Κούρδοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Newroz Istanbul(3).jpg|thumb|right|Κούρδισσες που γιορτάζουν το [[Νεβρόζ]] στην Κωνσταντινούπολη, 2006.]]
To όνομα '''Κούρδος''' συμπίπτει με τη νεοπερσική λέξη ''Κιούρτ'' που σημαίνει [[ήρωας]]. Σε αρχαιότατες επιγραφές της [[Ασσυρία|Ασσυρίας]] αναφέρονται ως ''Κούρτι'', ''Χούρτι'' ή ''Κάρτι''. Ο [[Ξενοφών]] στο [[Κύρου Ανάβασις]] αποκαλεί τους Κούρδους ''Καρδούχους'' ή ''Κάρδους''. Στο τρίτο και τέταρτο βιβλίο του, τους παρουσιάζει ως λαό ανυπότακτο, γενναίο και ικανότατο στη στρατιωτική τέχνη, ιδιαίτερα τον ανταρτοπόλεμο. Η πορεία των Ελλήνων στα Καρδούχεια Όρη κράτησε επτά μέρες, στη διάρκεια των οποίων οι Έλληνες συνάντησαν σφοδρή αντίσταση κι εξαναγκάστηκαν σε σκληρές μάχες. Η λέξη Γουτού ή Κουτού επίσης, οποία ονομάζονται οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών που δέσποζαν της [[Ασσυρία|Ασσυρίας]], σημαίνει πολεμιστής. Στην ασσυριακή γλώσσα η λέξη μεταπήδησε ως ''Γκαρδού'' ή ''Κορδού''.
== Η προϊστορική περίοδος ==▼
Οι Κούρδοι γενικά θεωρούνται αυτόχθονες της μείζονος περιοχής της [[Μικρά Ασία|Μ. Ασίας]] και της [[Μεσοποταμία|Μεσοποταμίας]]. Γενετικά οι Κούρδοι είναι απόγονοι όλων εκείνων των λαών που εγκαταστάθηκαν στο Κουρδιστάν, όπως οι Γκούτι, οι Κούρτι, οι [[Μήδοι]], οι Μάρδοι, οι Καρδούχοι, οι Γορδυηνοί, οι Ζίλα και οι Κάλντι.▼
Η προϊστορία της περιοχής παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί είναι από τις πρώτες στον κόσμο (κατά πολλούς η πρώτη) που σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα ήδη από την 10η π.Χ. χιλιετία έκαναν βήματα από την [[παλαιολιθική περίοδος|παλαιολιθική περίοδο]] στην [[νεολιθική περίοδος|νεολιθική περίοδο]]. Μάλιστα για πολλές χιλιετίες της νεολιθικής περιόδου αλλά ακόμα και ως το 600 π.Χ. παρουσιάζεται χαρακτηριστικός πολιτισμός της [[Πολιτισμός της Ουρ|Ούριας]] περιόδου. Μιλούσαν μια γλώσσα συγγενή της βορειοανατολικής καυκάσιας γλωσσικής οικογένειας, η οποία μοιάζει με τη σύγχρονη γλώσσα των [[Τσετσενία|Τσετσένων]]. Οι [[Ούριοι]] απλώθηκαν πολύ μακρύτερα της βάσης τους στα όρη Ζάγρος-Ταύρος και εγκαταστάθηκαν στη [[Μικρά Ασία]], ως τις ακτές του [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίου]]. Οι Ούριοι, των οποίων η γλώσσα επιβιώνει περισσότερο στη διάλεκτο της περιοχής του Χαουραμάν, διαιρέθηκαν σε αρκετές φυλές και υποομάδες, οι οποίες εγκαθίδρυσαν [[πόλις-κράτος|πόλεις-κράτη]], βασίλεια και αυτοκρατορίες. Σήμερα τις γνωρίζουμε σύμφωνα με τα αντίστοιχα ονόματα των φυλών. Οι Γκούτι, οι Κούρτι, οι Χαντί, οι Μάρδοι, οι Μουσκού, οι Μάννα, οι Χατί, οι Μιταννοί, οι Ουραρτού (Χαλδαίοι) και οι Κασσίτες είναι ορισμένες από τις γνωστότερες.▼
