Βικιπαίδεια

Εμίλ Ζολά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
62.032 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
62.032 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες συγγραφέα
|όνομα = Εμίλ Ζολά
|εικόνα = ZOLA 1902B.jpg
|λεζάντα =
|ημερομηνία γέννησης = [[2 Απριλίου]] [[1840]]
|τόπος γέννησης = [[Παρίσι]], [[Γαλλία]]
|ημερομηνία θανάτου = {{Ηθηλ|1902|9|29|1840|4|2}}
|τόπος θανάτου = [[Παρίσι]], [[Γαλλία]]
|είδος = [[Νατουραλισμός]]
|εθνικότητα = [[Γάλλοι|Γαλλική]]
|πραγματικό όνομα = Émile Édouard Charles Antoine Zola
|κυριότερα έργα = [[Νανά]], Λε Ρουγκόν Μακάρ, Το πειραματικό μυθιστόρημα
|επιδράσεις =
|επηρέασε =
|ιστοσελίδα =
}}
 
[[Αρχείο:EmileZola.jpg|right|thumb|200px|Εμίλ Ζολά]]
Ο '''Εμίλ Ζολά''' (Émile Édouard Charles Antoine Zola<ref>[http://www.larousse.fr/encyclopedie/personnage/Zola/150676 Émile Zola] Larousse</ref>, [[Παρίσι]], [[2 Απριλίου]] [[1840]] – [[Παρίσι]], [[29 Σεπτεμβρίου]] [[1902]])<ref>[http://www.infoplease.com/biography/var/emilezola.html Emile Zola] Infoplease</ref> ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] συγγραφέας, ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της λογοτεχνικής σχολής του [[Νατουραλισμός|νατουραλισμού]] και σημαντικός παράγοντας της ανάπτυξης του θεατρικού νατουραλισμού. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πολιτική φιλελευθεροποίηση της Γαλλίας και στην απαλλαγή του στρατιωτικού αξιωματικού Άλφρεντ Ντρέιφους, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε άδικα, γεγονός που συνοψίζεται στη διάσημη ανοιχτή επιστολή του με τίτλο "Κατηγορώ". Ο Εμίλ Ζολά ήταν υποψήφιος για [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας]] το [[1901]] και το [[1902]]<ref>[http://www.nobelprize.org/nomination/literature/nomination.php?string=1901&action=simplesearch&submit.x=20&submit.y=8&submit=submit The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature 1901] Nobelprize.org</ref><ref>[http://www.nobelprize.org/nomination/literature/nomination.php?string=1902&action=simplesearch&submit.x=11&submit.y=4&submit=submit The Nomination Database for the Nobel Prize in Literature, 1902] Nobelprize.org</ref>. Το έργο του Εμίλ Ζολά ξεχώρισε όχι μόνο αναδεικνύοντας το ρεύμα του [[Νατουραλισμός|νατουραλισμού]], αλλά πρωτίστως επειδή άσκησε τεράστια κοινωνική επιρροή με το έργο και τις παρεμβάσεις του.
Ο '''Εμίλ Ζολά''' (γαλλ. Émile Zola, [[Παρίσι]], [[1840]] – [[Παρίσι]], [[1902]]) ήταν Γάλλος λογοτέχνης, το έργο του οποίου ξεχώρισε όχι μόνο αναδεικνύοντας το ρεύμα του [[Νατουραλισμός|νατουραλισμού]], αλλά πρωτίστως επειδή άσκησε τεράστια κοινωνική επιρροή με το έργο και τις παρεμβάσεις του. Η μητέρα του ήθελε να τον δει [[Νομική|νομικό]], ωστόσο εκείνος απέτυχε να περάσει τις απαιτούμενες εξετάσεις. Έτσι, πρώτα εργάστηκε ως γραμματέας, μετά στο τμήμα πωλήσεων ενός εκδοτικού οίκου. Κατόπιν άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες σχετικά με τη [[λογοτεχνία]], την [[τέχνη]] και την [[πολιτική]]. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι θέσεις του κατά του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] και του ιερατείου.
 
