Αντιυδρογόνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 21:
Ο μεγαλύτερος περιοριστικός παράγοντας στην παραγωγή αντιύλης είναι η διαθεσιμότητα των αντιπρωτονίων. Πρόσφατα δεδομένα που διατέθηκαν από το CERN, δείχνουν ότι όταν βρίσκονται σε πλήρη λειτουργία οι εγκαταστάσεις τους είναι ικανές να παράγουν [[10.000.000 (αριθμός)|10.000.000]] αντιπρωτόνια το λεπτό<ref>N. Madsen (2010). "Cold antihydrogen: a new frontier in fundamental physics". Philosophical Transactions of the Royal Society A 368 (1924): 3671–82. Bibcode:2010RSPTA.368.3671M. doi:10.1098/rsta.2010.0026. PMID 20603376.</ref>. Ακόμη και αν υποθέσουμε 100% μετατροπή τους σε αντιάτομα αντιυδρογόνου, θα χρειαστούν 100 δισεκατομμύρια χρόνια για την παραγωγή 1 [[γραμμάριο|γραμμαρίου]], δηλαδή 1 [[γραμμομόριο|mole]], που αντιστοιχεί σε περίπου 6,023·10<sup>23</sup> ([[αριθμός Αβογκάντρο]]) αντιάτομα αντιυδρογόνου.
Μεγαλύτερα αντιάτομα αντιύλης, όπως του [[αντιδευτέριο|αντιδευτέριου]] (<math>\mathrm{\bar D} </math>), του [[αντιτρίτιο|αντιτρίτιου]] (<math>\mathrm{\bar T} </math>) ή και του [[αντιήλιο|αντιήλιου]] <math>\mathrm{ \
== Χαρακτηριστικά ==
|