Χρυσή εποχή της πειρατείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''«Χρυσή εποχή της πειρατείας»''' είναι χαρακτηρισμός που δίνεται για την περιγραφή της περιόδου της ναυτικής ιστορίας μεταξύ της δεκαετίας του 1650 και αυτής του 1730. Κατά τη συγκεκριμένη περίοδο παρατηρείται μια εντυπωσιακή άνθηση της [[πειρατεία]]ς. Αυτή αποτελεί σύμπτωμα τόσο της ραγδαίας ανάπτυξης των νέων υπερπόντιων ευρωπαϊκών αποικιών σε συνδυασμό με την ελλειπή και αναποτελεσματική διακυβέρνηση σε αυτές, όσο και των διευρωπαϊκών συγκρούσεων της εποχής. Οι τελευταίες οδηγούν στη μείωση της παρουσίας ναυτικών δυνάμεων στις αποικίες και στην ταυτόχρονη δημιουργία νέων, καταρτισμένων και έμπειρων σε πολεμικές συγκρούσεις ναυτικών.

 

 

*Την εποχή μεταξύ του 1650 και του 1680, όπου χαρακτηρίζεται από τις επιθέσεις Βρετανών και Γάλλων ναυτικών, με βάση τα λιμάνια της [[Τζαμάικα]]ς και της [[Τορτούγα (Αϊτή)|Τορτούγα]], σε Ισπανικές αποικίες και πλοία στην περιοχή της [[Καραϊβική]]ς και του ανατολικού [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού Ωκεανού]].

*Την περίοδο μεταξύ του 1716 και του 1726, μετά το τέλος των [[Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής|πολέμων της Ισπανικής Διαδοχής]], όταν πολλοί Αγγλο-Αμερικανοί κυρίως ναυτικοί και [[Κουρσάρος|κουρσάροι]] θα βρεθούν άνεργοι και θα στραφούν μαζικά προς την πειρατεία στις περιοχές της Καραϊβικής, της ανατολικής Αμερικανικής ακτογραμμής, τις ακτές της Δυτικής Αφρικής και τον Ινδικό Ωκεανό.

 

 

{{ιστορία-επέκταση}}