==Η ζωή του==
Μετά το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημά του ''Τερέζ Ρακέν'' ([[1867]]), ξεκίνησε μια σειρά έργων με τον τίτλο “Λε Ρουγκόν Μακάρ” (Les Rougon-Macquart. Histoire naturelle et sociale d'une famille sous le Second Empire [Ρουγκόν-Μακάρ. Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας υπό την Β΄ Αυτοκρατορία]), όπου περιλαμβάνονται περισσότερα από τα μισά μυθιστορήματά του, θέλοντας να αναλύσει με διεισδυτική κριτική ματιά τις πτυχές της τότε [[Γαλλία|γαλλικής]] κοινωνίας. Σε αυτή τη σειρά συγκαταλέγεται ''Η ταβέρνα'' ([[1877]]), ένα αριστούργημα το οποίο εμβαθύνει στο φαινόμενο του [[Αλκοολισμός|αλκοολισμού]] και της φτώχειας στην εργατική τάξη. Επίσης, η ''Νανά'' ([[1880]]), που, με τη συμβολική μορφή μιας πόρνης η οποία διαφθείρει την [[Παρίσι|παριζιάνικη]] ελίτ, δηλώνεται η κατάπτωση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, με το ''Ζερμινάλ'' ([[1885]])—το καλύτερο ίσως έργο του—έστρεψε τον προβολέα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των ανθρακωρύχων. ▼
Μία από τις πρώτες παιδικές αναμνήσεις του Εμίλ Ζολά ήταν η θύμηση μίας μεγάλης γιορτής που έκανε ο πατέρας του, στην [[Αιξ-αν-Προβάνς]] της Γαλλίας το [[1844]], επ' ευκαιρία των εγκαινίων ενός υδραγωγείου που είχε αναλάβει. Αλλά δεν πήγαιναν πάντα καλά οι δουλειές του κυρίου Ζολά. Όταν πέθανε δύο χρόνια αργότερα, άφησε σχεδόν απένταρους τη γυναίκα του και τον εξάχρονο γιο του.
 
Τα παιδικά χρόνια του Εμίλ πέρασαν μέσα στη δυστυχία και τη μιζέρια. Το σχολείο που πήγυαινε ήταν τόσο φτωχό και είχε τόσους λίγους δασκάλους, που χωρίς να διαβάζει πολύ ο μικρός Ζολά έβγαλε μ' ευκολία τις πρώτες τάξεις. Η μοναδική χαρά και η πραγματική μόρφωση που πήρε από το σχολείο, ήταν η στενή του φιλία με δύο συμμαθητές του. Ο ένας από αυτούς ήταν ο [[Πωλ Σεζάν]], ο μετέπειτα διάσημος ζωγράφος.
 
Ο Εμίλ, ο Πωλ και το άλλο παιδί ήταν αχώριστοι. Πάντα και οι τρεις μαζί περνούσαν τον καιρό τους τριγυρνώντας στις εξοχές και πάντα κουβαλούσαν στα σακκίδιά τους, εκτός από το φτηνό κολατσιό τους, και το βιβλίο κάποιου διάσημου Γάλλου συγγραφέα.
 
Όταν ο Ζολά έγινε 18 ετών πήρε μία υποτροφία για το [[Παρίσι]] και πήγε με τη μητέρα του να μείνει εκεί. Η μητέρα του ήθελε να τον δει [[Νομική|νομικό]], ωστόσο εκείνος απέτυχε να περάσει τις απαιτούμενες εξετάσεις δύο χρόνια αργότερα και έφυγε από τη σχολή.
 
Πέρασε δύσκολα χρόνια γεμάτα στερήσεις και κακουχίες. Ζούσε σε μία κρύα σκοτεινή σοφίτα και συχνά το μοναδικό φαγητό του ήταν επί εβδομάδες ξερό ψωμί και λάδι. Έπειτα άρχισε να ασχολείται με το γράψιμο, εργαζόμενος στο κρεβάτι για να ζεσταίνεται και κρατώντας ένα κερί στο αριστερό του χέρι για να βλέπει.
 
Στο τέλος ένας φίλος του πατέρα του φρόντισε να μπει κλητήρας σ' ένα εκδοτικό οίκο. Αν και ο μισθός του ήταν μικρός, μπόρεσε να νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα και να εγκατασταθεί εκεί με τη μητέρα του και αργότερα με τη γυναίκα του. Κατόπιν άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες σχετικά με τη [[λογοτεχνία]], την [[τέχνη]] και την [[πολιτική]]. Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι θέσεις του κατά του [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα]] και του ιερατείου. Έτσι, μέσα σ' ένα χρόνο, τα έσοδά του αυξήθηκαν χάρη στα άρθρα που έστελνε σε εφημερίδες και στο πρώτο του βιβλίο.
 
