Εταιρεία του Ιησού: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Ihs-logo.svg|thumb|200px|right|Το έμβλημα της αδελφότητας, με τα τριατρία πρώτα γράμματα της λέξης Ιησούς.]]

==Ο Ιγνάτιος Λογιόλα και το όραμαόραμά του==

Ο [[Ιγνάτιος Λογιόλα|Ιγνάτιος Λογιόλα]], ευγενής από τη βασκικήΧώρα χώρατων τηςΒάσκων Ισπανίαςστην Ισπανία και πρώην στρατιωτικός, είναι ο εμπνευστής και ο ιδρυτής της Εταιρείας του Ιησού.

Ο Λογιόλα, αφού στην αρχή υπηρέτησε σαν στρατιωτικός στη υπηρεσία του Ισπανού βασιλιά, και αφού εγκατέλειψε τη στρατιωτική σταδιοδρομία λόγωεξαιτίας χτυπήματοςσοβαρού τραυματισμού κατά τη διάρκεια της μάχης, αφιερώθηκε στη μελέτη των βίων των Αγίωναγίων, στους διαλογισμούς σχετικά με τον Θεό, και μέσα σε ένα περιβάλλον φτώχειας και αγνότητας, μέσα σε συνεχείς προσευχές και γονυκλισίες, απομονωμένος σε κάποια σπηλιά κοντά στην ισπανική πόλη της Μανρέσα, ήρθε σε επικοινωνία με τον Θεό, οραματίστηκε την Παρθένο Μαρία και τον απόστολο Παύλο, και αποφάσισε να θέσει τη ζωή του στην υπηρεσία του θελήματος του Θεού. Εμπνεόμενος από τον Άγιοάγιο Δομίνικο και τον [[Φραγκίσκος της Ασίζης|Άγιοάγιο Φραγκίσκο]]- τους—τους ιδρυτές των δυοδύο κύριων μέχρι τότε θρησκευτικών ταγμάτων-ταγμάτων— αποφάσισε, όπως γράφει στα Απομνημονεύματά του-, να ακολουθήσει το δρόμο τους και να πετύχει ότιό,τι πέτυχαν και αυτοί. <ref>History of the jesuits.mht </ref>.Αποφασίζει κατ’ αρχήνκαταρχήν να επισκεφτεί τους Αγίους Τόπους για να βοηθήσει να μεταστραφούν στο καθολικισμό, οι άπιστοι εκείνων των χωρών. Το ταξίδι όμως δεν διήρκεσε πολύ, γιατί οι Φραγκισκανοί της περιοχής υποχρέωσαν όλους τους προσκυνητές να φύγουν από φόβο για τη ζωή τους.

Ο Λογιόλα αποφάσισε τότε, να σπουδάσει για να μπορέσει να ανταποκριθεί καλύτερα στα θεολογικά ζητήματα και μετά να θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία του Πάπα. Έτσι πέρασε μια περίοδο περίπου 11 χρόνων σπουδάζοντας, ώσπου το 1534, στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού κακαi με την υποστήριξη και συμμετοχή 6έξι ακόμα συμφοιτητών του που συμμερίστηκαν το όραμά του, ίδρυσαν –, ανεπίσημα στην αρχή, τη '''Συντροφιά του Ιησού''', παίρνοντας σε μια εκκλησία του Παρισιού όρκους αγνότητας, πενίας και υποταγής στις 15 Αυγούστου του 1534. <ref>History of the jesuits.mht </ref>.

[[Αρχείο:Οι όρκοι στη Μονμάρτη.jpg|left|thumb|ζωγραφικόςΖωγραφικός πίνακας ''οιΟι όρκοι στη ΜονμάρτηΜονμάρτρη'']]

Οι σύντροφοι πλέον, θα φτάσουν τελικά στη Ρώμη το 1540 για να πάρουν την ευλογία του Πάπα και να πάρουναναλάβουν και επίσημα τους 3τρεις θρησκευτικούς όρκους - της—της αγνότητας, της πενίας, και της υπακοής-υπακοής— όρκους που έπαιρναν όλοι οι μοναχοί των θρησκευτικών ταγμάτων, ο 4οςτέταρτος όρκος όμως- της—της υποταγής στον Πάπα, προσωπικά-προσωπικά— ήταν αυτός που ξεχώριζε τους Ιησουίτες από τα άλλα τάγματα.

<ref> Στο ντοκουμέντο που πήρε την έγκριση του Πάπα σαν καταστατικό της Εταιρείας το 1540 βρίσκουμε γραμμένο: « οΟ (αρχάριος) πρέπει να έχει πάντα το Θεό μπροστά στα μάτια του, ή πιο σωστά, τους σκοπούς και τους κανόνες της Εταιρείας, οι οποίοι είναι οι μόνοι που οδηγούν στο θέλημα του Θεού». Αυτή η φράση είναι το κλειδί της φιλοσοφίας του τάγματος.(σελ.77) M.F. Cusack. THE''The BLACKBlack POPE-Pope: A HISTORYHistory OFof JESUITSthe Jesuits''. (Λονδίνο: Marshall, Russell and Co, 1896), σ. 77</ref>.

