Εταιρεία του Ιησού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 61:
Επίσης ίδρυσαν σχολείο και μέσα στο Άγιο Όρος στις Καρυές, το 1635 για να μορφώνονται οι ορθόδοξοι μοναχοί.(!!!) Η σχολή ιδρύεται ύστερα από αίτημα του ηγούμενου της [[Μονή Βατοπεδίου|Μονής Βατοπεδίου]] Ιγνατίου προς τον πάπα το 1628. Το 1641 το σχολείο μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη και αυτό όχι εξαιτίας της αντίδρασης των μοναχών αλλά εξαιτίας της τουρκικής κυβέρνησης που έβλεπαν με δυσπιστία την διείσδυση των δυτικών στον Άθωνα, <ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος Ι, σελ. 124-126, 1977 </ref>. Το πρώτο σταθερό καθίδρυμα των Ιησουιτών στον ελληνικό χώρο δημιουργήθηκε το 1594 στην τουρκοκρατούμενη Χίο, η μονή του Αγίου Αντωνίου του Εξωμερίτη, στη πόλη της Χίου. Στον επόμενο αιώνα η σχολή της Μονής αναπτύχθηκε αρκετά, καθώς μάλιστα φοιτούσαν εκεί 250 φοιτητές κάθε χρόνο, αλλά τερμάτισε τη δραστηριότητα της, το 1695, όταν από μια σύντομη βενετική επιδρομή, οι Τούρκοι την ξανακατέλαβαν.
Πιστοί στο τρόπο λειτουργίας του Τάγματος προκειμένου να επιτύχουν τους προσηλυτιστικούς σκοπούς τους, έρχονται κοντά στα ήθη και στα έθιμα, στη γλώσσα και στις συνήθειες κάθε τόπου. Ο ίδιος ο αρχηγός της αποστολής τους στη Κωνσταντινούπολη πατέρας Φραγκίσκος ντε Κανιγιά γράφει σε ένα γράμμα του το 1610 ότι «Για να μας αισθάνονται κοντά τους οι Έλληνες και οι Αρμένιοι αφήσαμε γενειάδα. Φορέσαμε ράσο χωρίς κολάρο και με μακριά μανίκια, σαν αυτό που φέρουν οι παπάδες».Έτσι, Στη Νάξο, ο π. Ρενέ De Saint-Comsme μελοποιεί το «Πάτερ ημών» για να το ψάλλουν οι πιστοί στα ελληνικά κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, στη Χίο, οι νεοαφιγμένοι Ιησουίτες επιδίδονται στην περιφορά θαυματουργών εικόνων σαν αυτή της Παναγίας του ευαγγελιστή Λουκά, που κατά τον πατέρα Δομήνικο Μαυρίκιο, απάλλαξε το νησί από την ανομβρία το 1595, στην Αθήνα το
Ορθόδοξοι μητροπολίτες δίνουν την άδεια σε Ιησουίτες να κηρύττουν μέσα στις ελληνικές εκκλησίες, να κοινωνούν και να εξομολογούν τους πιστούς τους. οι μεταστροφές κληρικών στον ρωμαιοκαθολικισμό είναι συχνές όπως του μητροπολίτη Λακεδαιμόνος Ιωσαφάτ, του μητροπολίτη της Αίγινας Καλλίνικου με αρκετούς μοναχούς του το 1727, του ηγούμενου μονής στην Ύδρα πάλι το 1727έξι ελλήνων επισκόπων στις Κυκλάδες το 1662, του μητροπολίτη Ρόδου Μελέτιου (1645-1651), της μονής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Πάτμο το 1681, κ.ά. <ref>Χρήστος Γιανναράς, Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα, σελ.100, εκδ.Δόμος, 1992 </ref>
Με την απαγόρευση του Τάγματος από το 1773 έως το 1814 οι Ιησουίτες στα νησιά του Αιγαίου συνέχισαν το έργο τους. για μεγαλύτερη ασφάλεια τους, το 1790 οι εναπομείναντες στον ελληνικό χώρο Ιησουίτες ενώθηκαν με το ρωσικό τμήμα της Εταιρείας του Ιησού που είχε συνεχίσει το λειτουργία του, αφού στη Ρωσία η Μεγάλη Αικατερίνη δεν είχε δημοσιεύσει το διάταγμα του Πάπα για τη κατάργηση του τάγματος και έτσι αυτό, δεν ίσχυε. Μάλιστα Έλληνες Ιησουίτες εργάστηκαν στη Λευκορωσία.
| |||