Μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Divineale (συζήτηση | συνεισφορές)
μ 2 λινκ
Francois-Pier (συζήτηση | συνεισφορές)
Προσαρμογή προτύπου
Γραμμή 1:
{{πηγές|11|06|2010}}
{{Πληροφορίες στρατιωτικής σύγκρουσης
{{στρατιωτική σύγκρουση
| σύγκρουσημάχη = Μάχη της Χαιρώνειας
| μέροςτου = Πόλεμοι του Φιλίππου
| εικόνα = [[Αρχείο:Battle of Chaeronea, 338 BC el.svg|300px]]
| λεζάντα = Γραφική αναπαράσταση του σχεδίου της μάχης
| χρονολογίαημερομηνία = [[2 Αυγούστου]] [[338 π.Χ.]]
| τόπος = Βοιωτία
| έκβαση = Νίκη των Μακεδόνων
| μαχόμενος1πλευρά1 = Μακεδόνες
| μαχόμενος2πλευρά2 = Αθηναίοι και Θηβαίοι
| αρχηγός1 = [[Φίλιππος Β'Β΄ καιτης Μακεδονίας|Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών]]<br />[[Μέγας Αλέξανδρος|Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών]]
| αρχηγός2 = [[Χάρης ο Αθηναίος]],<br />[[Λυσικλής (4ος αιώνας π.Χ.)|Λυσικλής ο Αθηναίος]]<br και/>[[Θεαγένης ο Θηβαίος|Θεαγένης ο Βοιωτίας]]{{ΕΣΚ}}
| σθένος1 = 30.000 πεζικό,<br />{{0}}2.000 ιππικό
| σθένος2 = 35.000 πεζικό
| απολογισμός1 = ''άγνωστος''
| απώλειες1 = άγνωστες
| απώλειες2απολογισμός2 = '''Αθηναίοι''':
* 1000 νεκροί,απώλειες
* 2000 αιχμάλωτοι <br />
'''Θηβαίοι''':
* {{0}}254 νεκροί,απώλειες
* 3000 αιχμάλωτοι
| σημειώσεις =
Γραμμή 24 ⟶ 25 :
Η '''μάχη της Χαιρώνειας''' διεξήχθη το [[338 π.Χ.]] μεταξύ του [[Μακεδονία|μακεδονικού βασιλείου]] και των συνασπισμένων στρατευμάτων της [[Αρχαία Αθήνα|Αθήνα]]ς, της [[Αρχαία Κόρινθος|Κορίνθου]], της [[Κέρκυρα]]ς, της [[Λευκάδα]]ς, της [[Αχαΐα]]ς, των [[Μέγαρα|Μεγάρων]], της [[Ακαρνανία]]ς, της [[Εύβοια]]ς και του [[Κοινό των Βοιωτών|Κοινού των Βοιωτών]], ηγέτιδα του οποίου ήταν η [[Αρχαία Θήβα|Θήβα]]. Οι Μακεδόνες αναδείχτηκαν θριαμβευτές. Το πεδίο της μάχης βρίσκεται στον κάμπο της [[Βοιωτία]]ς, πολύ κοντά στον αρχαίο οικισμό της [[Χαιρώνεια]]ς και το σημερινό ομώνυμο χωριό. Απέχει 13 χιλιόμετρα βόρεια από τη [[Λιβαδειά]].
 
Η συγκεκριμένη σύγκρουση υπήρξε καθοριστική για τη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης στην [[αρχαία Ελλάδα|Ελλάδα]] του ύστερου 4ου αιώνα π.Χ. Ο [[Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας|Φίλιππος Β']], μονάρχης της [[Μακεδονία]]ς, κατόρθωσε μετά από πολλά έτη αιματηρών εκστρατειών και έντονων διπλωματικών διαβουλεύσεων να καθυποτάξει και τους τελευταίους πυλώνες αντίστασης στα σχέδια του για επικράτηση στον ελλαδικό χώρο. Η μάχη της Χαιρώνειας σηματοδοτεί ουσιαστικά την αφετηρία της μακεδονικής κυριαρχίας στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας για σχεδόν έναν [[αιώνας|αιώνα]].
Ελλάδας για σχεδόν έναν [[αιώνας|αιώνα]].
 
Επίσης, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και από στρατιωτική άποψη, αναδεικνύοντας ολοφάνερα την υπεροχή της [[μακεδονική φάλαγγα|μακεδονικής φάλαγγας]] έναντι των προγενέστερων [[φάλαγγα|αντίστοιχων]] τύπων των πόλεων-κρατών.
Γραμμή 42:
Ο Φίλιππος τοποθέτησε τους επιφανείς [[Εταίροι ιππείς|Εταίρους]] στο αριστερό κέρας της παράταξης, αναθέτοντας την διοίκησή του στο δεκαοκταετή τότε γιο του [[Μέγας Αλέξανδρος|Αλέξανδρο]]. Ο διάδοχος του θρόνου, παρά το μικρό της ηλικίας του, είχε προηγούμενη πολεμική εμπειρία εναντίον του θρακικού φύλου των [[Μαίδοι|Μαίδων]], το οποίο και συνέτριψε ενώ ο Φίλιππος πολιορκούσε την [[Πέρινθος|Πέρινθο]] και το Βυζάντιο (340 π.Χ.). Αν και δεν έχουν διασωθεί λεπτομερείς περιγραφές για τη διάταξη των δυνάμεων των δύο αντιπάλων, οι τάξεις της μακεδονικής φάλαγγας έλαβαν θέση μάλλον στο κέντρο της παράταξης, συνεπικουρούμενες από μονάδες ελαφρύτερου πεζικού και [[ψιλοί|ψιλών]]. Ο βασιλιάς κατέλαβε τη δεξιά πτέρυγα, όπως όριζαν τα μακεδονικά στρατιωτικά ήθη, ηγούμενος των [[Υπασπιστές|Υπασπιστών]], επίλεκτου τμήματος του πεζικού.
 
