Αμέσως μετά την ανάρρηση του στον θρόνο σταμάτησε τους θρησκευτικούς διωγμούς εναντίον των Χριστιανών και σχεδόν τους νομιμοποίησε με διάταγμά του που ίσχυσε μέχρι το [[303]]. Ο Γαλλιηνός ως αυτοκράτορας επέδειξε ιδιαίτερα χαρίσματα ως λόγιος, φιλόσοφος αλλά και φίλος των απολαύσεων.<ref>Πάπυρος λαρούς</ref>. Είναι χαρακτηριστική η φιλομάθεια του από το γεγονός ότι υπήρξε μαθητής του διάσημου φιλοσόφου της εποχής [[Πλωτίνος|Πλωτίνου]]. ΠαρόλοΩστόσο αν και στην εποχή πριν την ανάρρηση του στο θρόνο κατάφερε σημαντικές νίκες στα μέτωπα στη Γερμανία<ref>A. Watson (1999), p.33</ref><ref>Andreas Alfoldi mentions five in ''The Numbering of the Victories of the Emperor Gallienus and of the Loyalty of his Legions'', ''Numismatic Chronicle'', 1959, reprinted New York, Attic Books, 1977, ISBN 0-915018-28-4.</ref> και που οργάνωσε ένα νέο σύστημα οργάνωσης του στρατού στις μεθοριακές ζώνες<ref>Λήμμα [[Αρχαία Ρώμη]]</ref>, δενκατά κατάφερετη ναδιάρκεια αναδειχθείτης ωςβασιλείας ηγέτηςτου ανάλογοςέδωσε τωνπερισσότερο κρίσιμωνβάρος στρατιωτικώνστις πνευματικές του συγκυριώναναζητήσεις. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνη την εποχή χρειαζόταν περισσότερο στρατιωτικούς ηγέτες και λιγότερο πνευματικούς ταγούς. Η χαλαρή του βασιλεία επέτρεψε σε τοπικούς στρατιωτικούς να ανακηρύσσονται αυτοκράτορες και να πολεμούν τους Βαρβάρους. Ο ίδιος ο Γαλλιηνός επιχείρησε εκστρατεία με σκοπό την εκδίωξη των [[Γότθοι|Γότθων]] από την [[Ιλλυρία]], διαπράττοντας το μοιραίο σφάλμα να αναθέσει την υπατεία σε [[Έρουλοι|Έρουλο]] βασιλιά. Δολοφονήθηκε το [[268]] από τους στρατηγούς του, ενώ πολιορκούσε το [[Μεδιολάνο]] (σημερινό [[Μιλάνο]]). Τον διαδέχθηκε ο [[Κλαύδιος Γοτθικός]].