▲ΜετάΤο πρώτο του έργο δημοσιεύτηκε πριν κλείσει τα 24 του χρόνια. Τρία χρόνια αργότερα παρουσίασε ένα δεύτερο μυθιστόρημα. Η επιτυχία του αυτή τον ενεθάρρυνε και αποφάσισε στα 27 του χρόνια να εγκαταλείψει τη δουλειά του κλητήρα και να κερδίσει το ψωμί του μόνο από την πέννα του. Την επόμενη χρονιά, ο άσημος ακόμα νεαρός συγγραφέας πρότεινε σε έναν πλούσιο εκδότη να του δώσει μία προκαταβολή για να μπορέσει να βγάλει μία σειρά 20 μυθιστορημάτων που αφορούσαν τη γαλλική ζωή. Έτσι, μετά το πρώτο σημαντικό μυθιστόρημά του, ''Τερέζ Ρακέν'' ([[1867]]), ξεκίνησε μιαμία σειρά έργων με τον τίτλο “Λε Ρουγκόν Μακάρ”Μακάρ. Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας υπό την Β΄ Αυτοκρατορία” (Les Rougon-Macquart. Histoire naturelle et sociale d'une famille sous le Second Empire [Ρουγκόν-Μακάρ. Φυσική και κοινωνική ιστορία μιας οικογένειας υπό την Β΄ Αυτοκρατορία]), όπου περιλαμβάνονται περισσότερα από τα μισά μυθιστορήματά του, θέλοντας να αναλύσει με διεισδυτική κριτική ματιά τις πτυχές της τότε [[Γαλλία|γαλλικής]] κοινωνίας. Σε αυτή τη σειρά συγκαταλέγεται ''Η ταβέρνα'' ([[1877]]), ένα αριστούργημα το οποίο εμβαθύνει στο φαινόμενο του [[Αλκοολισμός|αλκοολισμού]] και της φτώχειας στην εργατική τάξη. Επίσης, η ''Νανά'' ([[1880]]), που, με τη συμβολική μορφή μιας πόρνης η οποία διαφθείρει την [[Παρίσι|παριζιάνικη]] ελίτ, δηλώνεται η κατάπτωση της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, με το ''Ζερμινάλ'' ([[1885]]) —το καλύτερο ίσως έργο του—έστρεψετου— έστρεψε τον προβολέα στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας των ανθρακωρύχων. Η ''[[Η Πτώση|Πτώση]]'' είναι το προτελευταίο μυθιστόρημα αυτής της σειράς, η οποία ολοκληρώθηκε το [[1893]].
 
Τον ίδιο καιρό είχε δημιουργηθεί μία ομάδα νεαρών λογοτεχνών που αυτοαποκαλούνταν "νατουραλιστές" και θεωρούσαν τον Ζολά δάσκαλό τους, γιατί πρώτος εκείνος είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη "νατουραλισμός" για να εξηγήσει τη ρεαλιστική μορφή που έδινε στα έργα του. Το [[1880]] ο Εμίλ Ζολά ήταν πλέον μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της λογοτεχνικής αστικής τάξης και διοργάνωνε πολιτιστικά δείπνα με τον [[Γκυ ντε Μωπασσάν]], τον [[Ζορίς-Καρλ Υσμάν]] και άλλους συγγραφείς στην πολυτελή βίλα του (αξίας 300.000 φράγκων<ref>[http://archive.org/stream/weekcanadianjour01toro#page/n30/mode/1up Literary Gossip] The Week : a Canadian journal of politics, literature, science and arts (27 Δεκεμβρίου 1883)</ref>) στο Μεντάν κοντά στο Παρίσι.
 
