Εταιρεία του Ιησού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 53:
== Στην Ελλάδα ==
Οι πρώτοι Ιησουίτες έρχονται σε επαφή με τους Έλληνες, σαν πνευματικοί των ναυτών μέσα στα δυτικά καράβια που έρχονταν στα ελληνικά νερά και στάθμευαν στα νησιά, ήδη από το 1560. Η πρώτη αποστολή έγινε το 1583 όταν 5 γάλλοι και 3 ιταλοί ιησουίτες εγκαταστάθηκαν στη Κωνσταντινούπολη αλλά ο θάνατος των 3 από πανούκλα, διέκοψε το ιεραποστολικό έργο τους το 1586, τρία χρόνια αφότου είχαν αρχίσει. Παρόλα αυτά σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα κατόρθωσαν να οργανώσουν τη βιβλιοθήκη τους δίπλα στο ναό του Αγίου Βενέδικτου,''(La Madonna delle Cisterna ήταν η επίσημη ονομασία της εκκλησίας)''και να δημιουργήσουν κύκλους μαθημάτων ξένων γλωσσών, γραμματικής, αλλά να προκαλέσουν και δημόσιες λογομαχίες πάνω σε θρησκευτικά θέματα με ορθόδοξους ιερωμένους. <ref>Από το site των greekjesuits.blogspot.gr</ref>. Έδωσαν έμφαση στην ίδρυση σχολείων σε μεγάλο μέρος της ελληνόφωνης επικράτειας, αποσκοπώντας και στην περαιτέρω διάδοση του ρωμαιοκαθολικού δόγματος.
Το 1607 έφτασε η δεύτερη αποστολή με αρχηγό τον Γάλλο ιερωμένο Κανιγιά (Canillac). Οι ιησουίτες αυτοί βρίσκονταν κάτω από την προσωπική προστασία του βασιλιά της Γαλλίας, [[Ερρίκος Δ' της Γαλλίας|Ερρίκου του Δ’]]. Ο Κανιγιά είχε σκοπό να ιδρύσει, με τη γαλλική προστασία, ιεραποστολικούς σταθμούς και στις 3 άλλες πόλεις που υπήρχαν ορθόδοξα Πατριαρχεία – Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια και Ιεροσόλυμα - με σκοπό να κερδίσει Έλληνες ιερωμένους στο σκοπό της ένωσης των εκκλησιών. Σε περίπτωση χηρείας, επίσης, στους πατριαρχικούς θρόνους η πίεση του λαού και των ιερωμένων θα ανέβαζε ενωτικούς Πατριάρχες. <ref>P.J.M.PRATT ‘’Recherches historiques et critiques sur la Compagnie de Jesus en France du temps du P.Coton 1564-1626,III’’, Lyon, 1876.[σελίδα 686] </ref>
Με τις επιτυχίες τους στην εκπαίδευση των νέων και στη θρησκευτική προπαγάνδα ανάμεσα στους ορθόδοξους, οι ιησουίτες δεν άργησαν να προκαλέσουν τη δυσπιστία των Τούρκων και την έντονη αντίδραση του ορθόδοξου κλήρου. Αφού κατηγορήθηκαν επανειλημμένα για κατασκοπεία και ανατρεπτική δράση για λογαριασμό του Πάπα και της Ισπανίας, καταδιώχθηκαν το 1609/1610 και απελάθηκαν, αλλά έπειτα από λίγο επέστρεψαν στη Κωνσταντινούπολη
Έτσι, ξεκινώντας με την Κωνσταντινούπολη κατά την εγκατάστασή τους, ίδρυσαν σχολεία στην [[Χίος|Χίο]] (1627), στη [[Σμύρνη]] και την [[Νάξος|Νάξο]] (1628), στη [[Σαντορίνη|Σαντορίνη]] το 1642,στη [[Σύρος|Σύρα]] και την [[Άνδρος|Άνδρο]] (1657), στο [[Ναύπλιο]] (1656), στην [[Αθήνα]] (1657), στη [[Μήλος|Μήλο]] (1661) και σε άλλα μέρη.<ref>Κογκούλης Β. Ιωάννης, ''Εισαγωγή στην Παιδαγωγική'', Αφοι Κυριακίδη, Θεσσαλονίκη 2008, σσ. 74, 75.</ref>