Πριν από 2.500 περίπου χρόνια οι Μήδοι εγκαθίδρυσαν μια αυτοκρατορία που περιλάμβανε τo Κουρδιστάν και τμήματα της ευρύτερης περιοχής. To παράδειγμά τους ακολούθησαν και άλλες φυλές, ιδρύοντας πόλεις-κράτη με άρτια, περίπλοκη κοινωνική οργάνωση και εξέχοντες πολιτισμούς, όπως διαπιστώνεται από τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα. Οι Μήδοι, όταν έφθασαν στη Μεσοποταμία, παρόλο που είχαν δική τους αρχιτεκτονική τεχνοτροπία και τρόπους επεξεργασίας μετάλλων, επηρεάστηκαν σημαντικά από τον πολιτισμό των Χαλδαίων. Μέσω αυτών ο [[Xαλδαϊκός πολιτισμός]] επέδρασε συνολικά στους απόγονους της Ούριας φάσης πολιτισμού στη Μεσοποταμία.▼
▲Πάντως, σύμφωνα με τον Τ. Ασάτριαν, η λογικότερη εξήγηση του εθνώνυμου είναι η πιθανή σύνδεσή της με του Κύρτιους. To όνομα '''Κούρδος''' συμπίπτει με τη νεοπερσική λέξη ''Κιούρτ'' που σημαίνει [[ήρωας]]. Σε αρχαιότατες επιγραφές της [[Ασσυρία|Ασσυρίας]] αναφέρονται ως ''Κούρτι'', ''Χούρτι'' ή ''Κάρτι''. Η λέξη Γουτού ή Κουτού επίσης, οποία ονομάζονται οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών που δέσποζαν της [[Ασσυρία|Ασσυρίας]], σημαίνει πολεμιστής. Στην ασσυριακή γλώσσα η λέξη μεταπήδησε ως ''Γκαρδού'' ή ''Κορδού''. To τελευταίο επιβεβαιώνεται και από τον [[Στράβων|Στράβωνα]] [C 647], ο οποίος δικαιολογεί την ετυμολογία της ελληνικής λέξης Καρδούχοι ως εξής: ''καλούνται δε ούτοι Κάρδακες, από κλοπείας τρεφόμενοι. κάρδα γαρ το ανδρώδες και πολεμικόν λέγεται''. Ακόμη και η νεότερη σχετικά ονομασία Γαρδυηνή, όπως αποκαλείτο κατά τον Στράβωνα η χώρα των Γορδυαίων, "''ους οι πάλαι ποτέ Καρδούχους έλεγον''", δε φαίνεται ξένη προς τις παλαιότερες ασσυριακές λέξεις. Bεβαια, ο [[Στράβων]] κατά τη προσφιλή του συνήθεια προσπάθησε να τη συσχετίσει και να την ερμηνεύσει σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία: ''Γόρδυς ο Τριπτολέμου λέγεται την Γορδυηνήν οικήσαι, ύστερον δε Ερετριείς αναρπασθέντες υπό Περσών''. Βάσει αυτής της εκδοχής αρκετοί αρχαιολόγοι, ανάμεσά τους και ο Ράινχολντ Βάγκνερ, υπέθεσαν πως υπάρχει ιστορική αλήθεια πίσω από τον μύθο, καθώς πράγματι οι Πέρσες συνήθιζαν κατά τις εκστρατείες τους ν' απαγάγουν αιχμαλώτους.
== Η γλώσσα ==
{{κύριο|Κουρδική γλώσσα}}
Όπως όλοι οι αρχαίοι λαοί, έτσι και ο Κουρδικός διαθέτει μια αυτόνομη γλώσσα, η οποία ανήκει στην ιρανική γλωσσική ομάδα των [[Ινδο-Ευρωπαϊκές Γλώσσες|ινδοευρωπαϊκών]] γλωσσών.
Η ομάδα των ιρανικών γλωσσών υποδιαιρείται σε έναν ανατολικό και ένα δυτικό κλάδο.
Η κουρδική γλώσσα ανήκει στον δυτικό κλάδο, ο οποίος με τη σειρά τον υποδιαιρείται σε βορειοδυτικό και νοτιοδυτικό κλάδο.
Νοτιοδυτικές γλώσσες είναι τα Φαρσί και τα Τατζινεζικά.
Βορειοδυτικές γλώσσες είναι τα Κουρδικά, τα Παστού και τα Μπελούτσι.
