Ελαιοχώρι Καλαμάτας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Καταλαμβάνει έκταση 24.448 στρεμμάτων και ο πληθυσμός του στην απογραφή του [[2001]] ήταν 385 κάτοικοι 33 επί πλέον από την προηγούμενη απογραφή (352 το 1991) σε επίπεδο δ.δ. ενώ το χωριό είχε μόνον 116 κατοίκους (αφού μειώθηκαν δραστικά με τον σεισμό της Καλαμάτας) και τα Περιβολάκια 205 απογραφέντες. Οι υπόλοιποι κατανέμονται σε Αράχοβα 33, στα Διάσελα 19 και στην περιοχή της ιστορικής ιεράς μονής της Υπεραγίας θεοτόκου [[Δίμιοβα|Δίμιοβας]] 12.

Το Ελαιοχώρι βρίσκεται ανατολικά σε σχέση με την [[Καλαμάτα]], στις πλαγιές του δυτικού Ταΰγετου και ειδικότερα του όρους Καλάθι. Το '''Ελαιοχώρι''', βρίσκεται στη βορεινή πλαγιά λόφου, στο μέρος που ήταν κτισμένη η αρχαία πόλη [[Καλάμαι]]. Ο λόφος προστάτευε την πόλη από την θέα των πειρατών από το λιμάνι της Καλαμάτας, ενώ από την κορυφή του φαίνεται ο Μεσσηνιακός κόλπος, μέχρι το Πεταλίδι και την Κορώνη ενώ μπροστά του απλώνεται η ΜεσσηνικήΜεσσηνιακή πεδιάδα (η "Μακαρία" όπως την ονόμαζαν οι αρχαίοι Έλληνες). Με τον ίδιο τρόπο (πίσω από αντίστοιχο λόφο) είναι χτισμένα και άλλα χωριά της Καλαμάτας, όπως το [[Κάτω Καρβέλι]], [[Κουταλά]] κλπ.

Βόρειο-Ανατολικά βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας η "Δίμιοβα" που γιορτάζει τον δεκαπενταύγουστο με πλήθος κόσμου. Προς τα δυτικά βρίσκεστε ο οικισμός "Περιβολάκια" με το κεφαλόβρυσο του Αγιοβασίλη στο ψηλότερο μέρος τους και τους νερόμυλους που άλεθαν το στάρι από τα σταροχώραφα στα Κλενεβά, στη Σταρά κλπ και τροφοδοτούσαν με αλεύρι το χωριό. Πέρα από τα Περιβολάκια και στον δρόμο που ξεκινάει από την επαρχιακή οδό Καλαμάτας - Σπάρτης βρίσκονται τα Μενινά του, δ.δ.η Αράχοβα και τα ΚαλαμάταςΔιάσελα.

Βορειο-δυτικά βρίσκεται το [[Κάτω Καρβέλι]] ή Χανάκια και το [[Καρβέλι Μεσσηνίας|Καρβέλι]]. Νότια εφάπτεται με τη Βέργα και ανατολικά με τα Πηγάδια.

Στον χώρο που βρίσκεται το '''Ελαιοχώρι''' ''(τοπικό διαμέρισμα δήμου Καλαμάτας),'' βρισκότανε η αρχαία πόλη [[Καλάμαι]] (αι Καλάμαι, των Καλαμών), η οποία αναφέρεται στα Μεσσηνιακά του [[Παυσανίας|Παυσανία]] και ήταν μία από τις κυριώτερςκυριώτερες πόλεις της Μεσσηνίας την περίοδο 1420-1449, όταν στον Μυστρά ήταν ηγεμόνας ο [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος]] (ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου) ''(όπως γράφει ο Θεόδωρος Μ. Τσερπές στο βιβλίο του: Ιστορία της Μεσσηνίας, από της εποχής των σταυροφοριών μέχρι το 1830. Αθήναι 1932 σελίδα 31)''.

Σχετικές αναφορές βρίσκουμε και στον Όμηρο. Από εκεί περνούσε ο δρόμος που συνέδεε την πόλη [[Φαραί Μεσσηνίας|Φαραί]] με την [[Σπάρτη]]. καιΑυτό τοντο δρόμο ακολούθησε ο γιός του [[Οδυσσέας|Οδυσσέα]] [[Τηλέμαχος (μυθολογία)|Τηλέμαχος]] προςπηγαίνοντας τηνστη [[Σπάρτη]], για να πάρει πληροφορίες από τον [[Μενέλαος|Μενέλαο]] για τον Πατέραπατέρα του.

Με την κάθοδο των [[Σλάβοι|Σλάβων]] στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] και την αλλαγή πολλών τοπωνυμίων με σλαβικές ονομασίες, το χωριό ονομάστηκε Γιάνιτσα, από την Σλαβική λέξη janitza που σημαίνει χείμαρρος (όχι Γιάννιτσα διότι δεν έχει σχέση με το Γιάννης), και έτσι την βρίσκουμε στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Το όνομα Ελαιοχώριο δόθηκε το 1927 (με το Διάταγμα 4.11.1927. ΦΕΚ Α306/1927), που έγινε αντικατάσταση με ελληνικά σε πολλά ονόματα χωριών.

Το 1997 ενώθηκε με τον δήμο Καλαμάτας και αποτελεί πλέον τοπικόδημοτικό διαμέρισμα του δήμου, όπως όλα τα χωριά του δυτικού Ταϋγέτου.

Σημαντικό για την περιοχή είναι το Μοναστήρι της Κοίμησης Θεοτόκου "Τίμνιοβας" (Σλαβική λέξη) ή ΔημιόβηςΔίμιοβας. Στις 15 Αυγούστου αποτελείο κέντροχώρος προσέλκυσηςτου πολλώνΜοναστηριού επισκεπτών,γεμίζει οιμε οποίοιπροσκυνητές κάποιοι από τους οποίους διαμένουν για αρκετές ημέρες κατασκηνώνοντας στα ψηλά "δέντρα" (δρυς και πουρνάρια) στην έκταση από το μοναστήρι μέχρι την παρακείμενη πηγή δυτικά της κατάφυτης έκτασης. Οι προσκυνητές πριν διανοιχτεί η οδική πρόσβαση με αυτοκινητόδρομο, ανέβαιναν στη μονή μέσω του Ελαιοχωρίου από δύσβατους ορεινούς δρόμους με τα πόδια, με άλογα και με γαϊδουράκια.