Η Εβραϊκή κοινότητα της Φερράρας είναι η μόνη στην [[Εμίλια Ρομάνια]] με συνεχή παρουσία από το [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] μέχρι σήμερα. Επαιξε σημαντικό ρόλο όταν η Φερράρα απέλαυεαπολάμβανε τη μεγαλύτερη λαμπρότητά της το 15ο και 16ο αιώνα, με το δούκα ΕρκολεΈρκολε ντ'Εστε. Η κατάσταση των Εβραίων επιδεινώθηκε το 1598, όταν η δυναστεία Εστε μετοίκησε στη Μόντενα και η πόλη πέρασε υπό παπικό έλεγχο. Η Εβραϊκή συνοικία, που βρισκόταν σε τρεις δρόμους, που σχημάτιζαν ένα τρίγωνο κοντά στον καθεδρικό, έγινε [[γκέτο]] το 1627. Εκτός από λίγα χρόνια υπό το [[Ναπολέων|Ναπολέοντα]] και κατά την επανάσταση του 1848, το γκέτο διατηρήθηκε μέχρι την [[Ιταλική ενοποίηση]] το 1859.
Το 1799 η Εβραϊκή κοινότητα έσωσε την πόλη από τη λεηλασία από στρατεύματα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας ΡωμαικήςΡωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Την άνοιξη του 1799 η πόλη είχε πέσει στα χέρια της [[Γαλλία|Γαλλικής Δημοκρατίας]], που εγκατέστησε εκεί μια μικρή φρουρά. Στις 15 Απριλίου ο Στρατάρχης Γιόχαν φον Κλενάου πλησίασε το φρούριο με μια μικρή μεικτή δύναμη Αυστριακού ιππικού, πυροβολικού και πεζικού, ενισχυμένη από Ιταλούς εξεγερμένους χωρικούς, υπό τη διοίκηση του Κόμη Αντόνιο ΜΠαρντανιάντ και απαίτησε τη συνθηκολόγησή του. Ο διοικητής αρνήθηκε. Ο Κλενάου απέκλεισε την πόλη, αφήνοντας μια μικρή ομάδα πυροβολικού και πεζικού να συνεχίσει την πολιορκία. Τις τρεις επόμενες μέρες ο Κλενάου περιπολούσε στην ύπαιθρο, καταλαμβάνοντας τα γύρω στρατηγικά σημεία Λαγκοσκούρο, Μποργκοφόρτε και το φρούριο Μιράντολα. Η πολιορκημένη φρουρά έκανε αρκετές εξόδους από την Πύλη του Αγίου Παύλου, που απωθήθηκαν από τους στασιαστές χωρικούς. Οι Γάλλοι επεχείρησαν δύο διασώσεις του υπό πολιορκία φρουρίου. Στην πρώτη στις 24 Απριλίου μια δύναμη 400 Μοντενέζων αναχαιτίστηκε στη Μιράντολα και στη δεύτερη ο Στρατηγός Μονρισάρ προσπάθησε να άρει τον αποκλεισμό της πόλης προελαύνοντας με μια δύναμη 4.000. Τελικά, στο τέλος του μήνα, έφθασε μια φάλαγγα υπό τον Πιέρ-Ωγκυστέν Υλέν και ανακούφισε το φρούριο. Ο Κλενάου κατέλαβε την πόλη στις 21 ΜαίουΜαΐου και τοποθέτησε φρουρά ένα μικρό τάγμα. Οι Εβραίοι κάτοικοι της Φερράρας πλήρωσαν 30.000 [[δουκάτο(νόμισμα)|δουκάτα]] για να αποτρέψουν τη λεηλασία της πόλης από τις δυνάμεις του Κλενάου. Αν και ο Κλενάου έλεγχε την πόλη οι Γάλλοι κατείχαν ακόμη το φρούριό της. Αφού έκανε την τυπική έκκληση για παράδοση στις 8.00 που δεν έγινε δεκτή, ο Κλενάου διέταξε ένα καταιγισμό όλμων και οβίδων. Αφού δύο καταστήματα πήραν φωτιά ο διοικητής κληθηκεκλήθηκε πάλι να παραδοθεί. Υπήρξε κάποια καθυστέρηση αλλά η σημαία της ανακωχής εστάλη στις 21.00 και η συνθηκολόγηση συνήφθη στις 1.00 της επόμενης μέρας. Καταλαμβάνοντας το φρούριο ο Κλενάου βρήκε 75 καινούρια πυροβόλα, πυρομαχικά και προμήθειες έξι μηνών.
Η φασιστική κυβέρνηση του [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]] θέσπισε φυλετικούς νόμους το 1938, που επανέφεραν το διαχωρισμό των Εβραίων και κράτησαν μέχρι το τέλος της Ναζιστικής κατοχής. Κατά το [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο]] 96 από τους 300 Εβραίους της Φερράρας εκτοπίστηκαν σε Ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου και επέζησαν μόνο πέντε. Ο Ιταλοεβραίος συγγραφέας Τζόρτζιο Μπασάνι ήταν από τη Φερράρα. Το περίφημο βιβλίο του ΄΄Ο κήπος των Φίντσι-Κοντίνις΄΄ έγινε ταινία το 1970 από το [[Βιτόριο ντε Σίκα]]. Κατά το Β΄Π.Π. το Καστέλο Εστένσε, δίπλα στο Κόρσο Ρόμα, σήμερα γνωστό ως Corso Martiri della Liberta ( Oδός Μαρτύρων της Ελευθερίας), ήταν ο τόπος μιας διαβόητης σφαγής το 1943.