Στη συνέχεια, από τη βαθυστόχαστη καταγραφή των κοινωνικών προβλημάτων στράφηκε στη [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστική]] [[ουτοπία]] με δύο τριλογίες του, ''Οι τρεις πόλεις'' και ''Τα τέσσερα Ευαγγέλια,'' με τη δεύτερη να μένει ανολοκλήρωτη. Στα τελευταία του χρόνια έμελλε να συνταράξει συθέμελα τη γαλλική κοινωνία με την ανοιχτή επιστολή του προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, η οποία δημοσιεύτηκε στο εξώφυλλο της εφημερίδας ''L'Aurore'' υπό τον τίτλο “Κατηγορώ!” ([[1898]]). Ξεσκέπαζε μια μηχανορραφία που κόστισε την ελευθερία στον στρατιωτικό [[Υπόθεση Ντρέιφους|Άλφρεντ Ντρέιφους]] εξαιτίας του αντισημιτισμού του Υπουργείου Αμύνης. Την αποκάλυψη ακολούθησαν δραματικά γεγονότα που κατέληξαν όχι απλώς στη δικαίωση του αθώου αλλά και στη μεταρρύθμιση του συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του χωρισμού εκκλησίας και κράτους. Πριν όμως δει αυτή την τελευταία εξέλιξη, βρέθηκε νεκρός υπό συνθήκες που θεωρούνται ύποπτες.
[[Αρχείο:J accuse.jpg|right|thumb|Το άρθρο του Ζολά "Κατηγορώ!"]]
Στη συνέχεια, από τη βαθυστόχαστη καταγραφή των κοινωνικών προβλημάτων στράφηκε στη [[Σοσιαλισμός|σοσιαλιστική]] [[ουτοπία]] με δύο τριλογίες του, ''Οι τρεις πόλεις'' και ''Τα τέσσερα Ευαγγέλια,'' με τη δεύτερη να μένει ανολοκλήρωτη. Το [[1898]], διάσημος πια και σεβαστός, ο Ζολά έμελλε να συνταράξει συθέμελα τη γαλλική κοινωνία και να διακινδυνεύσει τη σταδιοδρομία του καθώς ανακατεύτηκε στην περίφημη [[Υπόθεση Ντρέιφους]], που έκανε πάταγο εκείνη την εποχή. Ήταν ο μόνος που υπερασπίστηκε το Ντρέιφους στέλνοντας ανοιχτή επιστολή στο Γάλλο πρόεδρο, η οποία δημοσιεύτηκε στις [[13 Ιανουαρίου]] του [[1898]] στο εξώφυλλο της παριζιάνικης καθημερινής εφημερίδας L'Aurore υπό τον τίτλο “Κατηγορώ!”. Ο Ζολά ξεσκέπασε μία μηχανορραφία που κόστισε την ελευθερία στο στρατιωτικό Άλφρεντ Ντρέιφους εξαιτίας του [[Αντισημιτισμός|αντισημιτισμού]] του Υπουργείου Αμύνης. Το γράμμα αυτό προκάλεσε αίσθηση σε όλο τον κόσμο. Η πρόθεση του Ζολά ήταν να κατηγορηθεί ο ίδιος για συκοφαντική δυσφήμιση ώστε να δημοσιοποιήσει τα νέα αποδεικτικά στοιχεία προς στήριξη του Ντρέιφους<ref>[http://www.shapell.org/manuscript.aspx?170038 Emile Zola Writes to Alfred Dreyfus at the Height of the Dreyfus Affair] Shapell Manuscript Foundation</ref>. Την αποκάλυψη ακολούθησαν δραματικά γεγονότα. Πολλές γαλλικές εφημερίδες τον χτύπησαν, μποϊκοτάρανε τα βιβλία του και ο ίδιος μόλις κατόρθωσε να σωθεί από τη μανία του όχλου δραπετεύοντας στην [[Αγγλία]]. Το γράμμα του όμως έφερε το αποτέλεσμα που ήθελε. Έγινε αναθεώρηση της δίκης και ο Ντρέιφους αποδείχτηκε αθώος, γεγονός που οδήγησε και στη μεταρρύθμιση του συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του χωρισμού εκκλησίας και κράτους.
 
Δυστυχώς ο Ζολά ποτέ δεν τα έμαθε αυτά. Το [[1902]] πέθανε δηλητηριασμένος από τις αναθυμιάσεις της σόμπας στην κρεβατοκάμαρά του. Στην κηδεία του τον θρήνησαν όχι μόνο οι Γάλλοι αλλά και όλος ο κόσμος.
 
== Τα έργα του ==
Γραμμή 62 ⟶ 96 :
* "Εμίλ Ζολά", ''Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάνικα,'' τόμος 26, σελ. 87-9.
* C.D. Merriman, [http://www.online-literature.com/emile-zola/ "Emile Zola"], The Literature Network. Ενημερώθηκε στις 7 Μαΐου 2010.
 
==Παραπομπές==
{{reflist}}
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Εμίλ_Ζολά"