Ναυμαχία των Σπετσών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 2 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q3566975 |
Επιμέλεια |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|16|06|2012}}
{{μάχη
| εικόνα
| λεζάντα
| μάχη
| πόλεμος
|
| τόπος
| συντεταγμένες= {{Coord|37|15|32.76|N|23|08|11.12|E}}
| έκβαση
|
| πλευρά2 = {{flagicon|the Ottoman Empire (1453-1844)}} [[Οθωμανική αυτοκρατορία]]
|
| αρχηγός2 = {{flagicon|the Ottoman Empire (1453-1844)}} Μεχμέτ Αλί Πασάς
| σθένος1 = 50 πλοία περίπου
| σθένος2 = 94 πλοία
| απολογισμός1 = απώλεια 2 πλοίων
| απολογισμός2 = απώλεια 2 πλοίων
}}
Η '''Ναυμαχία των Σπετσών''' που έγινε
== Η εξέλιξη των γεγονότων ==
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 ο τουρκικός στόλος, {{εκκρεμεί παραπομπή|προερχόμενος από τη [[Μονεμβασιά]], κίνησε προς ανεφοδιασμό του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο, το οποίο πολιορκούσαν από στεριάς δυνάμεις του Δημητρη Υψηλάντου και από θαλάσσης δυνάμεις της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.}}
{{εκκρεμεί παραπομπή|Προκειμένου, όμως, να αφήσουν τις Σπέτσες ανυπεράσπιστες στο έλεος των Τούρκων, οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούρπας, Δ. Λάμπρου (ή Λεωνίδας) και Ι. Κούτσης, καθώς και ο Υδραίος [[Αντώνιος Κριεζής]], αγνόησαν το σήμα του Μιαούλη και επετέθησαν εναντίον των Τούρκων.}} {{εκκρεμεί παραπομπή|Η σφοδρότητα της ναυμαχίας έκανε το έδαφος να σείεται στην Ύδρα, από όπου όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα έβλεπαν τόσο καπνό που νόμιζαν ότι οι Σπέτσες καίγονται.}}
Σύμφωνα με τον ιστορικό [[Αναστάσιος Ορλάνδος|Αναστάσιο Ορλάνδο]], η προσπάθεια του Κοσμά Μπαρμπάτση να πυρπολήσει την οθωμανική βαυαρχίδα ήταν καθοριστική για την έκβαση της ναυμαχίας, διότι η ναυαρχίδα μαζί με τον υπόλοιπο οθωμανικό στόλο υποχώρησαν αμέσως και τράπηκαν σε φυγή γυρίζοντας στην [[Κωνσταντινούπολη]].<ref>Αναστάσιος Ορλάνδος, ''Ναυτικά, ήτοι Ιστορία των κατά τον υπέρ ανεξαρτησίας της Ελλάδος αγώνα πεπραγμένων υπό των τριών ναυτικών νήσων, ιδίως δε των Σπετσών'', τόμ. 1, σελ. 310.</ref>
▲Προκειμένου, όμως, να αφήσουν τις Σπέτσες ανυπεράσπιστες στο έλεος των Τούρκων, οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούρπας, Δ. Λάμπρου (ή Λεωνίδας) και Ι. Κούτσης, καθώς και ο Υδραίος [[Αντώνιος Κριεζής]], αγνόησαν το σήμα του Μιαούλη και επετέθησαν εναντίον των Τούρκων. Η σφοδρότητα της ναυμαχίας έκανε το έδαφος να σείεται στην Ύδρα, από όπου όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα έβλεπαν τόσο καπνό που νόμιζαν ότι οι Σπέτσες καίγονται. O Σπετσιώτης πυρπολητής [[Κοσμάς Μπαρμπάτσης]] ([[1792]]-[[1887]]), αψηφώντας τα κανόνια, τη φωτιά και τον καπνό, όρμησε με το [[πυρπολικό]] του στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού, κατορθώνοντας να φθάσει στη ναυαρχίδα των εχθρών, στην οποία έβαλε φωτιά. Η τουρκική ναυαρχίδα κάηκε και βούλιαξε—σύμφωνα με την παράδοση μπροστά στο λιμάνι. Η ενέργεια του Μπαρμπάτση ήταν καθοριστική για την έκβαση της ναυμαχίας, και ο τουρκικός στόλος υποχώρησε άπρακτος, με αποτέλεσμα το Ναύπλιο να πέσει δυόμιση μήνες αργότερα.
== Δείτε επίσης ==
*[[Παναγία η Αρμάτα]]
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
{{Χρονικό της Ελληνικής Επανάστασης (1821 - 1829)}}
|