Σήμερα τουλάχιστον 30.000.000 άνθρωποι μιλούν την [[κουρδική γλώσσα]], την αρχαία Κούρντι ή Αβέστα, τη γλώσσα της [[Ζωροαστρισμός|ζωροαστρικής]] θρησκείας. Σε τούτη τη γλώσσα εμφανίζονται διάφορες διάλεκτοι, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως ιδιαίτερες χαρακτηριστικές εκφράσεις της δικής γλώσσας.
▲* Βόρεια ομάδα (Ομάδα διαλέκτων Κουρμανί). Η διάλεκτος Κουρμανσί (κερμανική) είναι εκείνη που μιλούν τα 2/3 περίπου τον κουρδικού πληθυσμού.
Χωρίζεται σε βορειοδυτικά Κουρμανσί και νοτιοδυτικά Κουρμανσί.
Τα βορειοδυτικά Κουρμανσί χρησιμοποιούνται στην περιοχή γύρω από To Αραράτ, τη λίμνη Ουρμία, την περιοχή του Μποτάν, τα περίχωρα τον Ερζερούμ, τη μεθόριο της κεντρικής Ανατολίας, την Ούρφα και το νοτιοδυτικό Κουρδιστάν ([[Συρία]]) με αρκετά ιδιώματα.
Τα νοτιοδυτικά Κουρμανσί είναι η διάλεκτος που χρησιμοποιείται στην περιοχή των ποταμών Ζαπ και Σιβράν και στα περίχωρα τον Κερμανσάχ.
Στο βορειοδυτικό Κουρδιστάν χρησιμοποιείται η διάλεκτος Ζαζί και απαντάται στο Ντιγιαρμπακίρ, τo Ερζινκάν, το Μπινγκιόλ, To Ελατζίκ και την περιοχή τον Ερσίμ.
Στις νοτιοδυτικές περιοχές χρησιμοποιείται περισσότερο η διάλεκτος Λόρι, ή Φεϊζί. Στο κεντροανατολικό Κουρδιστάν, ανατολικά του ποταμού Σιβράν, στην περιοχή Χεβρεμάν, σε ορισμένες περιοχές τον Αφγανιστάν και τον Χοραζάν απαντάται η διάλεκτος Γκορανί.
Σε όλες αυτές τις διαλέκτους, που συνιστούν στο σύνολό τους ένα σοβαρό γλωσσικό θησαυρό, παρουσιάζεται ενιαία ορθογραφία, ίδιες ρίζες και ταυτόσημος σχηματισμός παρελθοντικών χρόνων.
Οπωσδήποτε, πρόκειται για μια ιδιαίτερα πλούσια γλώσσα που δεν είναι δυνατόν να υποχωρήσει ή να εξαφανιστεί, όταν η αρχαία κουρδική γραφή, η οποία αντικαταστάθηκε με την αραβική γραφή μετά την κατοχή των Αράβων, χρησιμοποιείται από ένα τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων, εκφράζοντας παράλληλα τις ιδιαιτερότητες και την ιδιοσυγκρασία τους μέσα σε ένα πληθυσμιακό ψηφιδωτό, όπως αυτό της [[Μικρά Ασία|μικρασιατικής]] χερσονήσου και της Μ. Ανατολής.
▲Οι Ζαζά και Γκορανί είναι εθνοτικά Κούρδοι, αλλά οι αντίστοιχες γλώσσες δεν ταξινομούνται ως Κουρδικές. Στο βορειοδυτικό Κουρδιστάν χρησιμοποιείται η διάλεκτος Ζαζί και απαντάται στο Ντιγιαρμπακίρ, τo Ερζινκάν, το Μπινγκιόλ, τo Ελατζίκ και την περιοχή τον Ερσίμ. Στο κεντροανατολικό Κουρδιστάν, ανατολικά του ποταμού Σιβράν, στην περιοχή Χεβρεμάν, σε ορισμένες περιοχές τον Αφγανιστάν και τον Χοραζάν απαντάται η διάλεκτος Γκορανί. Η πλέον ιδιόμορφη από όλες τις διαλέκτους φαίνεται να είναι η Ζαζί στη Μουκτί ιδιωματική της εκφορά και παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τη διάλεκτο Γκορανί. Όσον αφορά τώρα στους Κούρδους που κατοικούν στην [[Ινδία]] και στις περιοχές Ζιντ και Βελουχιστάν, μιλούν τη διάλεκτο Μπαχρόι, κομμάτι των διαλέκτων Ντεραβίντσι, οι οποίες απαντώνται στις κεντρικές και νότιες περιοχές της Ινδίας. Τούτη η διάλεκτος υποστηρίζεται ότι ανήκει στη γενικότερη οικογένεια των κουρδικών διαλέκτων, εξαιτίας της ομοιότητάς της στην προφορική και γραπτή εκφορά του λόγου με τη διάλεκτο Γκορανί.
