Τζον Ρωλς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Anvo (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 74:
Η διαίσθηση που εμψυχώνει αυτή την φαινομενικά νέα εξέταση στην πραγματικότητα δεν διαφέρει από την κατευθυντήρια ιδέα της ''Θεωρίας της Δικαιοσύνης ''ότι ο θεμελιώδης χάρτης μιας κοινωνίας πρέπει να συντάσσεται επάνω σε αρχές, επιχειρήματα και λόγους που δεν μπορούν να απορριφθούν εύλογα από πολίτες των οποίων οι ζωές περιορίζονται από κοινωνικούς, νομικούς και πολιτικούς όρους. Με άλλα λόγια, η ορθότητα ενός νόμου εξαρτάται από το αν η δικαιολόγησή της δεν μπορεί να απορριφθεί ορθολογικά. Η παλαιά αυτή ενόραση, όμως, πήρε νέο σχήμα όταν ο Ρωλς κατάλαβε ότι η εφαρμογή της πρέπει να επεκταθεί έως την πλήρη δικαιολόγηση της Δικαιοσύνης ως Ακριβοδικείας καθ' εαυτήν, την οποία είχε παρουσιάσει υπό όρους ορθολογικά απορριπτέας (καντιανής) αντίληψης περί ανθρώπινης ανάπτυξης, ως πλήρη ανάπτυξη του αυτόνομου ηθικού παράγοντα.
 
Κατά συνέπεια, πυρήνας του Πολιτικού Φιλελευθερισμού είναι η επιμονή του ότι, για να διατηρήσει την νομιμότητά του το φιλελεύθερο κράτος πρέπει να αφιερώσει τον εαυτό του στο «ιδανικό του δημόσιου λόγου». Χονδρικά αυτό σημαίνει ότι οι πολίτες, σύμφωνα με τις δημόσιες ικανότητές τους, πρέπει να αλληλοδεσμεύονται μόνο από λόγους που κοινοποιούνται μεταξύ των. Επομένως ο πολιτικός συλλογισμός διεξάγεται καθαρά με όρους ''δημόσιου λόγου. ''Για παράδειγμα: κάποιο Ανώτατο Δικαστήριο συσκέπτεται για να αποφασίσει αν η άρνηση προς τους ομοφυλλόφιλουςομόφυλλους και τις ομοφυλλόφιλεςομόφυλλες της δυνατότητάς τους να παντρεύονται συνιστά παραβίαση της Διάταξης περί Ισότιμης Προστασίας της 14<sup>ης </sup>Τροποποίησης του Συντάγματος εφόσον δεν αναφέρεται στις θρησκευτικές του επί του θέματος πεποιθήσεις, αλλά πρέπει να λάβει υπόψη του το επιχείρημα ότι μια ομόφυλλη οικογένεια παρέχει συνθήκες αναντίστοιχες για την ανάπτυξη ενός παιδιού. Αυτό, επειδή οι λόγοι που βασίζονται στην ερμηνεία θρησκευτικών κειμένων είναι μη δημόσιοι (η ισχύς τους ως λόγων βασίζεται στα καθήκοντα θρησκευτικής πίστης τα οποία μπορούν εύλογα να απορριφθούν), ενώ οι λόγοι που βασίζονται στην αξία παροχής προς το παιδί ενός περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί καλύτερα είναι δημόσιοι λόγοι - η κατάστασή τους ως λόγων δεν εκπορεύεται από βαθιές, αντιθετικές αντιλήψεις περί ανθρώπινης ανάπτυξης.
 
Ο Ρωλς υποστηρίζει ότι το καθήκον της ιδιότητας του πολίτη - το καθήκον, δηλαδή, να παρέχουμε προς τους άλλους λόγους που κατανοούνται αμοιβαίως ως τέτοιοι - βρίσκει εφαρμογή μέσα σε εκείνο που αποκαλούσε «δημόσια πολιτική αγορά». Η αγορά αυτή εκτείνεται από τα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης - για παράδειγμα τους ανώτατα νομοθετικά και δικαστικά σώματα της κοινωνίας - μέχρι την βάση όπου οι πολίτες διαπραγματεύονται αποφάσεις ποιούς να ψηφίσουν στα νομοθετικά σώματα ή πώς να ψηφίσουν στα δημόσια δημοψηφίσματα. Οι πολιτευτές πρέπει επίσης, όπως πίστευε, να αποφεύγουν να καπηλεύονται τις μη δημόσιες θρησκευτικές ή ηθικές πεποιθήσεις των υποστηρικτών τους.
== Σπουδές ==