παγκοσμίου Κινήματος της Ειρήνης στη Στοκχόλμη, στὰ τέλη του 1955, οι Κινέζοι αντιπρόσωποι επλησίασανπλησίασαν τον Ελληνα απεσταλμένο, τον Νίκο Κιτσίκη και του εζήτησανζήτησαν να προωθήσει στην Ελλάδα την Λαϊκή Κίνα η οποία τότε δεν ανεγνωρίζετο από τη Δύση. Η Μπεάτα Κιτσίκη ανέλαβε να ιδρύσει τον Σύνδεσμο φιλίας Ελλάδος-Λαϊκής Κίνας που γρήγορα εγνώρισεγνώρισε τεράστια επιτυχία στην ελληνική κοινωνία. Με την συνεργασία των Εκδόσεων Φέξη πολλές δεκάδες κινεζικά βιβλία μεταφράσθηκαν στα ελληνικά, λογοτεχνικά αλλά και πολιτικά, όπως τα Άπαντα του [[Μάο Τσετούνγκ]]. Με αλλεπάληλες αποστολές Ελλήνων προσωπικοτήτων στην Λαϊκή Κίνα αλλά και με την εξάπλωση της [[μαοϊσμός|μαοϊκής ιδεολογίας]] στους νέους, η Κίνα έγινε ευρέως γνωστή στο ελληνικό κοινό. Η Μπεάτα, ταξιδεύοντας σχεδόν κάθε χρόνο στην Κίνα έγινε φίλη των Κινέζων ηγετών και προσωπικά του Μάο. Αν και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 άνέκοψεανέκοψε την δράση της, η χούντα ανεγνώρισε και επισήμως το Πεκίνο. Η Μπεάτα όμως, στόχος των συνταγματαρχών, επέτυχεπέτυχε να τους ξεφύγει και με πλαστό ελβετικό διαβατήριο ευρήκεβρήκε καταφύγιο στην [[Ελβετία]] και μετά στην [[Γαλλία]], κοντά στα παιδιά της.

ἘπιστρέφονταςΕπέστρεψε στὴνστην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας, το 1974,. ηΟ πολύ κακή υγείασύζυγός της καιΝίκος οΚιτσίκης θάνατος του Νίκου Κιτσίκηπέθανε το 1978, ἰδίως η φυματίωση που είχε αρπάξει ως νοσοκόμα στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, την. οδήγησανΗ στοίδια θάνατοπέθανε στις 7 φεβρουαρίουΦεβρουαρίου 1986, τιμώμενη από το ΚΚΕ και την κινεζική κυβέρνηση.