Η κουρδική γλώσσα παρουσιάζει ενίοτε κοινό λεξιλόγιο με την [[Ελληνική γλώσσα|Eλληνική]]. Για παράδειγμα στην ιωνική διάλεκτο της αρχαίας Ελληνικής η λέξη πληγή λέγεται ''πλην'' ενώ στα Κουρδικά ''brin''. Από το ρήμα ''brin'', που σημαίνει κόβω, αφαιρώ έρχεται η ελληνική λέξη πριόνι, που στα Κουρδικά λέγεται ''brek''. Η λέξη ''μείζων'' στα κουρδικά λέγεται ''mezin''. Η λέξη ''μυς'' λέγεται ''misk'' και η λέξη ''κούρος, Kur''. Η ελληνική λέξη ''οστούν'' λέγεται ''ostik'' και ο ''αστήρ, astare'', γεγονός που υποδεικνύει κοινή ινδοευρωπαϊκή καταγωγή. Η κουρδική γλώσσα γράφεται με [[Λατινικό αλφάβητο|λατινικούς]] χαρακτήρες στο Κουρδιστάν που βρίσκεται υπό την κατοχή της Συρίας και της Τουρκίας με αλφάβητο 31 χαρακτήρων. Στο ιρανοκρατούμενο Κουρδιστάν, όπως και σε εκείνο το τμήμα του, που βρίσκεται υπό την κατοχή του [[Ιράκ]], χρησιμοποιείται τροποποιημένο αραβικό αλφάβητο με χαρακτήρες 33 γραμμάτων από την εποχή της αραβικής κατοχής και εντεύθεν (10ος αιών.) Στην πρώην [[Σοβιετική Ένωση]] οι Κούρδοι χρησιμοποιούσαν τo [[Κυριλλικό αλφάβητο]].▼
▲Η κουρδική γλώσσα παρουσιάζει ενίοτε κοινό λεξιλόγιο με την [[Ελληνική γλώσσα|Eλληνική]]. Για παράδειγμα στην ιωνική διάλεκτο της αρχαίας Ελληνικής η λέξη πληγή λέγεται ''πλην'' ενώ στα Κουρδικά ''brin''. Από το ρήμα ''brin'', που σημαίνει κόβω, αφαιρώ έρχεται η ελληνική λέξη πριόνι, που στα Κουρδικά λέγεται ''brek''. Η λέξη ''μείζων'' στα κουρδικά λέγεται ''mezin''. Η λέξη ''μυς'' λέγεται ''misk'' και η λέξη ''κούρος, Kur''. Η ελληνική λέξη ''οστούν'' λέγεται ''ostik'' και ο ''αστήρ, astare'', γεγονός που υποδεικνύει κοινή ινδοευρωπαϊκή καταγωγή.
▲Η κουρδική γλώσσα γράφεται με [[Λατινικό αλφάβητο|λατινικούς]] χαρακτήρες στο Κουρδιστάν που βρίσκεται υπό την κατοχή της Συρίας και της Τουρκίας με αλφάβητο 31 χαρακτήρων. Στο ιρανοκρατούμενο Κουρδιστάν, όπως και σε εκείνο το τμήμα του, που βρίσκεται υπό την κατοχή του [[Ιράκ]], χρησιμοποιείται τροποποιημένο αραβικό αλφάβητο με χαρακτήρες 33 γραμμάτων από την εποχή της αραβικής κατοχής και εντεύθεν (10ος αιών.) Στην πρώην [[Σοβιετική Ένωση]] οι Κούρδοι χρησιμοποιούσαν τo [[Κυριλλικό αλφάβητο]]. Οι [[Κεμαλισμός|Κεμαλιστές]], προσπαθώντας να τους αποτρέψουν από τη χρήση του λατινικού αλφάβητου, προέβαλαν το επιχείρημα ότι οι Κούρδοι επηρεάστηκαν από τους [[Αρμενία|Αρμένιους]], γεγονός που θα τους οδηγούσε στην αφομοίωση από την αρμενική κοινότητα. Στην πραγματικότητα ο φόβος ήταν πως με τη χρήση του αλφάβητου οι Κούρδοι θα ενίσχυαν την εθνική τους συνείδηση, γεγονός που εγκυμονούσε μεγάλους κινδύνους για την [[Τουρκία]].
