Νουβέλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[File:Nouvelle Année 1873.jpg|thumb|200px|right|Προμετωπίδα βιβλίου έτους 1873]]

Η '''Νουβέλα''' είναι αφηγηματικό είδος της λογοτεχνικής [[πεζογραφία]]ς το οποίο χαρακτηρίζεται από τη συντομία στην έκταση, μεταξύ [[διήγημα|διηγήματος]], που είναι συντομότερο, και [[μυθιστόρημα|μυθιστορήματος]] που είναι εκτενέστερο, και παράλληλα από τον ρεαλισμό του ύφους του και την ύπαρξη συγκεκριμένης πλοκής. Γενικά στη νουβέλα το βάρος του συγγραφέα ρίχνεται περισσότερο στην ηθογραφία και ψυχογραφία των χαρακτήρων και όχι τόσο στα αναφερόμενα επεισόδια και την πλοκή τους.<br />

 

Αρχαιότατη και πολύ πλούσια είναι η ανατολική νουβέλα, ιδιαίτερα εκείνη που αναπτύχθηκε στον ινδικό χώρο. Έτσι, για παράδειγμα, η περίφημη συλλογή ''Καλίλα'' και ''Ντμίνα''<ref>Σάλε Σάντε Τζαλάντ, Οι μύθοι του Καλίλα και του Ντμίνα ISBN 960-14-1146-1</ref> προήλθε σχεδόν ολοκληρωτικά από την [[Παντσατάντρα]] (pantca-tantra= πέντε βιβλία), ενώ η αραβική νουβέλα αντπροσωπεύεται από το έργο ''χίλιες και μία νύχτες''. Κατά το 17ο και το 18ο αι. το είδος παράκμασε εντελώς, αναστήθηκε ωστόσο με το ρομαντισμό κυριότερο χαρακτηριστικό της οποίας ήταν ο τονισμός του αισθηματικού και ψυχολογικού στοιχείου. Οι σημαντικότεροι συγγραφείς νουβέλας την περίοδο αυτή είναι ο [[Νικολάι Γκόγκολ]] και ο [[Αλεξάντρ Πούσκιν]] στη [[Ρωσία]], ο [[Προσπέρ Μεριμέ]] στη [[Γαλλία]], o Μωπασάν, ο Θερβάντες, κ.α.<br />