Ναυμαχία των Σπετσών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 2 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q3566975
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Επιμέλεια
Γραμμή 1:
{{πηγές|16|06|2012}}
{{μάχη
| εικόνα εικόνα = [[Αρχείο:Naval gun (Ioannina)2.JPG|250px]]
| λεζάντα λεζάντα = Ναυτικό κανόνι του 1821
| μάχη μάχη = Ναυμαχία των Σπετσών
| πόλεμος πόλεμος = [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]
|χρονολογία ημερομηνία = {{OldStyleDate|[[820 Σεπτεμβρίου]] |[[1822]]|[[8 Σεπτεμβρίου]]}}
| τόπος τόπος = [[Σπέτσες]]
| συντεταγμένες= {{Coord|37|15|32.76|N|23|08|11.12|E}}
| έκβαση έκβαση = ΉτταΝίκη των Ελλήνων
|μαχόμενος1 = {{flagicon|Greece (1821)}} [[Ελλάδα|Έλληνες επαναστάτες]]
|μαχόμενος2 πλευρά1 = {{flagicon|the Ottoman EmpireGreece (1453-18441821)}} [[ΟθωμανικήΕλλάδα|Έλληνες αυτοκρατορίαεπαναστάτες]]
| πλευρά2 = {{flagicon|the Ottoman Empire (1453-1844)}} [[Οθωμανική αυτοκρατορία]]
| αρχηγός1 = {{flagicon|Greece (1821)}} [[Ανδρέας Μιαούλης]]
| αρχηγός2 =
| αρχηγός2 = {{flagicon|the Ottoman Empire (1453-1844)}} Μεχμέτ Αλί Πασάς
| σθένος1 =
| σθένος1 = 50 πλοία περίπου
| σθένος2 =
| σθένος2 = 94 πλοία
| απώλειες1 =
| απολογισμός1 = απώλεια 2 πλοίων
| απώλειες2 =
| απολογισμός2 = απώλεια 2 πλοίων
}}
Η '''Ναυμαχία των Σπετσών''' που έγινε στιςαπό τις [[8 Σεπτεμβρίου|8]] έως [[13 Σεπτεμβρίου]] [[1822]] ήταν μια σημαντική συμπλοκήμάχη μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών κατά την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]].
 
== Η εξέλιξη των γεγονότων ==
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 ο τουρκικός στόλος, {{εκκρεμεί παραπομπή|προερχόμενος από τη [[Μονεμβασιά]], κίνησε προς ανεφοδιασμό του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο, το οποίο πολιορκούσαν από στεριάς δυνάμεις του Δημητρη Υψηλάντου και από θαλάσσης δυνάμεις της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.}} ΦθάνονταςΟι στον[[Τουρκία|τουρκικές]] χώροδυνάμεις, ανάμεσαπου στοαποτελούνταν Τρίκεριαπό και94 τηπλοία υπό τον ναύαρχο Μεχμέτ Αλί ΣπετσοπούλαΠασά, οιφθάνοντας [[Τουρκία|τουρκικές]]στον δυνάμειςκόλπο της Ναυπλιάς βρέθηκαν αντιμέτωπες με τον στόλο των τριών [[Νησί|νησιών]] της [[Ελλάδα|Ελλάδος]], τωνυπό τον ναύαρχο [[ΣπέτσεςΑνδρέας Μιαούλης|ΣπετσώνΑνδρέα Μιαούλη]], τηςπου [[Ύδρα]]ςαποτελούταν καιαπό των50 πλοία περίπου.<ref name="Sweetman">{{cite book [[Ψαρά|Ψαρών]] editor-first=Jack | editor-last=Sweetman | title=The Great Admirals: Command at Sea, 1587–1945 | last = Varfis | first = Konstantinos | chapter = Andreas Miaoulis, From Pirate to Admiral (1769 – 1835) |url=http://books.google.com/books?id=_9Wi8IYe00wC&pg=PA216|accessdate=9 Φεβρουαρίου 2013|date=Ιανουάριος 1997|publisher=Naval Institute Press|isbn=978-0-87021-229-1|pages=216–240}} σελ. 225–227.</ref> Ο ναύαρχος του ελληνικού στόλου, [[Ανδρέας Μιαούλης]],{{εκκρεμεί παραπομπή|έδωσε διαταγή να κινηθεί ο ελληνικός στόλος προς το εσωτερικό του [[Αργολικός κόλπος|Αργολικού Κόλπου]], για να εγκλωβίσει εκεί τους πολυαριθμότερους και καλύτερα εξοπλισμένους Τούρκους.}}
 