Και πράγματι ο [[Πάπας Παύλος Γ'Γ΄|Πάπας Παύλος ο Γ΄]], με τοτη διάταγμαβούλλα '''Regimini militantis ecclesiae''', που εκδόθηκε τοτον ΣεπτέμβρηΣεπτέμβριο του 1540, τους αναγνώρισε σαν επίσημο θρησκευτικό τάγμα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίαςΕκκλησίας. <ref>οι διαδικασίες έγκρισης ενός θρησκευτικού τάγματος κανονικά ήταν χρονοβόρες και περίπλοκες. Όμως ο κίνδυνος των Προτεσταντών, που όλο και μεγάλωνε για τη Καθολική εκκλησίαΕκκλησία, έκανε τον Πάπα να επισπεύσει τις διαδικασίες, για να έχει ακόμα ένα όπλο στα χέρια του. Για περισσότερες πληροφορίες, στοβλ. The Black Pope- a history of jesuitsCusack, 1896 της Mό.Fπ.Cusack </ref>

Ο προηγούμενος τίτλος ‘’Η«Η συντροφιά του Ιησού’’Ιησού», που είχε διαλέξει ο Λογιόλα, εκλατινίστηκε σε αυτό το διάταγμα σε ‘''Societas de Jesu’’Jesu''. Το όνομα ‘’Εταιρεία''Εταιρεία του Ιησού’’Ιησού'' κατοχυρώθηκε επίσημα επί [[Πάπας Γρηγόριος ΙΓ'ΙΓ΄|πάπα Γρηγόριου 13ουΙΓ΄]] το 1594. Το 1541 κατάρτισεο τοΛογιόλα εκπόνησε τον Καταστατικό Χάρτη της Εταιρείας και επίσης εκλέχτηκε σαν ο πρώτος Γενικόςγενικός Αρχηγόςαρχηγός του τάγματος. Το 1550 ο χάρτης εγκρίθηκε από τη Γενική συνέλευσηΣυνέλευση του τάγματος και από τον Πάπα Ιούλιο τον Γ’Γ΄. Για να εκπληρώσουν τους όρους της δημιουργίας τους οι Ιησουίτες κατ’ αρχήνκαταρχήν επικεντρώθηκαν σε συγκεκριμένες δραστηριότητες:

Πρώτη και κύρια, η ίδρυση σχολείων σε όλη την Ευρώπη. Οι Ιησουίτες δάσκαλοι εκπαιδεύονταν και στις κλασσικέςκλασικές σπουδές και στη θεολογία.

Tρίτον, τοη σταμάτημαανάσχεση της εξάπλωσης του προτεσταντισμού και της πρόσδεσης των χριστιανών στον καθολικισμό και στη Ρώμη.

==Η εξάπλωση του Τάγματοςτάγματος==

[[Αρχείο:Jesuits at Akbar's court.jpg|left|thumb|Ιησουίτες στην αυλή του Μεγάλου Μογγόλου αυτοκράτορα στην Ινδία]]

Οι πρώτοι σύντροφοι, πήραν μέρος στη Σύνοδο[[Σύνοδος του Τρέντο|Σύνοδος πουτου ασχολιότανΤριδέντου]], μεη τοοποία είχε συγκληθεί με θέμα τουτο σχίσματοςσχίσμα μεταξύ των Καθολικών και Προτεσταντών,. πουΤα μέλη της Εταιρείας με τις θεολογικές γνώσεις τους και τις ισχυρές γνωριμίες τουτους προσέφεραν καλές υπηρεσίες στον Πάπα και προσηλύτισαν αρκετούς Προτεστάντες στα δόγματά τους. Παράλληλα, ο ΦρανσίσκοΦραγκίσκος Ξαβιέ ξεκίνησε για το ταξίδι του σε όλο τον κόσμο, ιδρύοντας τις πρώτες ιεραποστολές στη Γκόα της Ινδίας και φτάνοντας τόσο μακριά όσο η Ιαπωνία, ενώ οι υπόλοιποι ταξίδευαν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης διδάσκοντας και προσηλυτίζοντας, ιδρύοντας σχολεία και ιδρύματα για τους φτωχούς. καιΤαυτόχρονα ο Λογιόλα, βρισκόμενοςεγκατεστημένος μόνιμα πλέον στη Ρώμη, ίδρυε τα πρώτα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και οίκους απόρων, αλλά επίσης επεξεργαζόταν και τον Καταστατικόκαταστατικό χάρτη του Τάγματοςτάγματος. Ήδη ότανΌταν πέθανε ο Λογιόλα, το 1556, το Τάγμα αριθμούσε κιόλας 1000 μέλη και είχε ιδρύσει 74 κολλέγιακολέγια στην Ιταλία, τη Σικελία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ινδία, τη Βραζιλία και την Αιθιοπία, ενώ ιεραπόστολοι βρίσκονταν στο Κογκό και τητην Κίνα.<ref>''Μεγάλη ΑμερικάνικηΑμερικανική Εγκυκλοπαίδεια'', έκδοση του 1968, τόμοςτόμ. 11, σελσ.472 472</ref>. Τα σχολεία τους, τασυγκροτημένα με βάση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο σπουδών με τίτλο Ratio Studiorum, δίδασκαν Λατινικάλατινικά, Ελληνικάελληνικά, κλασσικήκλασική λογοτεχνία και ποίηση, φιλοσοφία, γλώσσες, επιστήμες και τέχνες. Πολλοί δικηγόροι και δημόσιοι αξιωματούχοι, εκπαιδεύονταν στα ιησουιτικά σχολεία, αφού τα μαθήματα, κυρίως εκείνο της ρητορικής, χρησίμευαν ιδιαίτερα στηστο δουλειάέργο τους. Κατά τη διάρκεια της αρχηγίας του ΆκουαβιβαΑκουαβίβα (1581-1615) τα μέλη του τάγματος είχαν φτάσει τις 1300013.000 και είχαν εισχωρήσει σε όλες τις βασιλικές Αυλέςαυλές της Ευρώπης, σανως παιδαγωγοί, σύμβουλοι και εξομολογητές. <ref>''Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα'', έκδοση 1984, σελσ. 185</ref>.