Το τροποποιημένο αραβικό αλφάβητο με 33 γράμματα έχει ως εξής:
ى, ێ, ﮪ , ﻭﻭ, ﻭ , ﯙ , ﻥ , ﻡ , ﻝ, ڵ, ﮒ, ﮎ, ﻕ, ڤ, ﻑ, ﻍ, ﻉ, ﺵ, ﺱ, ﮊ, ﺯ, ڕ, ﺭ, ﺩ, ﺥ, ﺡ, ﭺ, ﺝ, ﺕ, ﭖ, ﺏ, ﺋ, ﺍ
▲== Η προϊστορική περίοδος ==
▲Οι Κούρδοι γενικά θεωρούνται αυτόχθονες της μείζονος περιοχής της [[Μικρά Ασία|Μ. Ασίας]] και της [[Μεσοποταμία|Μεσοποταμίας]]. Γενετικά οι Κούρδοι είναι απόγονοι όλων εκείνων των λαών που εγκαταστάθηκαν στο Κουρδιστάν, όπως οι Γκούτι, οι Κούρτι, οι [[Μήδοι]], οι Μάρδοι, οι Καρδούχοι, οι Γορδυηνοί, οι Ζίλα και οι Κάλντι.
▲Η προϊστορία της περιοχής παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί είναι από τις πρώτες στον κόσμο (κατά πολλούς η πρώτη) που σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα ήδη από την 10η π.Χ. χιλιετία έκαναν βήματα από την [[παλαιολιθική περίοδος|παλαιολιθική περίοδο]] στην [[νεολιθική περίοδος|νεολιθική περίοδο]]. Μάλιστα για πολλές χιλιετίες της νεολιθικής περιόδου αλλά ακόμα και ως το 600 π.Χ. παρουσιάζεται χαρακτηριστικός πολιτισμός της [[Πολιτισμός της Ουρ|Ούριας]] περιόδου. Μιλούσαν μια γλώσσα συγγενή της βορειοανατολικής καυκάσιας γλωσσικής οικογένειας, η οποία μοιάζει με τη σύγχρονη γλώσσα των [[Τσετσενία|Τσετσένων]]. Οι [[Ούριοι]] απλώθηκαν πολύ μακρύτερα της βάσης τους στα όρη Ζάγρος-Ταύρος και εγκαταστάθηκαν στη [[Μικρά Ασία]], ως τις ακτές του [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίου]]. Οι Ούριοι, των οποίων η γλώσσα επιβιώνει περισσότερο στη διάλεκτο της περιοχής του Χαουραμάν, διαιρέθηκαν σε αρκετές φυλές και υποομάδες, οι οποίες εγκαθίδρυσαν [[πόλις-κράτος|πόλεις-κράτη]], βασίλεια και αυτοκρατορίες. Σήμερα τις γνωρίζουμε σύμφωνα με τα αντίστοιχα ονόματα των φυλών. Οι Γκούτι, οι Κούρτι, οι Χαντί, οι Μάρδοι, οι Μουσκού, οι Μάννα, οι Χατί, οι Μιταννοί, οι Ουραρτού (Χαλδαίοι) και οι Κασσίτες είναι ορισμένες από τις γνωστότερες.
▲Πριν από 2.500 περίπου χρόνια οι Μήδοι εγκαθίδρυσαν μια αυτοκρατορία που περιλάμβανε τo Κουρδιστάν και τμήματα της ευρύτερης περιοχής. To παράδειγμά τους ακολούθησαν και άλλες φυλές, ιδρύοντας πόλεις-κράτη με άρτια, περίπλοκη κοινωνική οργάνωση και εξέχοντες πολιτισμούς, όπως διαπιστώνεται από τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα. Οι Μήδοι, όταν έφθασαν στη Μεσοποταμία, παρόλο που είχαν δική τους αρχιτεκτονική τεχνοτροπία και τρόπους επεξεργασίας μετάλλων, επηρεάστηκαν σημαντικά από τον πολιτισμό των Χαλδαίων. Μέσω αυτών ο [[Xαλδαϊκός πολιτισμός]] επέδρασε συνολικά στους απόγονους της Ούριας φάσης πολιτισμού στη Μεσοποταμία.
