Χριστόφορος Παπουλάκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Γεννήθηκε στο χωριό [[Άρμπουνα Αχαΐας|Άρμπουνα]] της επαρχίας [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]] και αρχικά υπήρξε κρεοπώλης. Ήταν τελείως αγράμματος, όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Αρχικά μόνασε στην [[Μονή Μεγάλου Σπηλαίου|Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου]], ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Έμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. Σε ηλικία 80 ετών πήρε την απόφαση να κηρύξει<ref>Χρήστου Γιανναρά, ''Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα'', εκδ. Δόμος, Αθήνα, 1992, σελ.288</ref>. Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό του. Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας, της κλοπής και υπέρ της προσευχής. Μέσα από τα κηρύγματα του καυτηρίαζε την πολιτική της [[Όθων της Ελλάδας|Βαυαρικής]] διακυβέρνησης και την συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας. Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματα του.
Έξι μήνες αργότερα ο Παπουλάκος ξεκίνησε περιοδεία στην νότια [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμα του. Ύστερα από πιέσεις, ο [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]] υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του Παπουλάκου σε μοναστήρι. Ο Παπουλάκος κατέφυγε στην [[Μάνη]] για να σωθεί. Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να στείλει άμεσα τον Στρατηγό [[Γενναίος Κολοκοτρώνης|Γενναίο Κολοκοτρώνη]] με επιτελείο αξιωματικών για να οργανώσει την σύλληψη του. Ο στρατός έφτασε τη νύχτα, αλλά το πρωί βρέθηκε περικυκλωμένος από 2000 Μανιάτες. Ακολούθησε εξέγερση των Μανιατών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ο στρατός έδινε μάχη σώμα με σώμα με τους οπαδούς του Παπουλάκου. Τελικά στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, ύστερα από προδοσία, και μεταφέρθηκε στις [[Κάστρο του Ρίου|φυλακές του Ρίου]] όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση. Επρόκειτο να δικαστεί από το κακουργιοδικείο Αθηνών ως στασιαστής, αλλά τα γεγονότα του [[Κριμαϊκός πόλεμος|Κριμαϊκού πολέμου]] υποχρέωσαν τον Όθωνα να του δώσει αμνηστία<ref>Χρήστου Γιανναρά,
Η σκέψη του επηρεάστηκε πολύ από τον πνευματικό του δάσκαλο [[Κοσμάς Φλαμιάτος|Κοσμά Φλαμιάτο]], των οποίων η δράση υπήρξε παράλληλη και η διδασκαλία παρόμοια<ref>Μαραγκού-Δρυγιαννάκη 1995, σελ. 202-203</ref>.
| |||