Δεύτερη Σερβική Εξέγερση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Από τα μέσα του Απριλίου του 1815 άρχισαν να εκδηλώνονται ταραχές στις επαρχίες της Σερβίας:στην επαρχία Βαλίεβο και την περιοχή της Γκρούζας. Στο Τάκοβο μεταξύ 11 και 23 Απριλίου 1815΄πραγματοποιήθηκε συνέλευση του λαού και των ηγετών του. Επί κεφαλής της εξέγερσης τέθηκε ο [[Μίλος Ομπρένοβιτς]]. Προς ενθάρρυνση των περιοχών που δύσταζαν διεδίδοντο φανταστικές πληροφορίες σχετικά με βοήθεια του Αυστριακού αυτοκράτορα και περί επικείμενης άφιξης του [[Καραγιώργης Πέτροβιτς|Καραγιώργη]] με χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.58-59</ref>.
Υπήρξαν όμως και περιοχές που δύστασαν να συμμετάσχουν από φόβο και ενθυμούμενες τα αντίποινα που οι Τούρκοι είχαν επιβάλει μετά την κατάπνιξη της Πρώτης Εξέγερσης,όπως η Μάτσβα, αλλά αυτές παρασύρθηκαν με τη βία να συμμετάσχουν.<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.58</ref>
Σε Ρούντνικ και Παλέζ σημειώνονται οι πρώτες επιτυχίες εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα ανεφοδιασμού από την Αυστρία, και αποκόπτωντας το σύνδεσμο των Τούρκων μεταξύ Βελιγραδίου και Σαμπάτς. Οι επιτυχίες και οι αποτυχίες των Σέρβων επανασταστών εναλλάσσονταν. Σε Τσατσάκ οι Σέρβοι έτρεψαν σε άτακτο φυγή του Τούρκους. Ο [[
Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις έσπευσαν με σκοπό να καταπνίξουν την εξέγερση: ο βαλής της Ρουμελίας Μαρασλή αλή πασάς από το νότο και ο ο βεζύρης της Βοσνίας Χουρσίτ από τα δυτικά.
Στο εξωτερικό οι Αυστριακοί ήταν αρνητικοί απέναντι σε κάθε προοπτικη βοήθειας και παροχής ασύλου στους επαναστατημένους, ενώ οι Ρώσοι σύστησαν υπομονή στον Σέρβο απεσταλμένο στη Βιέννη Ματθαίο Νενάντοβιτς, ο οποίος την τελευταία στιγμή κατόρθωσε να διαφύγη της σύλληψης.
|