Δεύτερη Σερβική Εξέγερση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο εσωτερικό μέτωπο η έλλειψη χρημάτων, όπλων και τροφίμων επηρέαζε καθοριστικά την έκβαση του αγώνα. Ο Ομπρένοβιτς υπήρξε επιεικής απέναντι στους Τούρκους: περιέθαλψε τους Τούρκους τραυματίες, άφησε ελέυθερους Τούρκους αιχμαλώτους λέγοντάς τους πως δεν μάχεται εναντίον τους αλλά για την ελευθερία του έθνους του.Τέλος άφησε ελεύθερο τον Βεζύρη της Βοσνίας. Έτσι προετοίμαζε την προοπτική και το έδαφος για τις όποιες μελλοντικές διαπραγματεύσεις και τον όποιο μελλοντικό συμβιβασμό με τον αντίπαλο<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.60-61</ref>

Πράγματι, ο Βεζύρης της Βοσνίας Χουρσίτ πασάς προσκάλεσε τον Ομπρένοβιτς για διαπραγματεύσεις,θέλοντας και να υποσκελίσει τον βαλή της Ρουμελίας και να έχει την αποκλειστικότητα του ''κλεισίματος'' της ''Σερβικής υπόθεσης''. Ζήτησε υποταγή με αφοπλισμό των Σέρβων. Την ίδια στιγμή ο βαλής της Ρουμελίας, ο Μαρασλή αλή πασάς, ήταν ακόμα πιο ελαστικός ζητώντας όχι τον αφοπλισμό, αλλά να αφήσει ο Ομπρένοβιτς ένα από τα στρατιωτικά του τμήματα να πάει αναμπόδιστο στο [[Βελιγράδι]]<ref>D. Djordjevic, Ιστορία της Σερβίας 1800-1918, μτφρ. Νικόλαος Παπαρρόδος, εκδ.Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη, 1970, σελ.61</ref>

[[Αρχείο:MuzejTakovo.jpg|thumb|right|Το μουσείο της δεύτερης εξέγερσης των Σέρβων,στο Τάκοβο]]