Δεύτερη Σερβική Εξέγερση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
Υπήρξαν όμως και περιοχές που δύστασαν να συμμετάσχουν από φόβο και ενθυμούμενες τα αντίποινα που οι Τούρκοι είχαν επιβάλει μετά την κατάπνιξη της Πρώτης Εξέγερσης,όπως η Μάτσβα, αλλά αυτές παρασύρθηκαν με τη βία να συμμετάσχουν.<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.58</ref>
Σε Ρούντνικ και Παλέζ σημειώνονται οι πρώτες επιτυχίες εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα ανεφοδιασμού από την Αυστρία, και αποκόπτωντας το σύνδεσμο των Τούρκων μεταξύ Βελιγραδίου και Σαμπάτς. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες των Σέρβων επανασταστών εναλλάσσονταν. Σε Τσατσάκ οι Σέρβοι έτρεψαν σε άτακτο φυγή του Τούρκους. Ο [[Μιλός Ομπρένοβιτς]] διάιρεσε τα στρατεύματά του σε τρια τμήματα και τα κατηύθηνε σε Ούζιτσε, Σόκολ και Καράνοβατς. Ο βεζύρης του Βελιγραδίου αναγκάσθηκε να κλεισθεί μέσα στο φρούριο της πόλης: ολόκληρο το πασαλίκι του Βελιγραδίου είχε απελευθερωθεί.<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.59</ref>.
Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις έσπευσαν με σκοπό να καταπνίξουν την εξέγερση: ο βαλής της Ρουμελίας Μαρασλή αλή πασάς από το νότο και ο ο βεζύρης της Βοσνίας Χουρσίτ από τα δυτικά.
==Παραπομπές==
| |||