Πυρπολικό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 15:
Κατά τη «πυρπόληση» έπρεπε να προσκολληθεί και να προσδεθεί άρρηκτα με το εχθρικό πλοίο πολύ πολύ γρήγορα, στη συνέχεια να τεθεί σ΄ αυτό «πυρ» και έγκαιρα να εγκαταλειφθεί από το πλήρωμά του. Είναι προφανές ότι σε τέτοια επιχείρηση εκτός του θάρρους, της αποφασιστικότητας αλλά και της ψυχραιμίας απαιτείτο και πλήρης συντονισμός ενεργειών Πλοιάρχου και πληρώματος.
Το Πυρπολικό του 21 οφείλει τη πρώτη του κατασκευή στον Παργινό [[Ιωάννης Δημουλίτσας|Ιωάννη Δημουλίτσα]] με το παρωνύμιο «Πατατούκος», ο οποίος από μικρός δούλευε σε ψαριανά καράβια και στα ταξίδια του γνώρισε τα μυστικά της κατασκευής των πυρπολικών<ref>Παναγιώτης Παπαγαρυφάλλου, «Τα πυρπολικά του 1821 και οι θρυλικοί ''μπουρλοτιέρηδες''», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.75 (Σεπτέμβριος 1974), σελ.74</ref>. Στον [[Κωνσταντίνος Νικοδήμος|Κων. Νικόδημο]] το πυρπολικό πλοίο οφείλει την τελειοποίησή του.
Πρώτη επιτυχής χρήση του επανδρωμένου πυρπολικού έγινε στις [[27 Μαΐου]] [[1821]] στην [[Ερεσός|Ερεσσό]] όπου οι Τούρκοι απώλεσαν ένα αξιόλογο πλοίο «γραμμής». Αναδειχθείς πρώτος Πυρπολητής] ο [[Δημήτριος Παπανικολής|Παπανικολής]]. Τότε ξένος παρατηρητής σημείωνε «...τελικά οι Έλληνες βρήκαν το όπλο της Επανάστασης!» Μετά από αυτό το γεγονός οι Πρόκριτοι εγκρίνανε μετατροπές παλαιών ιστιοφόρων σε '''πυρπολικά''' εξαγοραζόμενα από τη τότε κυβέρνηση αντί 25.000 και 45.000 [[γρόσι|γρόσια]] με ισόποση περίπου δαπάνη για τη μετατροπή τους.
| |||