Στα μέσα του 18ου αι.αιώνα οι διώξεις των Ιησουιτών αυξήθηκαν. Ήδη στη Γαλλία των ΒουρβώνωνΒουρβόνων, οι μονάρχες έδιωξαν τους Ιησουίτες από τα βασίλειαβασίλειά τους, ενώ πίεζαν τους πάπες να καταργήσουν το Τάγματάγμα. Τελικά ο [[Πάπας Κλήμης ο ΙΔ'ΙΔ΄|Πάπας Κλήμης ΙΔ'ο ΙΔ΄]], με το διάταγμα της 17ης Ιουλίου του 1773 κατάργησε την Εταιρεία. ΠαρόλαΠαρ' όλα αυτά η Εταιρεία δεν διαλύθηκε παντού, και κυρίως στη ΠρωσσίαΠρωσία, όπου ο [[Φρειδερίκος Β'Β΄|Φρειδερίκος ο Β΄]] και στη Ρωσία η [[Μεγάλη Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Μεγάλη Αικατερίνη]] δεν δημοσίευσαν το διάταγμα και έτσι δεν είχεαυτό δεν απέκτησε ισχύ. Τελικά το Τάγμα,τάγμα συνέχισε να δουλεύειυπάρχει και το 1814 ο πάπας [[Πάπας Πίος Ζ'Ζ΄|Πίος Ζ'ο Ζ΄]] με τοτη διάταγμαβούλλα '''Solicitudo Omnium Ecclesiarum''', τηντο αποκατέστησε.

Στη συνέχεια οι Ιησουίτες διώχνονταν συχνά από διάφορα κράτη όπως από τη Βενετία το 1866, τη Γερμανία το 1872, τη Γαλλία το 1880, την Ισπανία το 1854 και άλλες, αλλά τελικά πάντα επανέκαμπταν. Το 1960 στην Ινδία βρίσκονταν 10 κλιμάκια ιεραποστολών με γύρω στους 20002.000 Ιησουίτες., <ref>από''Μεγάλη τοΑμερικανική λήμμαΕγκυκλοπαίδεια'', της αμερικάνικης εγκυκλοπαίδειαςό.π.</ref> ενώ ο συνολικός αριθμός τους ανερχόταν σε 3500035.000 μέλη, και οι δραστηριότητές τους κάλυψαν τους καινούριουςκαινούργιους τομείς της κοινωνικής μέριμνας, της επικοινωνίας, της πολιτικής κ.λ.πκλπ. <ref>από το λήμμα της ''Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα'', ό.π.</ref>.

Σήμερα –2013-(2013) τα μέλη ανέρχονται σε περίπου 1800018.000, σε 112 κράτη με τα περισσότερα μέλη να βρίσκονται στην Ινδία και τις ΗΠΑ <ref>πληροφορία από το αγγλικό λήμμα της Βικιπαίδεια</ref>.

* [http://atecause.files.wordpressultim.com/2009/08/the-black-pope-final.pdf‎/Cusack, THEM.F. BLACK''The POPEBlack –Pope: A HISTORYHistory OFof THEthe JESUITSJesuits''. BYΛονδίνο: M.F.Marshall, CUSACK.Russell and LONDONCo, 18961.1896].

*Carlo Ginzburg, ''Carlo. «Οι φωνές των άλλων: το διαλογικό στοιχείο στη νεώτερη ιστοριογραφία των Ιησουιτών». '', Τα Ιστορικά'', τομτόμ 12, τ/χτεύχ. 22, (Ιούνιος 1995),σελ.: 3-22.