Μάχη του Μόχατς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 46 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q178510
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
Η νίκη δεν πρόσφερε στους Οθωμανούς την ασφάλεια που επιζητούσαν. Το ανεξάρτητο [[βασίλειο της Ουγγαρίας]] υποτάχθηκε μεν, αλλά οι οθωμανικές δυνάμεις αποσύρθηκαν τον Σεπτέμβριο και την περιοχή διεκδίκησε ο [[Φερδινάρδος Α' ρωμαίος αυτοκράτωρ|Φερδινάρδος, αρχιδούκας της Αυστρίας]], γαμπρός του Λουδοβίκου και διάδοχος βάσει συνθήκης με τον [[Λαντισλάους Β' της Βοημίας και Ουγγαρίας|βασιλέα Λαντισλάους]]. Οι Αυστριακοί κυριάρχησαν στο βόρειο τμήμα, προσαρτώντας και τμήματα της σημερινής [[Κροατία]]ς, ενώ η Οθωμανοί κατέλαβαν την νοτιοδυτική Ουγγαρία και επικυριάρχησαν στην ημιαυτόνομη [[Τρανσυλβανία]]. Τούτο τους έδινε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα περάσματα προκειμένου να επιτίθενται σε ανεξάρτητους Ούγγρους ευγενείς ανατολικά και στις [[Αυστρία|αυστριακές]] κτήσεις βορειοδυτικά, ξεκινώντας με την πολιορκία της [[Βιέννη]]ς.
 
Η μάχη του Μοχάτς συγκρίνεται ενίοτε με τη [[μάχη της Νικόπολης]] και τη [[μάχη του ΚρέσυΚρεσύ]] κατά τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]], όταν αργοί [[ιππότης|ιππότες]] με βαρύ οπλισμό υπέστησαν μεγάλες ήττες από ευέλικτους και ελαφρά οπλισμένους αντιπάλους. Με αυτή τη σίγουρη βάση επί ευρωπαϊκού εδάφους, το αποτελεσματικό [[σπαχής|ελαφρύ ιππικό]] και η χρήση του πυροβολικού υποστήριξαν τη θέση των Οθωμανών στην κέντρική [[Ευρώπη]] επί δεκαετίες. Η επιρροή τους στην Ουγγαρία, ξεκινώντας με την υποστήριξη του Ιωάννη Ζάπολυα εναντίον του Φερδινάρδου, συνεχίστηκε έως τη [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς]].
 
{{Commonscat|Battle of Mohács}}