== Ιστορικοί χρόνοι ==
Γραμμή 102 ⟶ 78 :
To πέρασμα από τον [[19ος αιώνας|19ο]] στον [[20ος αιώνας|20ο αιώνα]] σημαδεύτηκε από σημαντικές αλλαγές στην ευρϋτερη περιοχή της [[Μικρά Ασία|Μ. Ασίας]] και της [[Μέση Ανατολή|Μ. Ανατολής]]. Η ανακάλυψη πλούσιων πετρελαϊκών και χρυσοφόρων κοιτασμάτων έστρεψε στην περιοχή το μάτι διεθνών οικονομικών συμφερόντων. Την ίδια ακριβώς εποχή η [[οθωμανική αυτοκρατορία]] διαλύεται μετά την ήττα της από την [[Αντάντ]] με πρώτο βήμα την Ανακωχή του Μούδρου, τον Οκτώβριο τον [[1918]]. Με τα άρθρα 16 και 24 του κειμένου της ανακωχής, η οθωμανική αυτοκρατορία έχανε τη [[Μεσοποταμία]], τη [[Συρία]], την [[Αραβία]], την [[Κιλικία]] και την [[Αρμενία]], που αποκτούσαν την ανεξαρτησία τους με ένα μεταβατικό στάδιο κηδεμονίας των συμμάχων. Οι όροι της συγκεκριμένης ανακωχής προέβλεπαν διάλυση του τουρκικού στρατού και αφοπλισμό, ο οποίος ποτέ δεν έγινε, ενώ αντίθετα ενισχύθηκε το κίνημα αντίστασης των τούρκων εθνικιστών. Η κατάρρευση της αυτοκρατορίας και οι διακηρύξεις για επικείμενη [[Εθνική αυτοδιάθεση|αυτοδιάθεση των λαών]] γέννησαν κάποιες ελπίδες για τη δημιουργία ανεξάρτητων κρατών για τους Αρμένιους στα νότια της Καυκασίας και τους Κούρδους. Ελπίδες φρούδες από τη στιγμή που η Αντάντ ενδιαφερόταν μόνο για την κατοχύρωση των οικονομικών της διεκδικήσεων. Η κυβέρνηση του Σουλτάνου, που είχε υπογράψει την ανακωχή, έχανε σταδιακά κάθε λαϊκό έρεισμα, ενώ ενισχυόταν το εθνικό απελευθερωτικό κίνημα, του οποίου ηγείτο ο [[Μουσταφά Κεμάλ]], ο επονομαζόμενος Ατατούρκ, δηλαδή πατέρας των Τούρκων.
Στην πορεία υποσκελίστηκε πλήρως ο Σουλτάνος, ενώ διαπραγματευτής με τις Μεγάλες Δυνάμεις αναδείχτηκε ο Κεμάλ. Ο Κεμάλ Μουσταφά, εκμεταλλευόμενος τις πρόσφορες συνθήκες, την αγανάκτηση εξαιτίας της ταπεινωτικής ανακωχής και τη δυσφορία τον τουρκικού λαού από την παρουσία των ξένων δυνάμεων, αρνήθηκε την εφαρμογή των όρων και έστρεψε την προσοχή του στη διαμόρφωση μιας [[Νεότουρκοι|νεοτουρκικής]] εθνικής συνείδησης. Σε δύο συνέδρια των εθνικιστών, στο Ερζερούμ και τη Σεβάστεια, διατύπωσε τις αρχές τον κινήματός
Με τη συνθήκη των Σεβρών ([[10 Αυγούστου]] [[1920]]) οι [[Ευρώπη|Ευρωπαίοι]] περιόρισαν την Τουρκία στην κεντρική και βόρεια Ανατολία. Μεταξύ των άλλων στη συγκεκριμένη συνθήκη υπήρχαν δύο άρθρα, το 62 και τo 64, που προέβλεπαν την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδιστάν, το οποίο κάλυπτε μεγάλα τμήματα του πρότερου οθωμανικού Κουρδιστάν. Αξίζει, να τα καταγράψουμε:
| |||