Μεράνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Μεράνο''' ή '''Μεράν''' ([[Ιταλική γλώσσα|ιταλικά]] : ''Merano'', [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] : ''Meran'') είναι πόλη της [[Ιταλία]]ς με 38.723<ref>[http://demo.istat.it/bil2010/index.html Dato Istat]</ref> κατοίκους, βρίσκεται στην [[Μπολτζάνο (επαρχία)|αυτόνομη επαρχία του Μπολτζάνο]] δίπλα στα σύνορα με την [[Αυστρία]] στις [[Άλπεις|Δολομιτικές Άλπεις]]. Μετά την πρωτεύουσα της επαρχίας το [[Μπολτζάνο]] είναι η δεύτερη σε πληθυσμό και δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη του [[Νότιο Τιρόλο|Νοτίου Τιρόλο]].

Απέχει 30 χλμ από το Μπολτζάνο , βρίσκεται στους πρόποδες του ''Gruppo Tessa'' και το [[Οροπέδιο της Άλμα]] στα σύνορα με την Αυστρία. Περιβάλεται από βουνά και η κοιλάδα που βρίσκεται είναι η αρχή άλλων κοιλάδων όπως η [[Βαλ Βανόστα]], [[Βαλ Πασιρία]] , [[Βαλ ντ' Ουλτίμο]] και [[Κοιλάδα του Αδίγη|Βαλ Άτιντζε]]. Στα περίχωρα της πόλης βρίσκεται η κωμόπολη [[Τιρόλο (πόλη)|Τιρόλο]] από όπου πήρε το όνομα της όλο το [[Τιρόλο]].

Στην αρχαιότητα η περιοχή ήταν γνωστή σαν ''Maia '' και εδώ είχε χτιστεί στην ύστερη αρχαιότητα μικρός οχυρωμένος οικισμός με το όνομα ''Castrum Maiense''. Το Μεράνο αναπτύχτηκε σαν οικισμός από τους [[Κόμης του Τιρόλο|κόμητες του Τιρόλο]] ''Αλμπέρτο Γ''' (Alberto III) (1202–1253) και ''[[Μάινχαρντ Α' Τιρόλο - Γκορίτσια]]'' (Mainardo I) (1253–1258). Την περίοδο αυτή κτίστηκε και ο πύργος Ortenstein που υπάρχει και σήμερα.<ref>Cfr. Norbert Wackernell, Der Pulverturm über Meran: Bergfried der Burg Ortenstein - Wehrgräben, Türme und Mauern am Küchelberg, in «Der Schlern», 71, 1997, pp. 241-250.</ref>.

Τον 13ο αιώνα το Μεράνο αναγνωρίστηκε πόλη και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο εμπόριο. και παραμένει πρωτεύουσα της επαρχίας Τιρόλο έως το 1848. Κοντά στην πόλη στην τοποθεσία Άγιος Βενέδικτος ο [[Αντρέας Χόφερ]] το 1809 νίκησε σε μάχη τους Γάλλους και Βαυαρούς. Μετά την απελευθέρωση το Τιρόλο περνά στην [[Αυστροουγγαρία]] και γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη σαν τουριστικό θέρετρο χάρη στη σιδηροδρομική σύνδεση που ολοκληρώθηκε το 1881 και σιδηροδρομικό σταθμό που σχεδιάστηκε από τον von Chabert το 1905<ref>Cfr. Magdalena Schmidt, Plätze Merans / Piazze di Merano, Comune di Merano, 2011, pp. 16ss.</ref>. Κατά συνέπεια η πόλη άρχισε να επεκτείνεται εκτός των τειχών στα αστικά πρότυπα της [[Βιέννη]]ς και του [[Σάλτσμπουργκ]] με την συμβολή του γερμανού πολεοδόμου Θεοδόρ Φίσερ (Theodor Fischer) .<ref>Winfried Nerdinger, Theodor Fischer - Architekt und Städtebauer 1862-1938, Berlino, 1988.</ref><ref>Cfr. Anna Pixner-Pertoll, Ins Licht gebaut: Die Meraner Villen, ihre Gärten und die Entwicklung der Stadt (1860–1920), Bolzano, Edition Raetia 2009.</ref>. Μετά το τέλος του [[ΑΠΠ|Α' παγκοσμίουΠαγκοσμίου πολέμουΠολέμου]] το Μεράν και όλο το [[Νότιο Τιρόλο]] προσαρτήθηκαν στην [[Ιταλία]].