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, οι Αθηναίοι παρέταξαν τα τμήματα της φάλαγγάς τους κατά φυλή, όπως συνήθιζαν, στην αριστερή πτέρυγα και το κέντρο, μαζί με τους οπλίτες των υπόλοιπων συμμάχων. Οι στρατηγοί [[Χάρης ο Αθηναίος|Χάρης]] και [[Λυσικλής (4ος αιώνας π.Χ.)|Λυσικλής]] είχαν το γενικό πρόσταγμα των αθηναϊκού στρατού ενώ είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο γνωστός Δημοσθένης εντάχθηκε στις τάξεις των οπλιτών. Διοικητής του Κοινού των Βοιωτών ήταν ο Θηβαίος στρατηγός [[Θεαγένης ο Θηβαίος|Θεαγένης]], ο οποίος τοποθέτησε τα στρατεύματα του στο δεξιό άκρο του κέντρου και το δεξιό κέρας όλου του σχηματισμού, αντίκρυ από τις δυνάμεις του Αλέξανδρου. Από τη μάχη δεν απουσίαζε φυσικά ο περίφημος [[Ιερός Λόχος Θηβών|Ιερός Λόχος]], μονάδα που αποτελούταν από 300 επίλεκτους και άριστα εκπαιδευμένους άνδρες της θηβαϊκής κοινωνίας.
 
Συνολικά, η δύναμη του μακεδονικού στρατού ανερχόταν σε τουλάχιστον 2.000 ιππείς και πάνω από 30.000 πεζούς. Οι συνδυασμένες δυνάμεις των συμμάχων, υστερούσαν αριθμητικά ελάχιστα απέναντι στους Μακεδόνες σύμφωνα με την εκδοχή του ιστορικού [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρου Σικελιώτη]], ενώ ο [[Ιουστίνος (ιστορικός)|Ιουστίνος]] ισχυρίζεται ότι οι σύμμαχοι υπερτερούσαν σε αριθμό.
 
=== Διεξαγωγή ===
Επακολούθησε η μάχη, που χαρακτηρίστηκε από ιδιαίτερη σκληρότητα και ανδρεία. Ύστερα από την πάροδο αρκετού χρόνου στην πεδιάδα της Χαιρώνειας, η νίκη άρχισε να γέρνει προς το μακεδονικό στρατόπεδο χάρη στη σπουδαία τακτική που εφάρμοσε ο αρχηγός του.
 
Ο βασιλιάς Φίλιππος οπισθοχωρούσε εκτελώντας παραπλανητικούς ελιγμούς που καταπόνησαν και παρέσυραν τους Αθηναίους αντιπάλους του. Οι φάλαγγες οπλιτών που είχαν τοποθετηθεί στο κέντρο αμφότερων των πλευρών συνεπλάκησαν. Πολλοί άνδρες έπεφταν νεκροί και τραυματίες, πράγμα που καθιστούσε αμφίρροπο τον αγώνα μεταξύ τους. Στο μεταξύ, αρκετοί Βοιωτοί και άλλοι συμμαχικοί οπλίτες έσπευσαν να συμβάλλουν στην καταδίωξη του αντίπαλου δεξιού άκρου.
Γραμμή 62:
Οι απώλειες των Μακεδόνων δεν είναι γνωστές αλλά με κριτήριο τη σφοδρότητα της σύγκρουσης πρέπει να υπήρχαν αρκετοί νεκροί και πολλοί περισσότεροι τραυματίες στις τάξεις τους.{{πηγή}}
 
Αρχαιολογικές ανασκαφές κοντά στο πεδίο της μάχης, στην περιοχή κάτω από το [[Λέων της Χαιρώνειας|Λιοντάρι της Χαιρώνειας]], αποκάλυψαν 254 σκελετούς ανδρών, πιθανά τους νεκρούς του [[Ιερός Λόχος|Ιερού Λόχου]]. Από αυτούς, δύο είχαν αποτεφρωθεί και οι υπόλοιποι απλά ενταφιαστεί.<ref>Krentz, Peter. Συμβολή στο ''The Cambridge History of Greek and Roman Warfare - Volume I: Greece, the Hellenistic World and the Rise of Rome'' (ed. P. Sabin, H. Van Vees, M. Witby), Cambridge University Press, 2007, σ.175. ISBN 978-0-521-78273-9.</ref>
 
== Παραλειπόμενα και συνέπειες ==