Η Επαρχία Χατάυ ήταν γνωστή στην οθωμανική περίοδο ως σαντζάκι της Αλεξανδρέττας και είχε μικτό πληθυσμό, τουρκόφωνο και αραβόφωνο, μουσουλμανικό ([[σουνίτες]] και [[Αλεβίτες]]) και χριστιανικό. Μετά τον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]] με τη [[Συνθήκη της Αγκύρας (1921)|συνθήκη της Άγκυρας]] ενσωματώθηκε στη [[Συρία]] που αποτελούσε προτεκτοράτο υπό γαλλική εντολή. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γαλλικών αρχών, η σύσταση του πληθυσμού της επαρχίας το 1936 ήταν 39% [[Τούρκοι]], 28% [[Αλεβίτες]], 11% [[Αρμένιοι]], 10% [[σουνίτες]] [[Άραβες]] και 8% [[χριστιανοί]] [[Άραβες]].<ref> State Frontiers: Borders and Boundaries in the Middle East (Inga Brandell, 2006), p. 144.</ref> Η κυβέρνηση της Τουρκίας διεκδικούσεέθεσε το θέμα στην [[Κοινωνία των Εθνών]] διεκδικώντας την επαρχία αποκαλώνταςμε την επονομασία Χατάι (σε αναχρονιστική αναφορά στους [[Χετταίοι|Χετταίους]] που κατάσύμφωνα με την κεμαλική προπαγάνδα της εποχής θεωρούνταν πρόγονοι των Τούρκων) και έθεσε το θέμα στην [[Κοινωνία των Εθνών]]. Το 1937, σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τις σχέσεις της με την [[Τουρκία]] ενόψει του αναμενόμενου πολέμου στην Ευρώπη, η [[Γαλλία]] παραχώρησε αυτονομία στην επαρχία και επέτρεψε την εγκάτάσταση εκεί Τούρκων πολιτών που η Τουρκία ισχυριζόταν ότι είχαν εγκαταλείψει την περιοχή μετά τον Α' Παγκόσμια πόλεμο. Το 1938 διεξήχθησαν εκλογές και η βουλή της επαρχίας ανακύρηξε την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας του Χατάυ υπό γαλλο-τουρκική συγκηδεμονία με πρόεδρο τον Ταϋφούρ Σοκμέν, βουλευτή της τουρκικής βουλής. Ένα χρόνο μετά, το 1939, διεξήχθηκε δημοψήφισμα που οδήγησε στην προσάρτηση της επαρχίας στην [[Τουρκία]]. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε κυβερνητική κρίση στη [[Συρία]] και παραίτηση του προέδρου Χασίμ αλ-Ατασί.<ref>Sarah D. Shields, Fezzes in the River: Identity Politics and European Diplomacy in the Middle East on the Eve of World War II (Oxford University Press, 2011).</ref> Μετά την ανεξαρτησία της το 1946 η Συρία συνέχισε να διεκδικεί την επαρχία Χατάυ, τουλάχιστον μέχρι το 2009 που επιχειρήθηκε προσέγγιση ανάμεσα στις κυβερνήσεις του [[Μπασάρ αλ-Άσαντ]] και του [[Ταγίπ Ερντογάν]].