Με την ίδρυση γαλλικού προξενείου στα Ιεροσόλυμα το 1621, και το διάβημα των Γαλλικών αρχών για αποστολή καθολικών ιερωμένων για τις πνευματικές ανάγκες των γάλλων υπηκόων εκεί, στάλθηκαν ιησουίτες στα Ιεροσόλυμα, καθώς και στη Ναζαρέτ. Το 1623 δημιούργησαν ιεραποστολικό σταθμό στη Σμύρνη και άρχισαν να παραδίδουν μαθήματα ξένων γλωσσών κάτι που προσέλκυσε μεγάλο αριθμό ενδιαφερομένων. Με την άδεια του ορθόδοξου μητροπολίτη Σμύρνης, Ιακώβου, πήραν την άδεια να κηρύττουν μέσα σε ορθόδοξες εκκλησίες και 9 χρόνια αργότερα ο ίδιος ιεράρχης, εγκωμίασε με επιστολή του στον Γάλλο βασιλιά, τις αρετές των ιησουιτών. <ref> Π. Γρηγορίου «σχέσεις καθολικών και ορθοδόξων» Αθήνα, 1958. σελίδ.190 </ref>. Παρόλο που ο Γάλλος πρέσβυς στη Κωνσταντινούπολη προσπαθούσε να αποκτήσει μια γενική και μακράς διαρκείας άδεια από τη Οθωμανική κυβέρνηση για ελεύθερη εγκατάσταση των Ιησουιτών στο έδαφός του, δεν τα κατάφερε. Αποσπούσε από τον Σουλτάνο τοπικές άδεις για εγκατάστασή τους στις επαρχίες. Έτσι το 1625 πήρε την άδεια για την εγκατάσταση τους στη Σόφια και τη Φιλιππούπολη, το 1626 στο Χαλέπι, και το 1627 στη Νάξο. Το
Επίσης ίδρυσαν σχολείο και μέσα στο Άγιο Όρος στις Καρυές, το 1635 για να μορφώνονται οι ορθόδοξοι μοναχοί.(!!!) Η σχολή ιδρύεται ύστερα από αίτημα του ηγούμενου της [[Μονή Βατοπεδίου|Μονής Βατοπεδίου]] Ιγνατίου προς τον πάπα το 1628. Το 1641 το σχολείο μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και αυτό όχι εξαιτίας της αντίδρασης των μοναχών αλλά εξαιτίας της τουρκικής κυβέρνησης που έβλεπαν με δυσπιστία την διείσδυση των δυτικών στον Άθωνα, <ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος Ι, σελ. 124-126, 1977 </ref>. Το πρώτο σταθερό καθίδρυμα των Ιησουιτών στον ελληνικό χώρο δημιουργήθηκε το 1594 στην τουρκοκρατούμενη Χίο, η μονή του Αγίου Αντωνίου του Εξωμερίτη, στη πόλη της Χίου. Στον επόμενο αιώνα η σχολή της Μονής αναπτύχθηκε αρκετά, καθώς μάλιστα φοιτούσαν εκεί 250 φοιτητές κάθε χρόνο, αλλά τερμάτισε τη δραστηριότητα της, το 1695, όταν από μια σύντομη βενετική επιδρομή, οι Τούρκοι την ξανακατέλαβαν.
Πιστοί στο τρόπο λειτουργίας του Τάγματος προκειμένου να επιτύχουν τους προσηλυτιστικούς σκοπούς τους, έρχονται κοντά στα ήθη και στα έθιμα, στη γλώσσα και στις συνήθειες κάθε τόπου. Ο ίδιος ο αρχηγός της αποστολής τους στη Κωνσταντινούπολη πατέρας Φραγκίσκος ντε Κανιγιά γράφει σε ένα γράμμα του το 1610 ότι «Για να μας αισθάνονται κοντά τους οι Έλληνες και οι Αρμένιοι αφήσαμε γενειάδα. Φορέσαμε ράσο χωρίς κολάρο και με μακριά μανίκια, σαν αυτό που φέρουν οι παπάδες».Έτσι, Στη Νάξο, ο π. Ρενέ De Saint-Comsme μελοποιεί το «Πάτερ ημών» για να το ψάλλουν οι πιστοί στα ελληνικά κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, στη Χίο, οι νεοαφιγμένοι Ιησουίτες επιδίδονται στην περιφορά θαυματουργών εικόνων σαν αυτή της Παναγίας του ευαγγελιστή Λουκά, που κατά τον πατέρα Δομήνικο Μαυρίκιο, απάλλαξε το νησί από την ανομβρία το 1595, στην Αθήνα το 1642ο πατέρας Bleseau ζητά από τους προιστάμενους του στη Κωνσταντινούπολη να του στείλουν ελληνικά βιβλία, σταυρούς και εικόνες αγίων της ορθόδοξης εκκλησίας ενώ ζητά βιβλία αστρονομίας, φυσικής, γεωγραφίας και μαθηματικών σα τα προσφορότερα για να πλησιάσουν τους Τούρκους.''(από το site του τάγματος των Ιησουιτών στην Ελλάδα'' [[http://greekjesuits.blogspot.gr./]]
| |||