Το Μεράν έχει μακρά παράδοση στον τουρισμό, εδώ έχουν κάνει διακοπές πολλοί διάσημοι, η [[Αυτοκράτειρα Ελισσάβετ]] της Αυστρίας γνωστή σαν Σίσυ, οοι [[Φραντς Κάφκα]] και Gottfried Benn<ref>Vedi Ferruccio Delle Cave et al., Meran - ein literarischer Spaziergang durch die Passerstadt, Bolzano, Athesia, 1998. ISBN 88-7014-954-4</ref>. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι οι επιστήμονες και οι γιατροί συνιστούσαν πάντα την πόλη για το ήπιο κλίμα της και την ποιότητα του αέρα της. Κατά τον [[ΒΠΠ|Β' παγκόσμιοΠαγκόσμιο πόλεμοΠόλεμο]] στην περιοχή δημιουργήθηκε εργοστάσιο παραγωγής βαρέως ύδατος, για το γερμανικό πυρηνικό πρόγραμμα, λόγω του [[Σαμποτάζ του βαρέος ύδατος|σαμποτάζ και καταστροφής]] του αντίστοιχου εργοστασίου στην [[Νορβηγία]].

Το όνομα βεβαιώνεται ως ''Mairani'' από το 857 από το όνομα βαυαρικής οικογένειας με το όνομα αυτό όπου ανήκε το αγρόκτημα τσιφλίκι. Από το 1242 ως το 1317 αναφέρεται σαν ''Μεράν'' και από το δέκατο πέμπτο αιώνα, η επικρατούσα μορφή ''auf der Meran''<ref>Egon Kühebacher, Die Ortsnamen Südtirols und ihre Geschichte, vol. 1, Bolzano, Athesia, 1995, p. 243s. ISBN 88-7014-634-0</ref>. Άλλη εκδοχή λέει ότι το όνομα Μεράνο προέρχεται από κάποιον ''Μάριο''(Mario)δηλαδή "ιδιοκτησία του Μάριο".<ref>AA.VV., Nomi d'Italia. Novara,Hans H. Reimer, Lutherisch in Südtirol: Geschichte der Evangelischen Gemeinde Meran. Eine Spurensuche zum Protestantismus in Südtirol und im Trentino, Bolzano, Edition Raetia 2009 Istituto Geografico De Agostini, 2004.</ref>.

Το 51,50% των κατοίκων μιλούν γερμανικά, το 48,01% ιταλικά και το 0,49% [[Λαδινικά]].<ref>[http://www.provincia.bz.it/astat/download/mit17_02.pdf Astat informazioni Nr. 17 - 08/2002]</ref>. Στο Μεράνο υπάρχει εβραϊκή κοινότητα με δική της συναγωγή που άνοιξε το 1901<ref>Cfr. Sabine Gamper, Meran - eine Kurstadt von und für Juden? Ein Beitrag zur Tourismusgeschichte Merans 1830-1930, Innsbruck, Università di Innsbruck, 2001.</ref>. Υπάρχει επίσης μια εκκλησία αφιερωμένη στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία ολοκληρώθηκε το 1897 σχεδιασμένηο από τον Tobias Brenner και αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο.<ref>Bianca Marabini-Zoeggeler e Michail Talalay (a cura di), Die russische Kolonie in Meran - hundert Jahre russisches Haus "Borodine", Bolzano, Raetia, 1997.</ref>. Έχει επίσης Ληθουριανή κοινότητα με ναό που κτίστηκε το 1885 από τον αρχιτέκτονα Johann Vollmer<ref>Hans H. Reimer, Lutherisch in Südtirol: Geschichte der Evangelischen Gemeinde Meran. Eine Spurensuche zum Protestantismus in Südtirol und im Trentino, Bolzano, Edition Raetia 2009.</ref> υπήρξε επίσης Αγγλικανική εκκλησία και μία μικρήόμικρή αγγλο-αμερικανική κοινότητεςακοινότητα.