Την Μακεδονική δυναστεία διαδέχτηκε η [[Δυναστεία Κομνηνών|δυναστεία των Κομνηνών]] ([[1057]]-[[1185]]) και συγχρόνως μια δεύτερη περίοδος ακμής της βυζαντινής τέχνης. Σημαντικά μνημεία αυτής της περιόδου είναι τοτα ψηφιδωτά στο καθολικό της [[Μονή Δαφνίου|Μονής Δαφνίου]] κοντά στην Αθήνα (τέλη 11ου αι.), η βασιλική του Αγίου Μάρκου στη [[Βενετία]] (ξεκίνησε το [[1063]]), οι τοιχογραφίες του καθολικού της Μονής του Οσίου Δαβίδ ή[[Μονή Λατόμου|Μονής Λατόμου]] (1150-1160) στη Θεσσαλονίκη, ο [[Άγιος Παντελεήμων στο Nerezi]] (1164) και ο [[Άγιος Γεώργιος στο Kurbinovo]] (1191) της σημερινής [[πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας|ΠΓΔΜ]], οι Άγιοι Ανάργυροι (περ. 1180) και ο Άγιος Νικόλαος του Κασνίτζη (1160-1180) στην Καστοριά και το παρεκκλήσι της Παναγίας στη [[Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου|Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου]] στην Πάτμο (τέλη 12ου αι.) καθώς και, στην Κύπρο, η [[Παναγία η Φορβιώτισσα στην Ασίνου]] (1105/6), η [[Εγκλείστρα του Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο|εγκλείστρα (ασκηταριό) του Αγίου Νεοφύτου]] κοντά στην Πάφο (1183) και η [[Παναγία του Άρακα στα Λαγουδερά]] (1192). Σημαντικά μνημεία αυτής της περιόδου σώζονται και στην [[Καππαδοκία]].