{{εκκρεμεί παραπομπή|Προκειμένου, όμως, να αφήσουν τις Σπέτσες ανυπεράσπιστες στο έλεος των Τούρκων, οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούρπας, Δ. Λάμπρου (ή Λεωνίδας) και Ι. Κούτσης, καθώς και ο Υδραίος [[Αντώνιος Κριεζής]], αγνόησαν το σήμα του Μιαούλη και επετέθησαν εναντίον των Τούρκων.}} {{εκκρεμεί παραπομπή|Η σφοδρότητα της ναυμαχίας έκανε το έδαφος να σείεται στην Ύδρα, από όπου όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα έβλεπαν τόσο καπνό που νόμιζαν ότι οι Σπέτσες καίγονται.}} OΣτις 13 Σεπτεμβρίου, ο Σπετσιώτης πυρπολητής [[Κοσμάς Μπαρμπάτσης]] ([[1792]]-[[1887]]), αψηφώντας τα κανόνια, τη φωτιά και τον καπνό, όρμησε με το [[πυρπολικό]] του στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού, {{εκκρεμεί παραπομπή|κατορθώνοντας να φθάσει στη ναυαρχίδα των εχθρών, στην οποία έβαλε φωτιά. Η τουρκική ναυαρχίδα κάηκε και βούλιαξε—σύμφωναβούλιαξε σύμφωνα με την παράδοση μπροστά στο λιμάνι. Η ενέργεια του Μπαρμπάτση ήταν καθοριστική για την έκβαση της ναυμαχίας, και ο τουρκικός στόλος υποχώρησε άπρακτος), με αποτέλεσμα το Ναύπλιο να πέσει δυόμιση μήνες αργότερα.}}
 
Σύμφωνα με τον ιστορικό [[Αναστάσιος Ορλάνδος|Αναστάσιο Ορλάνδο]], η προσπάθεια του Κοσμά Μπαρμπάτση να πυρπολήσει την οθωμανική βαυαρχίδα ήταν καθοριστική για την έκβαση της ναυμαχίας, διότι η ναυαρχίδα μαζί με τον υπόλοιπο οθωμανικό στόλο υποχώρησαν αμέσως και τράπηκαν σε φυγή γυρίζοντας στην [[Κωνσταντινούπολη]].<ref>Αναστάσιος Ορλάνδος, ''Ναυτικά, ήτοι Ιστορία των κατά τον υπέρ ανεξαρτησίας της Ελλάδος αγώνα πεπραγμένων υπό των τριών ναυτικών νήσων, ιδίως δε των Σπετσών'', τόμ. 1, σελ. 310.</ref>
 
Προκειμένου, όμως, να αφήσουν τις Σπέτσες ανυπεράσπιστες στο έλεος των Τούρκων, οι Σπετσιώτες πλοίαρχοι Ι. Τσούρπας, Δ. Λάμπρου (ή Λεωνίδας) και Ι. Κούτσης, καθώς και ο Υδραίος [[Αντώνιος Κριεζής]], αγνόησαν το σήμα του Μιαούλη και επετέθησαν εναντίον των Τούρκων. Η σφοδρότητα της ναυμαχίας έκανε το έδαφος να σείεται στην Ύδρα, από όπου όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα έβλεπαν τόσο καπνό που νόμιζαν ότι οι Σπέτσες καίγονται. O Σπετσιώτης πυρπολητής [[Κοσμάς Μπαρμπάτσης]] ([[1792]]-[[1887]]), αψηφώντας τα κανόνια, τη φωτιά και τον καπνό, όρμησε με το [[πυρπολικό]] του στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού, κατορθώνοντας να φθάσει στη ναυαρχίδα των εχθρών, στην οποία έβαλε φωτιά. Η τουρκική ναυαρχίδα κάηκε και βούλιαξε—σύμφωνα με την παράδοση μπροστά στο λιμάνι. Η ενέργεια του Μπαρμπάτση ήταν καθοριστική για την έκβαση της ναυμαχίας, και ο τουρκικός στόλος υποχώρησε άπρακτος, με αποτέλεσμα το Ναύπλιο να πέσει δυόμιση μήνες αργότερα.
== Δείτε επίσης ==
*[[Παναγία η Αρμάτα]]
 
== Παραπομπές ==
{{παραπομπές}}
 
{{Χρονικό της Ελληνικής Επανάστασης (1821 - 1829)}}