Γαλλιηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αμέσως μετά την ανάρρηση του στον θρόνο σταμάτησε τους θρησκευτικούς διωγμούς εναντίον των Χριστιανών και σχεδόν τους νομιμοποίησε με διάταγμά του που ίσχυσε μέχρι το [[303]]. Ο Γαλλιηνός επέδειξε ιδιαίτερα χαρίσματα ως λόγιος, φιλόσοφος αλλά και φίλος των απολαύσεων.<ref>Πάπυρος λαρούς</ref>. Είναι χαρακτηριστική η φιλομάθεια του από το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής του διάσημου φιλοσόφου της εποχής [[Πλωτίνος|Πλωτίνου]]. Παρόλο που οργάνωσε ένα νέο σύστημα οργάνωσης του στρατού στις μεθοριακές ζώνες<ref>Λήμμα [[Αρχαία Ρώμη]]</ref> δεν κατάφερε να αναδειχθεί ως ηγέτης ανάλογος των κρίσιμων στρατιωτικών συγκυριών. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνη την εποχή χρειαζόταν περισσότερο στρατιωτικούς ηγέτες και λιγότερο πνευματικούς ταγούς. Η χαλαρή του βασιλεία επέτρεψε σε τοπικούς στρατιωτικούς να ανακηρύσσονται αυτοκράτορες και να πολεμούν τους Βαρβάρους. Ο ίδιος ο Γαλλιηνός επιχείρησε εκστρατεία με σκοπό την εκδίωξη των [[Γότθοι|Γότθων]] από την [[Ιλλυρία]], διαπράττοντας το μοιραίο σφάλμα να αναθέσει την υπατεία σε [[Έρουλοι|Έρουλο]] βασιλιά. Δολοφονήθηκε το [[268]] από τους στρατηγούς του, ενώ τονπολιορκούσε το Μεδιολάνο (σημερινό Μιλάνο). Τον διαδέχθηκε ο Κλαύδιος Γοτθικός.